De Döschkassen

Man belevt dat af un to je mol, wenn man sick sülms overs ook anner Lüüd bekiekt: Ni all hebbt de Arbeid tofot kreegen, de an un för sick to ehr oder to em passt. Un dor kann man sick je frogen, wat ut de Lüüd worrn weer, wenn se de Areid kreegen harrn, de ook würkli ehr Professchoon ween weer. Een, bi den ick mi jümmers weller froog, wat he ni leever wat anners moken schull, dat is Karl Lauterbach. Gor ni wegen dat, wat he seggt, sünnern wegen de Oart in de he dat seggt, wat he seggt. Kalle hett je sien ganz eegene Oart to Snacken. He heuert sick je tomeist an as so’n Paster. Dor dörft man je mol frogen, wo sick dat verholn harr, wenn Lauterbach würkli Paster worrn weer. Stellt wi uns eenfach mol vör, Kalle Lauterbach schall ’n lütten Jung‘ döffen (taufen), so as he nu mol snackt: „...dormit döff ick di op den Noom Horst-Kevin. Du steihst nu ganz an‘ Anfang vun dien Leven. Un düssed Leven ward slimm! Veel slimmer, as du, dien Öllern oder dien Paten sick dat överhaupt vörstelln köönt. Dat ward ni lang du