De Döschkassen

Digitaliseerung. Dat is je anschien’d ’n Woord, mit dat man as Politiker wiesen kann, dat man mit de Tied geiht, ne. Overs dat Woord fallt ut veele Politikers eenfach so rut un denn is dat wech. Nu ward je ook veel vun de Digitaliseerung an Schooln snackt. In der ersten Monot‘ vun de Corona-Krise, in de meist keen Kind no School gohn is, weer je genog Tied de Schoolgebüüd digitaler to moken. Geld weer ook genog dor. Blots togreepen hett dor meist keen School op – op’t Land erst recht ni. De Verantwordlichen harrn wohrschienli Wichtigered to tohn. As ick no Schooln gung, as dat noch ni mol Internet geev, dor hebbt wi al Programmeern lehrt. Dat hebbt wi overs blots lehrt, weil een vun uns‘ Schoolmasters dor sien Frietied för opwenn’d hett. He hett nömli meent, dat wi dat in Tokunft bruuken wurrn. Weil de Schoolleitung em overs blots mitleidig ankeeken hett, kreeg he so weni Geld för sien Idee, dat wi op Reekners programmeert hebbt, de dormols al in’t Museum heuert harrn. Kannst mol sehn, de goode ole He