De Döschkassen

Middeweeken weer dat sowiet: Bi uns to Huus is de Spöölmoschien in Dutt gohn. Ick heff de Minna noch ünnern Tresen rutreeten un ehr dörmeeten, overs se is ganz un gor in Mors. Uns‘ Minna hett je al to de Famielje heuert. Un se weer so flieti. Un de Truuer üm uns ole Kamerodin weer groot. Natüürli keem ook Bang op, dat to Huus nu Pütt, Pann‘ Töllers, Tassen, Messen un so weller mit de Hand rein mokt warrn mööt. Dat is nu ook ’n poor Doog so. Intwüschen steiht overs al fast: Minna twee-punkt-null ward bald bi uns in de Köök ehrn Platz kriegen. Dat bringt mi in’t Grübeln: Wat ward de niede Spöölmoschien för ’n Gerät? Hett se noch Knööp oder mutt man mit ehr snacken? Dor dink ick över no, weil dat je ’n Trend is, Moschiens dat Snacken bitopuul. Vun ChatGPT hett worschienli jedeneen al mol wat heuert. Vun dat Programm in’t Internet, dat Gedichte schrieven kann un all sowat. Jo, un in Lübeck an de Uni ward jüst ’n Roboter Plattdüütsch bibröcht. Pepper heet he – an un för sick harr he je „Peeper“ heeten musst,