De Döschkassen

Also, wenn ick ehrli bün, denn heff ick bi de Verpackung‘ vun Levensmidels fröher nie op de Listen mit de „Inhaltsstoffe“ keeken, de dor je achter opdruckt sünd. Nierdings doh ick dat overs doch. Ni jümmers, overs af un to. Menniged, wat dor steiht, versteiht man je gor ni. Tominst heff ick vun düt un dat, wat dor steiht mien Levdag noch nix heuert. Ick glööv ook ni allns wat dor to leesen is. Veellicht wüllt de Lüüd, de dat Eeten herstellt, je ook gor ni, dat man würkli weet, wat se dor allns rinsmeeten hebbt. Overs dat Gesetz schrievt ehr nu mol vör, dat se dor wat opschrieven mööt. Un dat is mitünner recht dösige Literatur. Nehmt wi mol Muuermanns-Marmelod‘, also Zwiebelmett as Bispeel. De Marke segg ick nu ni. Overs ick, as Verbruuker, wurr erstmol dinken, wat dor Fleesch un Zwiebeln bin sünd. Wieder nix. Achter steiht overs op: „94 Perzent Swienfleesch, Kooksolt, Gewürze un Gewürzextrakte“. Aha. Un denn: „0,3 Perzent Zwiebeln.“ Jungedi! Un wieder: „Säuerungsmittel: Melksäure, Stabilisator: Natrium