Stacja Zmiana

Niedawno rozmawiałam z Tomkiem Nadolnym, który opiekuje się młodzieżą zmagającą się ze złymi sytuacjami w domu. Zazwyczaj dotyczy to rodzin, gdzie był alkohol i zaszło to tak daleko, że trzeba było dzieci izolować od rodziców. Tomek powiedział mi takie zdanie: nienawidzę alkoholu, nienawidzę picia. Z alkoholem jest różnorodnie, bo gdy zaczęliśmy go produkować, jeszcze przed narodzinami Chrystusa, to był potrzebny w procesie gojenia ran, w medycynie. Teraz potrafi rozbić rodziny i być przyczyną ludzkiego cierpienia. W tym odcinku dotykam tabu, czyli mówię o kulturach picia, posiłkując się książką niemieckiego autora: Ile możesz wypić? (Johannes Lindenmeyer), wydaną przez Wydawnictwo Znak i wzbogaconą przez refleksje polskich terapeutów. Kultura picia ma wpływ na liczbę osób uzależnionych. Bo jeśli nie zwracamy uwagi, że nastolatkowe kupują alkohol w sklepie, a gorszymy się widokiem pijanego nastolatka, to oznacza, że znajdujemy się w zaburzonej kulturze, która nie posiada norm picia, a w konsekwencji wskaźnik

Dominika Lipkowska jest mega zdolna. Jest pierwsza na liście klasyfikacyjnej kobiet i czwarta w kategorii Open (tam walczą kobiety z mężczyznami – szok!). A należy zaznaczyć, że w Super Five (najlepsza piątka w Polsce) w kategorii Open na koniec roku jest nagradzana. Dominika mówi szczerze o sobie, o treningu, ale też pracy nad motywacją. Co wcale, a wcale nie jest takie proste, bo jest zawodniczką klubu AZS-AWFiS Gdańsk oraz reprezentantką Polski w kategorii weteran/Masters we florecie kobiet, jak również wicemistrzynią Polski w kategorii weteran/Masters. Rozmawiamy o tym co można zrobić, jeśli spotyka cię kontuzja barku i każdy mówi ci, że musisz przestać robić to, co kochasz i robiłeś od dziecka. Rozmawiamy o poszukiwaniu wsparcia i pracy nad „mentalem”. Rozmawiamy, gdy Dominika Lipkowska rozpoczyna europejski rozdział w swoim życiu. Świetna, waleczna dziewczyna. Włącz się w kibicowanie jej! Możesz też poszukać jej jakiegoś fajnego sponsora. Teraz jej tego potrzeba. Zapraszam do słuchania pozytywnej roz

Zapraszam na sentymentalną podróż w kierunku odtwarzaczy kaset video. Przepiękne czasy, gdy nie było platform streamingowych, a były kolejki do punktów video, by zarezerwować najciekawszy film na weekend. Janusz Łoś z Video Świata opowiada swoją historię. Przepiękna droga do odkrywania swoich pasji i wykonywania zawodu zgodnego ze swoimi zainteresowaniami. Świat się szybko zmienia. Życie Janusza opowiada o przejściu od lampy naftowej do komputeryzacji. Bo jeśli ktoś był prekursorem zmian pod koniec lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, to w naszych, szalonych latach dwudziestych, może być w zupełnie innym miejscu. Ale w gruncie rzeczy nie chodzi o to, by dogonić zmiany technologiczne, ale by mieć dobre życie, spokój wewnętrzny, dobre relacje z rodziną i radość z tego, co się osiągnęło. Zapewne coś cennego weźmiesz sobie z rozmowy z Januszem Łosiem. Plan rozmowy: • 0:00 – Wstęp. • 1:27 – Zapraszamy do Video Świata. • 2:00 – Janusz Łoś, jego rodzinna miejscowość i nauka przy lampie naftowej. • 2:57 – Starszy

Na pierwszy „rzut ucha” sformułowanie: zdrowy gniew wydaje się oksymoronem, ale dr Bernard Golden pomaga zrozumieć, jak gniew może być nie tylko normalny, ale wręcz niezbędny dla zdrowego rozwoju – jeśli wiemy, jak go kierować i kontrolować. Dr Golden w prosty sposób tłumaczy, jak powstaje gniew, co pomaga nam zrozumieć, jak powinniśmy pracować nad zarządzaniem gniewem. Mówię o swoich doświadczeniach związanych z wyrażaniem gniewu, dojrzałych lub niedojrzałych. Ale również, posiłkując się publikacją dr Bernarda Goldena „Zdrowy gniew”, wyjaśniam model wyrażania gniewu. Jak powstaje, skąd się bierze i nad czym należy pracować oraz w jakich obszarach możemy pomagać naszym dzieciom. Zachęcam do czytania bloga dr Bernarda Goldena – https://tiny.pl/cq7c2, bo tutaj znajduje się wiele ciekawych treści. Dr Bernard jest świetny, ponieważ jest naukowcem, który w prosty, inżynierski sposób opisuje różne psychologiczne zależności. Jeśli ktoś z was chciałby, jeden z jego artykułów przeczytać w języku polskim, podzielę się.

Rozmawiam z Cieszką Żółtko o życiu w zmianie i przemianie, bo Cieszka jest aktorką, artystką i uduchowioną osobą, a jej dusza wciąż się porusza. Cieszka lubi zmiany i smakuje życie nieustannie. Spotkanie Cieszki Żółtko zawsze jest cudowną przygodą. Ta rozmowa należy do mego Gabinetu Dobrego Humoru – bo jeśli masz kiepski poniedziałek – to zarezerwuj sobie godzinkę z nami, a my sprawimy, że twój dzień stanie się o wiele lepszy. Z pewnością dowiesz się, jak można żyć w zmianie, będąc w artystycznym związku i mając artystyczną rodzinę, ale zapewniam, że o wiele  więcej niespodzianek czeka cię w tej rozmowie. Dodatkowym prezentem tego odcinka jest muzyka Tomka Żółtko – męża Cieszki. Zapraszam do słuchania! Plan rozmowy: • 0:00 – wstęp • 1:38 – Kim jest Cieszka Żółtko i co robi w życiu? • 3:25 – Jestem otwarta na zmiany. • 4:15 – Moje mroczne tajemnice – Tomasz Żółtko z płyty „Klarowanie wina”. • 6:29 – Korzenie Cieszki Żółtko i skąd takie oryginalne imię? • 8:04 – Bardzo ciekawe badania na temat mózgu - radoś

Rozmawiamy z Robertem Kuchtą o zakrętach życiowym i tym co może spowodować, że ktoś staje się bezdomny. Z Robertem Kuchtą rozmawiamy w Schronisku dla bezdomnych ludzi w Olsztynie. Poruszamy temat trudności życiowych, bo z takimi sytuacjami Robert ma do czynienia każdego dnia. Zastanawiamy się nad tym, jak efektywnie pomagać i co sprawia, że ktoś zostaje bez dachu nad głową. Spotkałam Roberta, kiedy jeszcze pełni rolę Dyrektora Schroniska dla Bezdomnych, ale już za kilka dni zmienia pracę, bo jak sam mówi, to jego ostatni czas na zmianę. Gdy Robert patrzy wstecz, mówi o tym, że praca nauczyła go pokory i sprawiła, że stał się innym człowiekiem. Zadaję mu pytania o trudności, wyzwania i ściany, do których dotarł w niełatwej pracy, w której przepracował prawie 26 lat. A gdy posłuchacie tej rozmowy, będziecie wiedzieli jak mądrze i efektywnie pomagać osobom bezdomnym. Rozmowa ciekawa, z dystansem i poczuciem humoru. Dziękuję ci Robercie za rozmowę! Plan rozmowy: • 0:00 – wstęp • 1:15 – Czy Robert lubi swoją pr

W natłoku informacji o sztucznej inteligencji, czacie GPT, który umie napisać nam każdy tekst i zdać chyba już każdy egzamin, zaczęłam się zastanawiać jak będzie wyglądała nasza przyszłość. Co należy zrobić, by nie dać się zaskoczyć? Jak patrzeć na swoje wybory zawodowe, zmiany życiowe lub decyzje przed którymi stoimy? Wiele informacji straszy nas, że nasz zawód niedługo przestanie być potrzebny, bo wyprą nas działania sztucznej inteligencji. Zaczęłam poszukiwania informacji, przyglądałam się rozmowom na temat sztucznej inteligencji, które odbyłam kilka lat temu i w tych poszukiwaniach trafiłam na parę naukowców, którzy również starali się przeanalizować ten temat, patrząc właśnie z tego punktu widzenia. Jak będzie wyglądało nasze życie? Jak możemy zaprojektować własną przyszłość w zmieniającym się świecie? Andrew J. Scott i Lynda Gratton zbierają przeróżne badania i przykłady w książce przetłumaczonej przez Wydawnictwo ZNAK litera nova „Nowe długie życie”. Oboje stworzyli stronę: thenewlonglife.com gdzie zbi

Hanna Supera opowiada jak zakochała się w pracy z seniorami. Wcześniej pracowała w biurze i niespodziewanie dostała propozycję pracy jako opiekun osób cierpiących na chorobę Alzheimera. Na początku bardzo się bała, ale spróbowała zupełnie czegoś innego i cieszy się z tego, że może pracować z osobami starszym. W rozmowie szukamy odpowiedzi na pytania: Jak uwrażliwić się na starszych? A jeśli pojawi się choroba Alzheimera, to co ma zrobić rodzina? Zajmowanie się swoim starszym rodzicem – czy w Polsce jest to temat tabu? Czy nasze czasy są pełne wstydu z powodu starości oraz skąd czerpać cierpliwość? Wbrew pozorom rozmawianie ze sztuczną inteligencją nie jest pracą przyszłości lecz umiejętność komunikowania się z osobami starszymi to potrzeba, którą niebawem będziemy musimy zaspokoić. Polskie społeczeństwo starzeje się, co wiąże się nie tylko z wyzwaniami politycznymi i społecznymi, ale również z projektowaniem przestrzeni, zabezpieczeniem potrzeb seniorów, edukacją lub opieką. Pani Hania zdradza sekrety komunik

Z Lucyną Wilkowską – artystką – rozmawiamy o sezonach życia. Lucyna jest artystką od dziecka. Jej dziadek miał talent, który obudził w swojej wnuczce, a Lucyna przekazała artystyczne postrzegania świata swoim dzieciom. Lucyna jest malarką rzeźbiarką, a obecnie wyżywa się artystycznie w ceramice. Rozmawiamy o tym jak można rozwijać swoją pasję przez sezony życia. A różnie to się plecie, bo przychodzą na świat dzieci (czworo), a pasja lekko przygasa. Jednak, gdy dzieci dorosły, dusza artystyczna Lucyny odnalazła się i rozkwitła ze zdwojoną siłą. Jestem przekonana, że jeszcze wiele rzeczy Lucyna dla nas stworzy. Strona internetowa firmy Lucyny Wilkowskiej – pracownia ceramiczna Basala – https://bit.ly/3yenkAI Basala – pracownia ceramiczna Lucyny Wilkowskiej: – Instagram – https://bit.ly/3ydPLi4 – FB – https://bit.ly/3F04Ibn Bursztynowe prace, podobne do tych, które robiła kiedyś Lucyna – https://bit.ly/3ISh5r7 Odyseja diagnostyczna, o tym mówił Tomek Grybek w rozmowie na stacji zmiana - https://bit.ly/3Y4jYuk P

Świat stoi na głowie, bo często traktujemy partnera gorzej niż swego pracodawcę. Natomiast sam świat nie wspomaga nas w budowaniu bliskości w naszych związkach. Jak by to było, gdybyśmy odwrócili nasz świat i zwracali się do małżonka jak do pracodawcy, a do pracodawcy jak do małżonka? I na przykład mówilibyśmy zawsze do małżonka: • Tak! Ty masz najlepsze pomysły! • Oczywiście! Wykonam to o co mnie prosisz w terminie. • Zrobię to w trzy sekundy, to dla mnie priorytet. • Możesz na mnie liczyć! • Wiesz, że staram się być coraz lepsza/lepszy, bo wciąż się bardziej staram. A do lidera czy dyrektora mówilibyśmy jak do naszego partnera lub małżonka: • Co to za dziwaczny pomysł w ogóle jest? • My przecież tego nie damy rady zrobić o czasie, jestem zajęta/zajęty. • Ten projekt jest bez sensu, brakuje mu polotu i jakiegoś sensownego pomysłu. • Mam być miła dla tego klienta? On jest okropny. Nie będę miła, tylko nauczę gościa kultury i powiem otwarcie, że nie godzimy się na takie traktowanie. A może wtedy ten odwrócon

Mariusz Miotke jest przyrodnikiem z pasji, a z zawodu leśnikiem. Pomimo że od najmłodszych kochał przyrodę i w tym kierunku się kształcił, to po studiach musiał wykazać się kreatywnością, by poszukać najlepszego miejsca dla siebie. Rozmawiamy z dr Mariuszem Miotke o połączeniu pasji z zawodem i konsekwencjach tego rodzaju pracy. Mariusz opowiada o Rezerwacie Beka oraz o konikach polskich, a ja śmieję się do łez. Zapraszam do słuchania Mariusza historii, ponieważ jest to rozmowa z kierownikiem rezerwatu baśniowych stworzeń, ekhm… przepraszam, sami zresztą posłuchajcie... 00 – wstęp 1:22 – Kim jest dr Mariusz Miotke? 2:09 – Technikum Leśne w Tucholi oraz o studia na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu 4:30 – Jak podjąć decyzję w młodym wieku, by ukierunkować się zawodowo? 6:04 – Rola nauczyciela w ukierunkowaniu profilowym dziecka. 7:07 – Na jaki pomysł mama Mariusza powiedziała „po moim trupie”? 9:30 – Tradycje przyrodnicze w rodzinie Miotke. 9:48 – fragment muzyczny (Wisdom Tooth pt.: Everything's Green

Rozmowa z Moniką Wiereńko – kobiecie pasji, wizji i zaangażowania. Zaczynamy od opowieści o Lunie – psie Moniki, która z kundelka stała się psem tropiącym. Jest to metafora od której wychodzimy w rozmowie na szerokie wody licznych działań, w które zaangażowana jest Monika. Od teatru, poprzez działania społeczne, rozwój, do pani od religii. Rozmawiamy o pasji, smutku, ratowaniu rodziny, mądrej pomocy i trzech miastach: Krakowie, Gdańsku i Olsztynie. Plan rozmowy: 00:00 – Wstęp – poznanie Moniki Wiereńko 2:08 – Co Monikę pasjonuje? – Ukryte talenty w ludziach i potencjał każdego człowieka 2:32 – Z jednej strony ludzie, a z drugiej pies Luna 2:52 – Opowieść o psie, który uratował rodzinę Wiereńków 5:39 – Luna jako metafora naszej rozmowy. Pasja do tego, by wyciągnąć z ludzi to, co najlepsze: ich talenty i możliwości. 6:40 – Monika opisuje swoją głębszą metaforę pokonywania lęku, zaufania Bogu i ludziom. 8:33 – Czym się zajmuje Monika Wiereńko, gdzie wkłada swoje ręce oraz serce. 10:09 – Monika była w młodości za

Oczywiście, że Kopernik nie był kobietą! Udowadnia to książka Wojciecha Orlińskiego „Kopernik. Rewolucje”, do której czytania zachęcam. Gdyby Mikołaj Kopernik żył, miałby teraz 550 lat. Co ciekawe, Kopernik żył w czasach chaosu. Trwała wojna krzyżacko-polska, królowie zmieniali się na tronie, renesans kwitł, rozpoczęła się reformacja, a tuż za nią kontrreformacja. Kopernik żył w ciekawych czasach, tak jak i my żyjemy w szalenie intrygujących czasach. Wojciech Orliński napisał książkę, z której wyłania się nam postać mądrego kanonika, który rozumiał zmiany społeczne, robił swoje i radził sobie w trudnych czasach. Po lekturze książki Orlińskiego wydaje mi się, że Kopernik umiał „w relacje z ludźmi”. Bliskość, szacunek, wiara, wytrwałość, oddanie i niechęć do narcystycznych liderów, to w mojej ocenie, wartości Mikołaja. Ciekawi mnie jakie są twoje wartości na czas chaosu lat dwudziestych? O zamku w Olsztynie: https://bit.ly/3vSdzqs Ogrom wszechświata można sobie zapisać i oglądać na tepecie – fotografie z teles

Karol Bączkowski od 15 lat pracował (na dwóch etatach) jako Ratownik Medyczny. A ja wciąż nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić. Karol mówi o tym, że taki zawód wybierają tylko ci, którzy nie mają wyobraźni. Wykonywanie profesji związanej z medycyną jest na tyle wyspecjalizowanym zawodem, że trudno się przebranżowić. By odnieść sukces, trzeba być pomysłowym, wyjść poza schemat i postawić na inne, niż dotychczasowe, umiejętności. Karolowi się udało! Po 15 latach pracy ponad siły, postanowił przemodelować swoją ścieżkę kariery. Posłuchajcie jego historii, ale uprzedzam, że ta historia do milutkich nie należy. Karol mówi bez owijania w bandaż elastyczny, bo taki jest z niego szczery ratownik. Karol Ratownik Bączkowski, może go obserwować tutaj - https://bit.ly/3VCd7YB Szkolenia Karola Bączkowskiego - https://bit.ly/3GRwLLK Bezpieczny Gdańsk - 26 defibrylatorów do ratowania życia w przestrzeni miasta - https://bit.ly/3GO4WUR 1:55 – Dlaczego Karol wybrał zawód ratownika medycznego? 5:30 – Ratownik medyczny to

W końcu zaprosiłam siostrę na stację zmiana. Kochamy się mocno i wspieramy się w każdej sytuacji. Moja siostra od ponad trzydziestu lat mieszka w Niemczech, mocno za nią tęsknię, więc często opowiadam o niej w tym podcaście. Jola miała duży wpływ na moje życie, dlatego pomyślałam, że fajnie byłoby podzielić się naszym „siostrzanym serduchem”, ale również wspomnieniami i przygodami, których mamy bardzo dużo. Mamy nadzieję, że te zmiany oraz opowiedziane historie mogą być ciekawą inspiracją. I mam nadzieję, że to nie jest ostatnia rozmowa nagrana z Jolą, bo historii i przygód śmiesznych i strasznych mamy nazbieraną całą walizkę. Chór mojej siostry (Donne Cantanti): https://bit.ly/3DIA44M Kanał Chóru Donne Cantanti na YouTube: https://bit.ly/3zOW4d4 Utwór, który śpiewałam z moją siostrą: https://bit.ly/3T3oNlr Jeśli jeszcze nie słuchałeś tej opowieści, to warto, by się pośmiać i zrelaksować – „odcinek o poszukiwaniu zaginionego dobrego samopoczucia”: https://bit.ly/3UsKg8j 00:00 – Wstęp 2:06 – Zaczynamy rozmawi

Po przeczytaniu książki Wiesławca DeLuxe „Każda praca hańbi. Pozdrowienia z późnego kapitalizmu” pomyślałam, że warto byłoby poznać autora i z nim porozmawiać. Wiesławiec opisuje swoje dziesięć lat pracy w różnych firmach, które w większości są korporacjami, a szczegóły z jakimi książka jest napisana, jest godna podziwu. Tytuł zachęca do sięgnięcia po lekturę i jestem przekonana, że rozmowa jeszcze bardziej roznieci w ten apetyt. Wiesławiec pisze pod pseudonimem, ponieważ nie oszczędza swoich pracodawców, ponieważ przejeżdża po nich walcem sarkazmu i celnych obserwacji. Książka, jak sam autor mówi, jest sprawozdaniem opisującym kontakty z rynkiem pracy. Wszystko napisane w taki sposób, by każdy, kto pracuje na podobnym stanowisku mógł zobaczyć w autorze samego siebie. Ja siebie w Wiesławcu nie zobaczyłam, ale zrozumiałam z czym się wiążę praca w korporacji. Strona Wiesławca DeLuxe: https://bit.ly/3SDHexv Rozmowa z Kamilem Stanuchem, rozmawiamy między innymi o polskich korporacjach: https://stacjazmiana.pl/ep

Anna Fogtman pracuje w Europejskim Centrum Astronautów (EAC) w Kolonii, w Niemczech. Praca arcyciekawa, bo biuro Ani znajduje się w domu wszystkich astronautów Europejskiej Agencji Kosmicznej, a jej praca skupia się na ocenie zdrowia astronautów podczas misji eksploracyjnych poza niską orbitą okołoziemską. Anna Fogtman wbrew pozorom nie jest sławnym inżynierem lub astrofizykiem, bo zanim dołączyła do EAC, pracowała na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN, gdzie zrobiła doktorat z biologii. Na stacji zmiana rozmawiamy o tym, że Ania uwielbia kiszone ogórki oraz jak to się stało, że pracuje w Europejskim Centrum Astronautów. Przy okazji odpowiadamy na wiele pytań związanych z kosmosem, na przykład czy astronauta zarabia kosmiczne pieniądze i czy możemy zasadzić w kosmosie rośliny. Plan rozmowy: 1:11 – Czym zajmuje się Europejskie Centrum Astronautów i czy zajmuje się Anna Fogtman? 7:52 – Kariera naukowa Anny Fogtman 23:54 – Jak biolożka dostała się do Agencji

Kamil Stanuch to kurator treści i konsultant. Zaprosiłam Kamila na stację, by go lepiej poznać. Nasza rozmowa jest poszukiwaniem momentów zwrotnych w życiu Kamila. Rozmawiamy o uczelni, filozofii, rozwijaniu firmy, pracy jako dyrektor operacyjny w korporacji z tradycjami, rodzinie oraz zaufaniu. Kamil lubi ekonomię, dane i statystykę. Dzisiaj przygotowuje wartościowy newsletter z pozornie niezwiązanymi ze sobą informacjami, notatkami i obserwacjami. Zapraszam, posłuchaj tej rozmowy i poznaj razem ze mną Kamila Stanucha. Artykuły Kamila Stanucha: https://kamilstanuch.pl/category/artykul/ Newsletter Kamila Stanucha: https://kamilstanuch.pl/friendzone/ Blisko połowa Polaków żałuje, że nie poszli na kierunki techniczne: https://bit.ly/3QJi9jl Kamil przywołuje osobę Marc Andreessena (współzałożyciela Netscape), którego można podejrzeć na przykład w tej rozmowie: https://bit.ly/3A4XG1Y Ciekawe myśli z rozmowy: Po intensywnych dziesięciu latach pracy zdecydowałem, że zrobię sobie roczną przerwę. Brak praktyczności

Różne sytuacje życiowe mogą sprawić, że nasza pewność siebie zostanie podkopana. Zwolnienie z pracy, zabranie projektu, nad którym długo pracowaliśmy, albo słuchanie niezbyt miłych informacji zwrotnych i nasz obraz siebie może być w marnym stanie. W tym odcinku podpowiadam co można zrobić posiłkując się książką Amy Cuddy „Wstań! Skuteczny sposób, by zyskać pewność siebie i stawić czoło wyzwaniom”. Amy jest cenioną psycholożką i profesorką Harvardu. Bada wpływu hormonów na obraz siebie, a w swojej pracy doktorskiej poszukiwała skutecznych metod obniżania kortyzolu (hormonu stresu) we krwi. W krótkim Ktipie omawiam te metody, które można zacząć stosować od dzisiaj. Wystąpienie Amy Cudy podczas TEDa, musisz to zobaczyć: https://bit.ly/3AE6QV5 Rozmowa ze mną w podcaście WskazUWki. Zapraszam do słuchania na Spotify https://spoti.fi/3R7c4hz lub Anchor.fm https://bit.ly/3R1N77v Polecam posłuchanie odcinka o misji życiowej: https://bit.ly/2xj2Ask Kilka dobrych pomysłów, by wyrabiać w sobie dobre nawyki: https://bit.l

Na stacji zmiana rozmawiam z profesorem Piotrem Skubałą na temat kryzysu klimatycznego. Pan profesor jest mądrym i wrażliwym człowiekiem oraz Ziemianinem – jak sam o sobie mówi. Dotykamy tematu zmiany z punktu widzenia filozofii ekologicznej i muszę przyznać, że spotkałam się z tym pojęciem po raz pierwszy. Zapewniam, że rozmowa cię zaskoczy i gdy jej wysłuchasz spojrzysz z zupełnie innej perspektywy na naszą Ziemię. Technomasy na Ziemi jest już więcej niż biomasy. Co dalej? - prof. Piotr Skubała - https://bit.ly/3zzho7l Panika węglowa, artykuł – https://bit.ly/3QgG4Y5 Przemysł odwróconej osmozy (odsalania) jest symbolem kreatywnego podejścia do polityki wodnej w państwie Izrael – https://bit.ly/3twuNsJ Wartość nic nierobienia - „chaszcze” lepsze niż parki – artykuł: https://bit.ly/3xkJ9he Środowiskiem przyrodniczym w miastach - parkami, skwerami, ale i zielonymi nieużytkami - można zarządzać skuteczniej – https://bit.ly/39mynPr Architektura "dizajnerska" niszczy Mazury. Jak nie stał dom, to nie buduj! – http