De Döschkassen

Gor ni so licht, de Sworkraft Och, wat weer dat ’n romantische Idee, noch mol mit’n Zelt in Urlaub – so as fröher. Overs anschiend hett sick wat an de Sworkraft ännert – Gravitatschoon seggt man dor je ook to. De is düller worrn oder so – tominst wenn man dicht an Grund is. As ick dor jedenfalls blang mien Fruu in düssed Zelt leegen heff, dor harr se mi vull in Griff, de Sworkraft. Dorbi weer dat al ’n richtiged Kunststück överhaupt in düssed Zelt rintokom‘. An Enn heff ick dor jedenfalls leegen. Dat weer overs blots de erste Deel vun de Opgoov. Nu wull ick mi vör’t Slopen je ook noch uttrecken. Un dat Utplünnern is dor op’n Grund in so’n Zelt je opwenniger, as’n Mondlannung. Overs jüst, dat ick „goode Nacht“ seggen wull, heff ick markt, dat ick noch mol op Tant‘ Meier mutt. Dat ganze Kommando weller trüch. Zelten, dat is je an un för sick as buten slopen. Blots dat man ni sehn ward un dat man ni glieks natt ward, wenn’t regend – man ward erst loter natt, wenn de Regen al lang vörbi is un dat Wo