De Döschkassen

Verrückte Herrschers hett dat je jümmers al geeven. Dor gifft dat veele Bispeele: Calligula, Ivan de Schreckliche un so. Mit Nooms as düsse kunn ick ohn‘ Problemen ’n ganze Sied vullschrieven. Nu seggt man intwüschen je, dat de Minschheit opkloart is. Dat heet, an un vör sick schulln Verrückte dat je ni mehr schaffen an de Macht to komen. So ganz seeker bün ick mi dorbi overs ni. In Gegendeel: Mi schient dat wi jüst in de mächtigsten Länner jümmers weller mol Lüüd an de Spitz böörn doht, de ni so ganz sauber tickt. Achteran seggt wi denn: „Na jo, de is je demokratisch wählt, dorüm künnt wi em nu ni so eenfach dat Zepter ut de Hand nehm, weil de Gesetze dat ni toloten doht.“ Aha!? Jo, denn wurr ick seggen, dat wat mit de Gesetze ni stimmt. Dor mutt ’n frischen Pragraphen hen, wo binsteiht: „Wenn de Chef een an de Pann hett, denn ward dat heuchste Tied för ’n frischen Chef.“ Overs so opkloart sünd wi denn anschien’d doch ni. Kiekt man sick an wat de dorste Trump in Oogenblick weller vun sick gifft, denn fall