Rozmawiam, Bo Lubi. Weronika Wawrzkowicz

Obserwuję Katarzynę Włodkowską od lat. Imponuje mi tym, po jakie tematy sięga. Wielokrotnie zastanawiałam się, skąd czerpie siłę do pomieszczenia w sobie ludzkich dramatów. W końcu ją o to zapytam. Polski Fritzl, bo tak określiły go media, przez dwa lata więził żonę w piwnicy. Czuł się bezkarny i to werbalizował. „I tak nikt ci nie uwierzy!”– powtarzał. Te słowa długo miały potwierdzenie w rzeczywistości. Do czasu, aż ktoś postanowił przerwać zmowę milczenia. W książce „Na oczach wszystkich” reporterka wraca do jednej z głośniejszych spraw ostatnich lat. Opisała ją w reportażu „Dom zły” z 2017 roku. Jego wagę doceniono Nagrodą Grand Press. Tekst wpłynął na rzeczywistość, po publikacji materiału ruszyło nowe śledztwo, które doprowadziło do skazania kolejnych sprawców. Wcześniej prokuratura trzykrotnie nie uwierzyła maltretowanej kobiecie i jej córce. Opisując wydarzenia z jednej z kaszubskich wsi, Włodkowska rozpoczyna uniwersalną dyskusję na temat źródeł przemocy. Zostało we mnie zdanie: „Tylko jeśli prz

On jest pisarzem, ona ilustratorką. Cezary Harasimowicz i Marta Kurczewska dobrze wiedzą, jak przez słowa i obrazy uruchamiać emocje. Efekt wspólnej pracy jest taki, że z „Tygrysem” trudno się rozstać. Na szczęście nie ma takiej potrzeby. Wierzę, że po lekturze bohater książki znajdzie bezpieczny dom w waszym sercu. Nazwiecie go po swojemu, bo „każdy zasługuje na imię”. Co kryje się za przymiotnikami: „ludzkie” i „zwierzęce”? W jakich klatkach żyjemy na co dzień, czym jest dla nas wolność? - wspólnie poszukamy odpowiedzi na te pytania. Rezerwujcie wolny wieczór. I jeszcze jedno, w przypadku tej książki podobieństwo do ludzi, zwierząt i zdarzeń nie jest przypadkowe, ale o tym opowiem Wam już we wtorek.

„Wrzaski” otwierają słowa Alfreda Douglasa: „Ja jestem miłością, która nie śmie wymówić swojego imienia”. Kolejne strony przynoszą opowieść o uczuciu, któremu odmawia się prawa do istnienia. Krótkie zdania powodują, że czujesz spłycony oddech kogoś, kto się boi. Jest jak zwierzyna wystawiona na strzał. Z Tomaszem Maruszewskim porozmawiamy o małym mieście i wielkich spojrzeniach. O tych, którzy pięścią chcą "naprawiać" innych od siebie. Pogadamy o strachu, wstydzie i hipokryzji. Zapytam też o czułość ukrytą pod sarkastycznym poczuciem humoru. Do zobaczenia!

„Bajka o Lęku” to dla Agnieszki Jucewicz początek przygody z literaturą dla dzieci. Tych metrykalnych i tych w dorosłym opakowaniu. Ta książka jest jak kolor okładki stworzonej przez Mariannę Sztymę – wprowadza światło. W tej bajce nie ma czarodziejskiej różdżki, która przegania nieprzyjemne uczucia. Są za to słowa, które pozwalają o nich opowiedzieć. A bezradność dzielona z kimś, kto chce cię zrozumieć, jest już do uniesienia. Zapraszam na rozmowę, w której porozmawiamy o tym, jak opisać i narysować coś, co wymyka się słowom i obrazom. @Agoradladzieci

„Niewygodni. Mówią prawdę o wojnie” to książka, której się nie zapomina. Układam sobie właśnie emocje po lekturze i już dziś zapraszam Was na rozmowę obowiązkową z Magdaleną Rigamonti. Wiedza chroni przed manipulacją, zmusza do wyjścia poza własne wyobrażenia na temat historii. „Niewygodni” to kilkanaście świadectw tych, którzy przeszli przez piekło wojny. Rozmówcy Magdaleny Rigamonti mówią o zabranym dzieciństwie i bezimiennych obozowych świętych. O ludziach, którzy nie opowiadali o tym, co widzieli, bo bali się, że nikt im nie uwierzy. W tych historiach pojawiają się dobrze i źli. Polacy, Żydzi, Rosjanie i Niemcy. Zaczadzenie ideologią i chwytanie się epizodów dobra. Sięgnijcie po „Niewygodnych” już dziś. Spotkacie m.in.: - Adę Willenberg, która przeżyła koszmar getta. Uciekła na stronę aryjską w styczniu 1943 roku. Dzięki pomocy polskiej rodziny ukrywała się pod fałszywym nazwiskiem. Spotkanie z Magdaleną Rigamonti zaczyna od zdania: - „Można do mnie mówić Krysiu. To moje wojenne imię. To od państwa

Czas poznać bliżej zwyciężczynię konkursu Literacka Podróż Hestii. Jej książka "Stan splątania" opowiada m.in. o tym, że potrzebujemy czasu, żeby dowiedzieć się, kim jesteśmy, a nie kim powinniśmy być. Bohaterowie powieści Roksany - jak napisała Katarzyna Kasia w laudacji na cześć laureatki - „przypominają, że nikt nie jest za stary na godność, ani za młody na bycie szanowanym". Pokazują też, że "radość wymaga odpuszczenia zarówno sobie, jak i światu". Polecam Wam tę rozmowę, będzie jak ciepły szal na nadchodzącą jesień.

Ile lat macie w głowie, kiedy rzucam hasło: "starość"? Zastanówcie się przez chwilę nad wyobrażeniem własnej "jesieni życia". Czy to czas, kiedy "pewnych rzeczy już nie wypada", czy przeciwnie - uwalniający moment, kiedy można dać sobie spokój z konwenansami i pozwolić na wszystko? Oczywiście, o ile ciało podąża za umysłem. Po lekturze reportaży Izy Klementowskiej upewniam się w przekonaniu, że starość dla każdego oznacza coś innego. Dużo zależy od łaskawości losu. Umęczeni chorobą otwarcie przyznają, że chcą już odejść. Zawstydza ich własna fizjologia i zależność od innych. Obok nich żyją dziewięćdziesięciolatkowie, którzy jak twierdzą, nie zdążyli się jeszcze nażyć. Mają w sobie apetyt na nowe znajomości i miłość. Jedna z bohaterek „Minut” mówi: „Starość to nie jest prosta sprawa, szczególnie gdy oprócz własnej trzeba znosić cudzą". Bardzo rzadko rozmawiamy na ten temat. Czas to zmienić. Zapraszam na premierowe spotkanie z Izą Klementowską. Iza Klementowska – reporterka i dziennikarka, publikowała m.in.

Rzeczniczka prasowa pierwszego niekomunistycznego rządu, dziennikarka i pisarka w roli debiutantki. Jej powieść "Światłość i mrok" przenosi czytelnika na przedwojenne Kresy. Śledzimy losy zakazanej miłości na tle Wielkiej Historii. Już we wtorek porozmawiamy o wielokulturowości, buncie przeciwko tradycji i wciąż aktywnym wirusie nacjonalizmu. Przyjrzymy się podwójnym standardom wobec kobiet i mężczyzn. Porozmawiamy też o urodzie zapomnianych słów. Do zobaczenia!

Od kilku dni zabierają nas do miejsc, w których zatrzyma się festiwal Miedzianka Po Drodze. Łapią stop-klatki, łowią dźwięki, opowiadają historie. Mówię o teraźniejszości i tropią ślady przeszłości. Filip Springer wiedział, kogo wysłać w trasę. Tych dwoje skutecznie podsyca apetyt na dołączenie do wędrownego festiwalu literackiego. Czekają Miedzianka, Gliwice, Racibórz, Nysa, Opole, Złoty Stok, Pleszew i Sierosław. Po praktyczne i niepraktyczne informacje związane z festiwalem zapraszamy w sobotę.

Warsztaty, spotkania autorskie, debaty, projekcje filmowe, dyżur tłumaczy i tłumaczek, gra miejska - to tylko fragment nadmorskiej wyliczanki. 18 sierpnia wystartuje festiwal Literacki Sopot. Jego przedsmak będziecie mogli poczuć już w najbliższą sobotę. Odwiedzi nas Joanna Cichocka-Gula - dyrektorka Goyki 3 Art Inkubatora. Wspólnie zaostrzymy apetyt na spotkania z tymi, którzy doceniają moc słowa.

Jak widać na zdjęciu, zakupy już zrobione. Czas zabrać się za gotowanie! Pisarz nominowany do Nagrody Literackiej Nike zaprasza do kuchni. Przedstawiam Wam fana ulicznych jadłodajni, który uwielbia spotkania przy stole. Z ciekawością zagląda do cudzych talerzy i odważnie łączy smaki. Otwórzcie "Marhabę" i poczęstujcie się przepisami, historiami i ludźmi, dzięki którym życie smakuje. Do zobaczenia!

Poeta, dziennikarz, reporter. Poszukiwacz sensu. Napisał książką dla dzieci, która każe się zatrzymać dorosłym. Nie ma mowy o szybkim przekartkowaniu na dobranoc. Czytasz i czujesz, że jesteś częścią większej całości. Obok Antygony, Ariadny, Homera, Pasoliniego. Dzięki „Godzinie śródziemnomorskiej” porozmawiamy o tym, co zauważamy, a czego widzieć nie chcemy. O bezradności słów i sile współdziałania. O empatii, której sprzyjają ćwiczenia z wyobraźni. Można zacząć od jednego zdania: Ja jestem tobą, a ty mną.

Natalia – bohaterka książki Oli Pakieły – ma na nadgarstku tatuaż. Wystarczy rzut oka i widzisz domek, prostą bryłę, trochę jak z dziecięcego rysunku. Nabiera symbolicznego znaczenia, kiedy poznajesz jej historię. Spotykasz dziewczynę, która jak wielu z nas uczy się zadomawiania we własnym ciele. Ciele, które przez lata było zawstydzane, porównywane, służyło do okiełznania, a nie kochania. Z Olą porozmawiamy m.in. o głodzie akceptacji, opresji religii i o odwadze, kiedy potrafisz powiedzieć, że czegoś nie zrobisz, bo nie chcesz. Bez chowania się za parawanem wymówek.

Żeby dobrze czuć się w swoim ciele, trzeba je poznać i zrozumieć. Iza Jąderek - psycholożka i seksuolożka - stworzyła książkę, którą sama chciałaby przeczytać w czasie dojrzewania. Lęk i zagubienie, które towarzyszą odkrywaniu siebie, zastępuje wiedzą. Opowiada m.in. o masturbacji, inicjacji, tożsamości płciowej. Pojawia się temat antykoncepcji i aborcji. Równolegle z wątkami dotyczącymi ciała współistnieją zagadnienie dotyczące tego, co dzieje się w głowie. Po lekturze z empatią myślałam o rodzicach, bo szczerze przyznaję, że nie wiedziałabym, ile i w jakim wieku można opowiedzieć dziecku. Zapraszam do zadawania pytań.

W "Króliku po islandzku" znajdziecie trzydzieści łajdackich opowieści z żarciem w tle. Jak zaznaczają obaj panowie - tylko dla dorosłych! Przed nami podróż przez smaki życia. Będzie słodko-gorzko i pikantnie. Poznajcie mężczyzn, którzy kochają literaturę i jedzenie. Zgodnie twierdzą, że są „hrabalnięci”. Porozmawiamy m.in. o poczuciu humoru. Bez tego składnika nie wyobrażam sobie codzienności. Działa jak koło ratunkowe i afrodyzjak w jednym.

Wystawne przyjęcie w „Dumie Warmii”. Gospodarzem imprezy jest producent telewizyjny, jeden z tych, któremu świetnie idzie rozmowa z samym sobą. Innych lubi obsadzać w roli zasłuchanej i potakującej publiczności. Po rozległej posiadłości kręcą się aktorki, krytyk filmowy, sponsor, scenarzysta i kobieta decydująca o przyszłości telewizji. Królują zawiść i hipokryzja schowane za sztucznymi uśmiechami. Kluczową postacią w tej historii jest Lucja - Home Disaster Manager. Tom Cruise w spódnicy, do działania pobudza ją hasło: mission impassible. Umiejętnie pociąga za niewidzialne sznurki, które łączą uczestników imprezy. Przed nami brawurowy serial literacki z zagadką kryminalną do rozwiązania. Marta Guzowska – jako archeolożka pracowała w Grecji, Izraelu, a także w Troi, na najsłynniejszym stanowisku archeologicznym świata. Jako pisarka zadebiutowała w 2012 roku powieścią „Ofiara Polikseny”, która zdobyła Nagrodę Wielkiego Kalibru dla najlepszej powieści kryminalnej roku. Rok 2018 przyniósł jej nagrodę Złotego P

Zapraszam na niecodzienną herbatkę. Z imbrykiem w szponach nadlatuje sowa. Kusi maślanymi ciasteczkami, ale przede wszystkim pobudza apetyt na wiedzę. W pobliżu kręci się jej kumpel Berti pies, który zna samego Ferdynanda Wspaniałego! Nie wiem jak na Was, ale na mnie takie powiązania towarzyskie robią wrażenie. Razem z Tomkiem Stawiszyńskim porozmawiamy o tym, jak budował świat, w który wprowadził Tosię i jej młodszego brata Franka. Przed nami wielka przygoda, która zaczyna się od słów: wiem, że nic nie wiem.

Jak pisała Szymborska: „Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami”. Nie wiem, jak Wy, ale ja coraz częściej łapię zadyszkę i potrzebuję momentu zatrzymania. Uczę się tego, o czym pisze Marta Iwanowska-Polkowska, że szanowanie swojego zmęczenia, to podstawa polegania na sobie. Wychodzenie ze strefy komfortu jest ok, ale równie istotne są powroty do niej, kiedy potrzebujemy się zregenerować. #nażyć się ma w sobie lekkość, choć nie ucieka od ciężaru trudnych doświadczeń. Tę książkę napędza głód dobrego życia. Każdy z nas zdefiniuje je inaczej. Wspólna będzie potrzeba poczucia sensu. Przed nami opowieść o różnicy między doświadczaniem a załatwianiem. Porozmawiamy m.in. o ukrytych kosztach empatii i perfekcjonizmie, który prowadzi do "samozaorania". Posłuchamy tego, co nam mówi zazdrość i odkryjemy, jak wielką siłę mają historie, w których można odnaleźć fragmenty siebie.

W „Archiprzewodniku po Polsce” znajdziecie ponad sto intrygujących budynków z ostatnich dekad. W zestawieniu znalazły się m.in.: szkoły, teatry, osiedla mieszkaniowe, a nawet kaplica cmentarna. Sąsiadują ze sobą odważne formy i kontemplacyjne wnętrza. Znaczenie ma detal, forma, zanurzenie w przestrzeni. Za omawianymi realizacjami stoją uznane pracownie architektoniczne, ale też debiutanci, którym dano szansę. Po tej lekturze nie mam wątpliwości, że architektura to sztuka współdziałania. Idealna sytuacja pojawia się wtedy, kiedy świadomy inwestor spotyka projektanta, któremu nie brakuje odwagi. Przed nami rozmowa o poszukiwaniu piękna. Zatrzymamy się m.in. w Szczecinie, Gdańsku, Poznaniu, Mławie, Warszawie, Rybniku i Brennej. Do zobaczenia!

Żyjemy w kraju, który jest tytułowym „Hajlandem”. Czas to przyjąć do wiadomości. Zakup narkotyków jest tak prosty, jak kupno ubrania czy jedzenia na wynos. A towar, który zainteresowany odbiera, np. w paczkomacie, bywa mieszkanką substancji trudnych do zidentyfikowania. W szpitalnych oddziałach ratunkowych czasem nie wiadomo, od czego zacząć odtruwanie. Straszenie skutkami narkomanii nie działa. Pomóc może jedynie rzetelna edukacja. I dialog zamiast wykładów. Zapraszam po wiedzę.