De Döschkassen

„Nu sett di dohl, de Film fangt glieks an!“ Jo, ick sett mi gern mol obends mit mien Lüüd tosom, üm mi wat in Fernsehn antokieken. Mol ’n Film ut Amerika, overs an leevsten doch wat vun uns ut de Gegend, ut’n Noorn. Wenn ick mi overs wat ankiek, dat in Sleswig-Hulsteen, Neddersachsen, Meck-Pomm oder Hamborg speelt, denn geiht mi regelmäßi de Hoot hoch. Annerletzt weer dor erst ’n Film, de op Norderney speelt hett, ’n Tatort weer dat. Un weller weer dat so: Keeneen vun de Schauspeelers, ni mol wenn se Lüüd dorstellt hebbt, de angevli op Norderney opwussen sünd, hett Platt snackt. Se harrn ook keen „Norddeutschen Akzent. Gar nicht. Sie hören sich mit ihrer Ausdrucksweise aus dem Deutsch-Leistungskurs einfach nicht nach nativen Mitbürgern aus dem Norden an. Und Plattdeutsch können sie überhaupt nicht“. In Bayern snackt se Bayerisch in Schwaben Schwäbisch in Sachsen Sächsisch, blots bi uns geiht dat anschiend ni, dat de Lüüd in de Filme so snackt, as man dat hier so deiht. Dat muut je ni unbedigt Platt ween, over