De Döschkassen

All, de to’n Johrduusendwessel 25 oder öller weern, kinnt dat noch: Fierobend in’t Fernsehn. In de dree Programme de dat geev, keem nachts, bummeli Klock twölf – nix mehr. Dor weer blots noch so’n Grimmeln to sehn, „Snee“ hebbt wi dorto seggt. Weet Ju noch? Dat weer de „Sendeschluss“. Jo un in de Week, also vun Mondag bet Friedag, geev dat ook in de Meddagstünn nix to sehn, wenn ni jüst wat besünnered as de Olümpiade oder so ingang weer. Na, dat stimmt ni ganz: Nix kunn man ni sehn, man kunn dat „Testbild“ sehn. Dorno kunnen Fernsehtechnikers instelln, wat dat Bild vun so’n oln Röhrn-Fernseher genau in de Meern un de Farven good to sehn weern – wenn dat denn överhaupt ’n Fernsehn mit Farv weer. To dat Testbild weer so’n Fleuten, so’n Piepen to heuern. Jo. Un allns tosom hett sick „Sendepause“ nöömt. Wenn man allns tosomreekend, denn kunn man vun 24 Stünnen heuchsten 16 Stunnen Fernseh kieken. Hüüt kiekt mennige Lüüd in 24 Stünnen 37 Stünnen op de Mattschiev, weil se blang dat Fernsehn ook noch ehr Smartfohn