De Döschkassen

Wenn man mol allns op de Kernsubstanz rünnerbreeken deiht un sick ni op unnödi geföhrte Disksschoon‘ inlött, de je veelmols ook gor ni richtungswiesend sünd, denn kann as Quintessenz postuleern, dat de Basis an un för sick je de Gundloog‘ vun dat Fundament is, ne. Meent Ju ni ook? Doch, ne? Jo natüürli. Wat ook sünst? Dat liggt doch op de Hand. Un wenn wat op de Hand liggt, denn mutt man dat doch ook mol seggen! In alle Düütlichkeit mutt man dat seggen! Helau! Tscha, so oder so ähnli drückt sick all de Lüüd in’t Fernsehn ut, de nu versöcht ’n frische Regeerung tosomtoklabüstern. So’n Jo oder Nä heuert man vun de ni. Jümmers blots lange Schachtelsätze, bi de man an Enn ni schlauer is as vörher. SPD, CDU, Greune un FDP, de „snackt“ je ook ni tosom, de „sondeert“. Wenn man irgendeen vun de Politikers nu froogt: „Wo wüllt wi lang?“, denn seggt he: „Se froogt mi no de Richtung. Dat, üm dat hier mol ganz klor to seggen, is’n würkli berechtigte Froog, denn üm de Richtung geiht je allns. Un wenn man so’n Richtungsent