De Döschkassen

Dösige Entwicklung’ in’t Muul Dat gifft je kuum twee Fraktschoon, de sick so dull vertörnt hebbt as de Darwinisten un de Kreatschoonisten. De een seggt, dat allns, wat op de Welt so rümkruupt, schwümmt un flücht, dat Ergeevnis vun Mutaschoon över Milliarden vun Johr un vun dat Överleven vun de Stärksten is. Wenn man dat mol genau nehm‘ deiht, denn sünd wi allns Mutanten. Dat lot ick eenfach mol so stohn. De annere Fraktschoon seggt, dat is allns Tüünkrom. No de ehr Övertüügung is de Eer man jüst ’n poor Duusend Johr old un de Planten, Tiern un Minschen sünd all tosom vun leeven Gott mokt worrn. Ick weet ni wat dorvun stimmt. Wenn ick mi overs in Speegel bekiek, fallt mi dat licht, dat mit de Mutatschoon to glööven. Un wenn ick vun‘ leeven Gott mokt worrn bün, denn hett de anschien’d ’n ganzen Barg Humor. Overs annerlei wat nu de Wohrheit is, över een Sook, de dorbi rutkom‘ is, kann ick mi mitünner den ganzen Dag argern. Un dat sünd de Tähn. Wenn Darwin Recht hatt hett, worüm hett sick bi dat ganze Muteern nix