De Döschkassen

In de Religion ward je oft dorvun snackt, dat wi allns Bröder un Swestern sünd. Düsse Bröder- un Swestergeschicht is natüürli mehr in överdrogenen Sinn meent. Bilütten ward je ook in Vereene vun Bröder un Swestern snackt – bi’t Kegeln is dat so oder in Schüttenvereen. Bröder un Swestern dat schall so’n Geföhl vun Verbunnenheit utdrücken. Aha. Na denn. Ick weet je ni, wat Jüm mit ’n Swester oder Broder in’t glieke Öller opwussen sünd, vellicht hebbt Ju ook sülms twee oder mehr Kinner to Huus. Wenn dat so is: Hebbt Ju bi echte Swestern un Bröder al mol över’n längere Tied sowat as Verbunnenheit beleevt? Bi uns in’t Huus rennt je ook ’n Jung un ’n Deern rüm, de sick regelmäßi de Döörn vör de Nees toknallt. Ni mol dat Swatte ünner de Fingernogels günnt de beiden sick. Blots wenn dat gegen de Öllern geiht, verdreegt se sick mol för ’n poor Minuten. Dorno geiht dat overs ook al wieder mit Kloogschieten, sick gegensiedi argern, beschimpen un all sowat. In Oogenblick sünd de Twee mang 14 un 16 Johr jung. Dor s