De Döschkassen

Dat is je regelrecht verhext: Oftmols wenn ick jüst ut’ Huus gohn will, bimmelt dat Telefoon. Denn stell ick mien Tasch af un renn fuurts dör de Bood, üm rechtiedi den Hörer aftonehm, bevör de Anroopbeantworter losgeiht. Un jümmers weller mol, wenn ick mi denn melld‘ heff, fangt op de anner Sied een op Ingelsch dat Snacken an. De kann tomeist overs gor ni richti Ingelsch un heuert sick an, as wenn he erst vör twee Weeken ut Indien utbüxt is. „Hello Sir, I’m calling from the Microsoft Company...“ Bet ick alleent dat verstohn heff, mutt ick veermol nofrogen, dorbi kann ick recht good Ingelsch. He röppt, so as he seggt also vun’n groote Computer-Firma an. Un denn vertellt he mi, wat he faststellt hett, dat mien Computer in Gefohr is. Spitzfinni as ick bün, heff ick bi de ersten vun düsse Anroope jümmers froogt, wülken vun mien Computers denn in gefohr is. He is overs ook spitzfinni un seggt: All tosom. Un natüürli kunn he mi hölpen. Mennigmol segg ick ook, dat ick keen Ingelsch kann. Denn versöcht he sick in’t D