De Döschkassen

So, Lüüd. Ick glööv, dat ick so’n ganz groote Sook op de Spoor bün. Ick glööv nömli, dat de Bedrievers vun Autowaschanlogen un de Vogelwelt ünner een Deek steeken doht. Veelicht is Jüm dat je ook al mol opfulln. Mi jedenfalls is dat al mehrmols opfulln. Wenn ick mien Auto nömli mol ’n Week oder länger ni waschen doh, denn süht man dor dröögen Modder achter de Kotflügels, de ganze Woog‘ is vull mit Stoff, in düsse Tied ook mit Polln un – wenn ick mol ünner ’n Linn‘ parkt hett – mit lütte Droopens, de düller backt as all de Kleevestifte, de man in Supermart kööpen kann. Un denn sünd dor noch so veer oder fief Placken op, de de Vogels ut’n Mors fulln loten hebbt. Tööv ick noch twee Weeken, denn sünd dat ook ni veel mehr Vogelschiet-Plackens. Un lot ick mi teihn Weeken tied, denn ward dat Auto twor ni reiner overs de Vogelschiet-Plackens ward ook ni würkli mehr. Mi kümmt dat meist vör, as wenn de Piepmätze keen Lust mehr hebbt op mien Woog to schieten, wenn se dat al markeert hebbt. Fohr ick mien Auto overs in de