De Döschkassen

Man wunnert sick je mitünner över so mennige Erfinnungen, ne. Un mennige Erfinners hebbt wohrschienli gor ni dor över nodacht, wat ehr Erfinnungen allns noch no sick treckt. Mit een so’n dösige Erfinnung heff ick Bekanntschop mokt, as ick so bummeli süss Johr jung weer. Dormols geev dat besünnere Schruuv-Deckels bi Bruus- un Cola-Buddeln. De Buddeln weern noch ut Glas un de Deckels weern ut Metall. Dormit de overs dichtholn hebbt, weer dor vun binn‘ so’n beten Gummi rinkleevt. Un üm jüst dat Gummi geiht dat. Dor keem nömli mol een‘ op de Idee, dat Gummi ni fast in de Deckels rintokleeven, sünnern dat so antobring‘, dat man dat dor rutpuuln kunn. Op de anner Sied weern lütte Biller. Mol weern dat Sportlers, mol ole Autos un all sowat. Knibbelbiller hebbt de Dingers heeten, weil man ehr ut de Deckels „rutknibbeln“ schull. Dor kunn man sogor Sammel-Alben för kööpen, wonehm man de Knibbelbiller rinbacken kunn. De Hefte kreeg man noher gor ni mehr to, weil de Rand vun de Gummidichtun‘ je so dick weer. So richti t