De Döschkassen

Veellicht warr ick nochmol Buddhist. Blots wegen de Idee mit dat Karma. Un denn wurr ick allns dorför dohn, dat ick in’t näste Leven ’n Katt wurr. Also wenn’t geiht, ’n Koter. Ick mutt mi overs noch mol erkunnigen, wat man sick bi de Karma-Sook denn utsööken kann, an wat för ’n Steed man dat näste Mol op de Welt kümmt. Denn in Gegenden, in de Katten opfreeten ward, wurr ick dat denn wiss ni so scheun finnen. Ick weer leever hier bi uns ’n Koter, so’n Stuuventiger in ’n fründliche Famielje mit Kattenklapp in de Döör, so dat ick jümmers rin- un rutloopen kunn as ick lusti weer. To Huus kreeg ick denn kostenlos to freeten. Un wenn mi een Kattenmfudder ni smecken deh, denn wurr ick dor blots eenmol an rüüken de Snut vertrecken un dat Eeten liggenloten. Intwüschen wurr ick kieken, wat de Novers mi so henstellt, wenn ick ehr jümmers weller mol üm de Been strieken wurr. No twee Weeken wurr to Huus denn betered Fudder stohn. Ut Mitleid vun mien Minschen. Overs ook ut Bammel dorför, dat ick ganz no de Novers hentrecke