De Basis - Apeldoorn - Kerk met compassie

Als het ergens over blunders of stommiteiten uit het verleden gaat, is dat ene voorval altijd het eerste wat door mijn hoofd schiet. Ik begrijp nog steeds niet dat ik tot zóiets in staat ben geweest. Wat als iemand het ontdekt...? Met beide benen ben ik erin getrapt, en ik voel me er nog steeds schuldig over. Misschien vind ik het wel minder ingewikkeld om een ander te vergeven dan om mezelf te vergeven. Kan (ik) dat eigenlijk wel, zonder nonchalant te worden...?