Pim Janszen Podcast

De tranen prikken in mijn ogen. Ik voel me boos, gefrustreerd en vooral bang... Midden in de nacht ben ik opgestaan uit bed. Ik heb mijn kleren aangetrokken en ben naar het bos gelopen. Hiervoor heb ik urenlang wakker gelegen. Woelend en draaiend. Ik kon het niet uitstaan om nog langer te blijven liggen. Waarom? Mijn bedrijf liep al een paar maanden helemaal niet lekker. Al mijn geld was inmiddels op, waardoor ik de dag ervoor zelfs mijn huisgenoot moest vragen om €10,- te lenen om eten te kopen. Iets wat diepe schaamte en angst heeft getriggerd. Zodanig dat ik urenlang in bed lag te peinzen hierover. Ik weet niet waarom ik op dit uur naar het bos loop, maar het is tenminste iets om mijn aandacht op te richten en mijn energie kwijt te kunnen. Eenmaal aangekomen heerst er een bijzondere sfeer. Doodstil. Pikdonker. Een perfecte scène voor een horrorfilm. Op de één of andere manier kalmeert het me juist. Na een paar kilometer te hebben rondgestruind kom ik op een open plek. Daar zie ik in één keer hoe fel de vol