De Döschkassen

Oh Lüüd, an’t Enn vun’t Johr bruuk ick langsom mol ’n frisched Auto. Nu heuer ick overs to de Lüüd, de sick niemols ’n niedet Auto kööpen wurrn. Dat so’n Koor no ’n poor Johr blots noch dat Halve wert is, dat kann mi ni mol dat klöögste Finanzgenie gesundreeken. Mien Auto mutt je ook wat trecken köön‘ – unsen Wohnwoog to’n Bispeel. Un ’n Elektroauto, wat dat kann, dat kann ick mi ni leisten. Noch dorto mutt ick togeeven, wat ick ’n Fründ vun de Autos bün, de hüüt so 20, 30 Johr old sünd. So’n oln Damper heff ick nu ook. De hett 350000 Kilometers op’n Wecker. Un de Moschien wurr nochmol so veel loopen. Overs de Karrosserie wurr dat ni mehr mitmoken. Un wat de Klimabilanz angeiht, is dat ook ni jüst dat Geele vun’t Ei. Nu informeer ick mi al siet ’n halved Johr doröver, wat mien nästed Auto ween kunn. Un wenn man sick de Erfohrungsberichte vun anner Lüüd dörleest, denn is dat Fazit: Allns wat jünger as 20, 30 Johr is, kannst vergeeten. To veel Elektronik. Överhaupt ward allns so buut, wat man jümmers weller m