De Döschkassen

In de Politik dinkt man je gern langfristi. Besünners, wenn dat üm Entscheedung‘ geiht, de de Wähler ni so scheun‘ finnd. Dorüm reckt de unpopulär’n Plonung‘ ook jümmers wiet in de Tokunft. Bet no de näste Wohl oder an Besten so wiet in de Tokunft, dat de Entscheeders vun hüüt dor al lang ni mehr in ehr Amt sünd. Se seggt denn: „2035 mokt wi wat ganz wichtiged för’n Klimaschutz, dorför mööt wi denn overs all de Gürtels inger schnalln.“ An un för sick sünd dormit overs de meent, de den Gürtel hüüt al op’t letzte Lock hebbt. Oder se seggt: „2055 sünd wi al meist Klimaneutral.“ Irgendwie sowat. Dat hett je ook wat för sick, denn mit de Tied bewegt sick dat Klima je op uns to, wat de Qualität angeiht. Je slechter dat Klima ward, je weniger mutt man moken üm dat so to wohrn as dat denn jüst is. Na jo, man weet dat ni: Veellicht ward dat Klima je würkli nochmol weller richti good. Un so künnt de Minschen, de denn levt, veellicht weller düchti Kohlndioxid rutkloppen. Denn sünd je ook weller genog fossile Energi