De Döschkassen

Künnt Ju sick noch op de oln Postämter besinn‘. Also ni de Poststeeden de in Supermart blangbi löppt. De richtigen Postämter, wo blots de Post in weer un sünst nix? Künnt Ju sick ook noch dorop besinn‘ wo dat dor rooken hett. Ick heff dat jümmers noch in de Nees, wurr man mi mit verbunnen Oogen in so’n oled Postamt stelln, denn wurr ick sofort weeten, wonehm ick weer. No de Post to mööten, dat weer so ähnli as no’n Tähnarzt to gohn. Man hett dorhen musst wenn man wat verschicken wull, overs Spoß hett dat keen‘ mokt. Vör de Trennschiev stunnen jümmers teihn, föffteihn Lüüd to tööven un achter de Schiev seeten een oder twee Beamte, de ganz ruhi an Stempeln weern, so, as wurrn ehr all de Lüüd, de dor töövt hebbt, gor nix angohn. So’n dösige Atmosfehre geev dat blots bi de Post – narms anners. Dat weer wat Besünnered, ook wenn so’n Gang no de Post, wiss ni glückli mokt hett. Interessanterwies gifft overs genau düsse Post, wo man fröher so ungern in de Slang stohn hett un de blassen Beamten, sien Breefe un Pakete