De Döschkassen

Enn Januar is je weller Winterschlussverkoop, ne. Fröher heff ick mit düssed dösige Woord nix anfangen kunnt. De Winter weer je man jüst süss Weeken old. Overs denn – zack – schull meern in Winter al weller Schluss ween mit den Verkoop vun de warmen Sooken. Dat is je jüst so, as wenn man in Sommer keen Bikinis kööpen kunn. Na jo, ick bün an un för sick ook keen, de gern Bikinis antreckt. Ick meen je blots – so as Bispeel. Ick heff düchti rescherschiert, in Bööker un in’t Internet. Overs worüm de Winter-Schlussverkoop op’n halven Winter un ni an’t Enn dorvun, also würkli an Schluss losgeiht, dor heff ick keen anstännige Antwoord op funnen. Liekers doht all de Lüüd so, as wenn sick dat so heuert. Veellicht wüllt all de annern blots ni togeeven, dat se dor jüst so wenig vun af weet as ick. Man weet dat ni. Op’t Letzt‘ hett dat anschien’d wat dormit to kriegen, dat de Hannel dör düsse Beteeknung mehr verdeen‘ kann. Na jo, worüm ni. De Tüüch-Hökers un all de Angestellten in düsse Brangsche mööt je ook