De Döschkassen

Mi is jüst mol weller wat opfulln. För allns gifft dat bi uns Regeln – blots för den Dag ni so richti. Dat passt gor ni to Düütschland. In England to’n Bispeel is dat so: Vun den Oogenblick, an den dat hell ward bet Klock twölf is dat „Morning“, also Morn. De Meddagstied vun twölf bet een is „Noon“, denn kümmt de Nomeddag, de „Afternoon“ heet, un wenn dat düster is, is „Night“ also Nacht. Un twor so lang, bet dat hell ward, denn is weller „Morning“. Bi uns is dat ganz anners. Morn is dat bi uns so bummeli af Klock süss in de Fröh, kümmt so’n beten dorop an, wann man opsteiht. Hier geiht de Morn overs ni bet to’n Meddag. Twüschendör kümmt nömli noch de Vörmeddag, de fangt bi den een Klock negen, bi den annern Klock teihn oder noch loter an. Denn is Klock twölf Meddag, dat is blang Middernacht un de Geisterstünn, de eenzige Tied de würkli fastleggt is. Direkt no’n Meddag kümmt dat Wichtigste: De Meddagstünn. De kann gor ni lang genog ween. So bi Klock dree rüm, fangt denn de Nomeddag an un de Obend geiht denn