De Döschkassen

De CO2-Emmisschoon mööt dohl. Dat is intwüschen meist överall ankom‘. De Diesel- un Benzin-Autos mööt wech. „E-Mobilität“ heet dat Zauberwoord. Also de Autos schüllt elektrisch fohrn. Dat gifft je ook al ’n ganzen Barg elektrische Autos. In ’n poor vun düsse Strom-Fohrtüüge bün ick ook al mitfohrt. Mol in ganz gaue, de so afgeiht, dat een meist de Tähn utfallt overs ook in langsomere, in ’n Kastenwogen to’n Bispeel. Un? Sünd de würli Klimaneutral? Tscha, dat kümmt dorop an, wo de Strom mokt ward, den de Korrn bruukt. So lang noch Strom ut Kohle mokt ward, fritt ook de E-Autos ’n ganzen Barg Briketts. Mit Öl oder Gas is dat ni veel beter. Vun de seltenen Eern will ick nu gor ni anfangen. Overs de regenerativen Energien, so as Solar-, Wind- oder Woterkraft künnt dat, wat dor an Strom bruukt ward, noch lang ni leisten. Mi hett mol ’n Strom-Experte vörreekend, dat besünners de ganz gauen E-Autos för een Lodung so veel Saft bruukt, as ’n Een-Famieljen-Huus in 24 Stünnen wechneiht. Verstoht mi richti: Ick will dat