De Döschkassen

Fröher weer dat so, dat Unkels, Tanten, Omas un Opas een gern mol sowat froogt hebbt as: „Na mien lütten Schieter, wat wullt du denn mol warrn, wenn du groot büst?“ De Froogerie fung an, as man so bummeli fief oder süss old weer. Wo schull man dor al weeten, wat man mol warrn wull? Ward dat hüüt eegentli jümmers noch froogt? Un wat seggt de Kinner dorop? Veellicht „Influenzer“ oder so. Fröher stunn Astronaut oder Lokomotivföhrer je hoch in Kurs. Tominst bi de Jungs. Hüüt söcht de Isenbohn mit de Lücht no Lokföhrers. Dösig, ne. Wenn ick mit dat Weeten vun hüüt nochmol lütt ween kunn, un wenn mien Unkel oder mien Oma mi denn frogen deh, denn wurr ick seggen: „Ick will plastischen Chirurg warrn!“ Jo, würkli, dat weer doch wat mit Tokunft. Dor kunn man sick to Huus so’n lütten OP inrichen, in‘ Warktüüchschuppen oder so. So harr man ook glieks allns, wat man bruukt üm sick. Dor wurr ick denn overs ni dat anbeeden, wat all de Kollegen al mokt, Bostverlängerung, dicke Lippen un sowat. Ick wurr mi spezialiseern, wur