De Döschkassen

Dat gifft je Sooken, de Mannslüüd doht un de Fruunslüüd ni verstohn künnt, jüst so, as dat Sooken bi Fruun gifft, de man as Mann ni begriepen kann. Dat is genau de Beriek, de Gletschersplate, an de de Gliekmokerie mang de Geschlechter dat „Gender Mainstreaming“, as dat op Düütsch heet, sien Grenzen hett. Un een vun düsse Grenzen deiht sick op Tant‘ Meier op. Ni to Huus. Dor gebruukt man de Boodstuuv je tomeist Geschlechterövergriepend. In Dörpskrog oder in Restaurant to’n Bispeel, also in öffentlichen Ruum, is dat ganz anners. Dor sünd de Tant‘ Meiers för Fruuns- un Mannslüüd trennt. Un achter de Döörn vun de Tant‘ Meiers för Fruunslüüd, fangt för mi as Kirl dat groote Geheemnis an. Wenn Mannslüüd nömli in Krog oder so op Tant‘ Meier goht, denn goht se dor ganz alleent hen, mokt ehr Geschäft un kümmt weller trüch. Ferti. Bi Fruunslüüd is dat anners. De goht jümmers to tweet oder to drütt op ehr Tant‘ Meier. Ganz opgereegt sünd se, wenn se dor hengoht. Un wenn se denn no’n Tied mang dree un 20 Minute