De Döschkassen

Sünd Ju al mol in so’n „Schnell-Restaurant“ ween? Dor gifft dat in de Hauptsook je twee Keeden vun. Bi de eene steiht so’n groote geele Möwe vör de Döör, un denn gifft dat noch de annere Keed, de heuert anschien’d een Fruu oder Herrn König to, blots op Ingelsch. Jedenfalls gifft dat dor „Fast Food“. Dat is ook Ingelsch un heet översett, glööv ick, „fast Eeten“, also ni so ganz richtiged Eeten, overs even fast. Ick weer nu annerletzt in een vun de Lodens mit de geele Möwe. Un dor keem ick in’t Nodinken. Tied to’n Nodinken hett man dor nömli riekli, denn schnell oder gau, as man meen‘ kunn, geiht dor gor nix. Wenn man dor rinkümmt, kann man sick utsööken, wat man an Tresen oder an so’n elektroonisched Törminell bestelln will. Ick heff an’t Törminell bestellt. Un so as all de annern kreeg ick denn erstmol ’n Zeddel in de Hand, wo ’n Nummer opstunn, jüst as op’t Verkehrsamt, wenn man ’n Auto anmellen will. Man mutt denn ook tööven, bet düsse Nummer op so’n Fernsehn anwiest ward. Mien Zeddel harr de Numme