De Döschkassen

Dat schient je Lüüd to geeven, de den ganzen Dag nix anners doht, as sick Wöörd uttodinken, de möglichst wiet wech vun de ganz normole Welt sünd, weil se jümmers noch hopen doht, dat de Bürokratie irgendwann ook ganz ohn‘ Minschen utkümmt. „Anleiterborkeit“ heuert to düsse Wöörd. Weet Ju wat dat is? Heuert sick dat ni ’n beten no Elektronik an oder hett dat wat mit Vörgesetzte, also mit Anleiters, to kriegen? Nä, ganz kold. De Anleiterborkeit gifft an, wo good man ’n Ledder (Leiter heet dat) an ’n Wand oder ’n Gerüst oder sünst ’n Gebüüd stell’n kann. De, den düssed Woord infulln is, de hett sick op sien Infall wiss ’n Buddel Sekt opmokt. Besünners bürokratisch geiht dat je to, wenn Juristen tosom snackt. De „leest“ Gesetze nömli ni, de leggt ehr ut. Dat heet, „se konstrueert ‚Weetensrohmens‘, üm de Sachverhalte ut de Levenswelt so ‚optobereiten‘ dat rechtsseekere Entscheedungen dropen warrn könt“.  Tscha. So ähnli hett Pippi Langstrump dat ook seggt, overs dor kunn ick dat beter verstohn. Dat gifft je noc