De Döschkassen

Na? Hebbt Ju al de Geschinke tosom, de Ju to Wiehnachen verschinken wüllt? Ick jo. To’n ersten Mol in mien gesamted Leven weer ick al in November trech dormit. Dat föhlt sick richti nett an. Nu froogt Ju sick worhschienli, wo mi dat gelungen is, ne. Ick vertell Ju dat. Dat is nömli an un för sick gor keen grooted Geheemnis. Dor gifft dat eegentli blots twee Regeln. Erstens: Toheuern. Un tweetens: Mitdinken – an besten sogor mitschrieven. Wenn een vun de Lüüd, de Ju beschinken wüllt, seggt, „Och dat harr ick ook mol gern“, veellicht ’n bestimmted Book. Denn schrievt man sick dat eenfach op. Un denn besorgt man dat. Veellicht ook al in Mai oder so. Dorbi mutt man blots de Snut holn köön. Dat is ni jümmers un för jedeneen würkli licht. Oder wenn een‘ jümmers Probleem‘ dormit hett, in Düüstern över’n Hoff to loopen, denn besorgt man ’n Taschenlamp oder föffti Talliglichter un ’n Famieljen-Packung Rietsteeken. Man mutt eenfach blots opmarksom ween. Veel mehr heuert dor gor ni to. Un wenn man sien Leevsten Ge