De Döschkassen

Hebbt Ju fröher de Sesomstroot sehn? Dor geev dat ’n Rubrik, de kunn man „klööger warrn mit Grobi“ nööm. Grobi, düssed dösige Stoffdings hett dor to’n bispeel verkloart, wat „dicht bi“ un „wiet wech“ is. He is denn jümmers dicht an rankom‘, üm denn wiet wech to loopen un vun dor to winken, jümmers hen un trüch, bet he all ganz ut de Pust‘ weer. As Kind kunn ick mi dor kringeli över gluttern. Overs ick heff even ook wat lehrt. Nu kiek ick ni allto veel Fernsehn. Un al gor ni de Senners, op de de Programme alle Viddelstünn dör Reklame ünnerbroken ward. Besünners wegen de Oart un Wies, wo de Reklame ankünnigt ward. Dor krieg ick jedet Mol 200 Puls. Dat heet op de Privotsenners nömli jümmers vör irgendeen Sennung: „Sehen sie Düt un Dat. ‚Jetzt‘ op unsen Senner!“ Overs direkt achter dat Woord „Jetzt“ kümmt ni de dulle Sennung, sünnern Reklame un noch mehr Reklame. Un mit ’n beten Glück kümmt denn ennli dat, wat „jetzt“ vör fief Minuten kom‘ schull. Seggt hebbt se also jetzt, meent hebbt se overs „glieks“. Wat scha