De Döschkassen

Is ni lang her, dor weer ick in so’n grooten Elektroonik-Mart. Mien Madam weer ook mit. An un för sick wull’n wi dor blots wat an Info-Stand afgeeven, wat wi uns utlehnt harrn. Dorbi harr ick je noch wat anners vör, dor heff ick overs leever erstmol nix vun vertellt. Dat harr vörher al Diskusschoon‘ geeven, un vör mi weer dat ganz un gor genog, wenn de Diskusschoon erst dor in Mart losgohn wurrn. Dat gung ook fuurts los. Glieks as ick vun‘ Info-Stand wieder rin in‘ Loden loopen bün: „Wat wullt du denn nu noch?“, keem de Froog, mit de ick al reekend harr, vun achter. Ook, dat „Wi“ doch an un för sick loswulln. „Ick will mi noch wat bekieken“, heff ick seggt. Vun Wieden heff ick al dat Schild sehn, op dat „Staubsauger“ stunn. Dor bün ick direkt op toloopen. „Wat wullt Du denn mit’n Huulbessen? Wi hebbt doch een in’t Huus. Langt dat ni?“ Jo, ick heff wusst, vör düssed Verhanneln wurr ick mien ganze Diplomatie bruuken. Ick wull nömli ’n Extra-Huulbessen mit Akku in de erste Etoosch hebben, dormit ick mien Schriev