De Döschkassen

Man seggt je, dat de Möhln vun de Bürokratie langsom mohlt. Vör bummeli teihn Johr kunn man dat op’t Finanzamt in Meldörp sogor sehn: Dor stunn op’n Fluur nömli ’n Cola-Automat. Un dor hett ’n Schild anhungen wo opstunn: „Bitte nur D-Mark-Münzen einwerfen! D-Mark erhalten Sie an der Information.“ Dor hett man sick doch wunnern musst. Mehr as dat halve Europa hett al siet veele Johrn in Euro reekend, blots op’t Finanzamt hett man noch mit Mark betohln musst. Overs ick will nu gor ni över’t Finanzamt schimpen. Dor sünd nömli ’n Barg nette Lüüd beschäftigt, de ook blots ehr Arbeid mokt. Nu wull ick an Mondag mol weller mit düsse netten Lüüd snacken. Dorüm heff ick op’t Finanzamt in Heid‘ anroopen. Övern dag heff ick üm de twindig Mol de Nummern wählt, de ick vun de ünnerscheedlichen Afdeelung‘ harr. Ick keem overs ni eenmol dör. Dingsdag heff ick dat kort no Klock acht weller versöcht. Un tatsächli heff ick ’n fründlichen Mann an de Stripp kreegen. De hett mi vertellt, dat de Telefoonanlog‘ vun’t Finanzamt al si