De Döschkassen

Wenn man mit spezielle Sooken hannelt, mit Elektroonik oder annern technischen Kroom, denn hett man wat, dat de Kunnen hebben wüllt. Nu kann je overs ni jedeneen ’n Experte ween. Dat hett dat Verkoopspersonol in Fachhannel fröher ook wusst. Bi de Lütten Krauters, wenn dat ehr denn överhaupt noch gifft, weet man dat ook hüüt noch. Fröher gung man oft no’n Schmidt, wenn man wat bruukt hett, üm wat to repareern. So keem dor bilütten Jungs vun Buuernhoff an, de harrn twee Stöckers mit. Un de Stöckers hebbt se een no’n annern vörwiest. Dorbi hebbt se denn seggt: „Mien Vadder schickt mi. He bruukt ’n Schruuv – so lang un so dick...“ Dat hett klappt. Geiht man hüüt overs to’n Bispeel in een vun de grooten Elektrolodens, denn is dat ganz anners. Ick will nu keen Noom seggen, denn ick will mi je ni mit de Dorsten vertörn. Ick bün je ni bleud! Overs wenn man dor henkümmt un ’n Lösung för ’n spezielled Probleem söcht, denn töövt man dor erstmol ’n ganze Wiel, bet een vun’t Personol Tiet hett, üm een to „beroden“. Weet m