Ben Van Der Burg | Bnr

Ik citeer uit het boek Mijn Gevecht van Dekker en Thijs Zonneveld: Om één uur 's nachts staan er een paar Oost-Europese hoeren voor de deur van onze kamer. [...]. We kiezen er allebei een uit. Om een uur of drie gaan we slapen. Om zes uur gaat de wekker alweer. Thomas Dekker vertelde dit fragment afgelopen week in DWDD. Ik wist niet wat ik hoorde. Ook Erben Wennemars, Matthijs van Nieuwkerk en Frits Barend voelden zich gechoqueerd. We weten inmiddels dat doping in de wielersport gemeengoed was of is. Het is verweven in de haarvaten van de sport. Het blijft twijfelachtig of de sport daar ooit los van komt. Wij meenden echter wel, dat wielrenners leefden als topsporters: veel rusten, goed eten, het lichaam goed verzorgen en monomaan iedere dag stappen zetten om de mogelijkheid te vergroten om koersen te winnen. Drie uurtjes slapen voor een belangrijke wedstrijd? Dekker opende onze ogen. Vele opwekkers van de schijn van inzichtelijkheid veroordeelden hem. Het was zogenaamd niet chic. Hij had geen namen mogen