De Döschkassen

Seggt mi mol: Hebbt Jüm dat annerletzt mitkreegen in all de Reeden an’t Volk, also an dat düütsche Volk? Dor hebbt je ni blots Merkel un Steinmeier dat Woord ergreepen. Ook veele anner Lüüd ut de Politik, de noch wat warrn wüllt, harrn uns wat to seggen. Un dorbi is mi wat opfulln: De een seggt to uns nömli „wi Düütsche“, de anner „wi Düütschen“, mit ’n „N“ achter dat „Düütsche“. Un weil man bi uns in’t Land je jümmers so korrekt is un allns richti mokt, froog ick mi, wat man nu seggen schall, wenn man dat mit Blick op uns sülms richti un korrekt moken will. Besünners in de erste Person Plural natüürli. Tscha. Dat Problem süht so ut, dat wi uns je an dat „Adjektiv“ un ni an dat „Nomen“ orienteert, ne. Sogor op Plattdüütsch. Dat is je bekannt. Bi de Lüüd ut Pol‘n oder ut Ungarn to’n Bispeel is dat anners. Dor geiht dat no dat Substantiv vun ehr Land. Dor seggt man „wi Polen“ oder „wi Ungarn“. Dat is eenfach to beholn un heuert sick ganz in Ordnung an. Un dat kunnen wi ook hebben. Overs denn mussen wi vun uns a