De Döschkassen

Erst dinken, denn snacken. Dat hett mien Oma oftmols to mi seggt, wenn ick as lütten Stackel wat Dösiged vertellt heff. Se harr je ook Recht. Wenn man erst nodinkt un denn den Mund opmokt, mutt man sick achteran för nix entschülligen. Op de anner Sied mutt man je ook erstmol den Mors in de Büx hebben, sick to entschülligen, un Fehlers totogeeven, wenn war scheevgohn is. Overs ook, wenn uns Bunneskanzler Fruu Merkel nu in Fernsehn anfangt sick to entschülligen, weet ick bald överhaupt mi mehr, wat los is. Un dor bün ick wiss ni de Eenzige. Se hebbt dor je ’n anstännigen Buck schooten in de Runn vun de Ministerpräsidenten un de Chefin. Erst entscheed se wat vun wegen „Osterruhe“ un jüst dat sick dat ganze Volk so richti in Roosch snackt hett, ward de Osterruhe weller verboden. Dat is so verquer, dat dor ni mol mehr de Querdinkers achterankümmt. De ward sick wohrschienli düchti argern, weil se all de Plakote för de Demo gegen de Osterruhe al trechmolt harrn. Na jo, veellicht künnt se de anner Sied vun de Plakote