De Döschkassen

Mit de Bestelleri, dat hett je düchti tonohm‘, ne. Un allns wat no dat Bestelln to groot, to lütt, to greun, to blau oder to sünstwat is, dat ward eenfach weller trüchschickt. Dat is je ook so eenfach – man sitt to Huus op’t Sofa, bestellt sick düt un dat, un ni veel loter ward dat bröcht. Wenn dat overs no de Hannels-Multis geiht, denn bringt de Pakete in Tokunft ni mehr de Postbüddel oder ’n Paketfohrer. De Sooken schüllt bald anflogen komen – mit Drohn‘. Dor sünd se all an testen. In England hett sick annerletzt een Popkorn bestellt un 13 Minuten no dat Bestelln, weer de Krom al bi em to Huus. Tscha. Gooden Appetit, wurr ick seggen. Nu frog ick mi overs, wo genau dat gohn schall. Kloppt de Drohne, wenn se wat leevert, denn bi een an de Döör? Un wat deiht se, wenn man ni to Huus is? Flücht se denn no’n Nover un snackt mit den? Un wat, wenn man op’n Buuernhoff leevt – wo schall de Drohne denn dat Wohngebüüd vun’n Kohstall ünnerscheeden? Ni dat de Koh sick noher noch Mudders Lockenwicklers indreiht un de