Radio Einstein

Als er iets is waar asielzoekers in uitblinken, dan is het wel dromen. Van een verblijfsvergunning, van een eigen huis, van een baan, een studie, een nieuw leven opbouwen in Nederland. Bij volwassenen gaat dromen vaak gepaard met veel stress. Ze weten hoeveel geduld ze moeten hebben of hoe klein de kans is dat hun dromen werkelijkheid zullen worden. Maar hoe zit dat met de kinderen op het azc? Welkom bij de laatste aflevering van de serie Jonge Dromers. In deze aflevering hoor je Fatemeh en Nazanin, moeder en dochter, die na 8 jaar eindelijk met hun gezin een eigen woonplek hebben. Wat doet dat met ze? Is het leven na het azc nu helemaal waar Fatemeh van droomde? En Nazanin, die het grootste deel van haar leven in het azc woonde, hoe ervaart zij het? En waar droomt zij van? Muziek door Blue Dot Sessions. Voor meer informatie: https://sessions.blue/.

Als er iets is waar asielzoekers in uitblinken, dan is het wel dromen. Van een verblijfsvergunning, van een eigen huis, van een baan, een studie, een nieuw leven opbouwen in Nederland. De tweede aflevering van Jonge Dromers is voor Eva.  Eva is 11 jaar en komt uit Colombia. Ze is nog nooit buiten haar eigen land geweest, totdat ze met haar gezin moest vluchten voor het al decennialang woedende gewapend conflict. Ze vindt Nederland logischerwijs in heel veel dingen anders dan haar thuisland. Eva denkt veel aan haar familie, en aan poes Ringo die ze heeft moeten achterlaten...  En ook Eva heeft natuurlijk dromen... Muziek door Blue Dot Sessions. Voor meer informatie: https://sessions.blue/.

Als er iets is waar asielzoekers in uitblinken, dan is het wel dromen. Van een verblijfsvergunning, van een eigen huis, van een baan, een studie, een nieuw leven opbouwen in Nederland. Abdullah is nog jong. Hij is een zogenaamde amv'er, een 'alleenstaande minderjarige vreemdeling'. Hij vertrok in zijn eentje vanuit Jemen en legde letterlijk en figuurlijk een enorme weg af. Hij droomde van een veilige plek. Die heeft hij voorlopig gevonden; het azc. Het Guesthouse waar we Abdullah interviewen heeft best een naargeestige sfeer. En iedereen die hij liefheeft is achtergebleven in Jemen. De eenzaamheid grijpt hem regelmatig naar de keel... Hoe zien Abdullah's dagen op het azc eruit? En wat is de volgende droom van Abdullah nu hij in Nederland is? Hoor het in de eerste aflevering van deze driedelige serie over jonge asielzoekers en hun dromen. Muziek door Blue Dot Sessions. Voor meer informatie: https://sessions.blue/.

In de laatste aflevering van de serie over de huiskamer van het nieuwe Utrechste azc 'De Pahud' stelt Misha vast dat er steeds meer leven in de huiskamer zit. Dat komt onder andere door Kimberley, een buurtbewoonster en lid van de Bahai-gemeenschap. Zij zet vanuit haar haar visie een festival voor kinderen in om via hen ook de ouders te bereiken. En het werkt! Weliswaar zitten de meest mensen uit bepaalde groepen bij elkaar (vrouwen bij vrouwen, Spaanstaligen bij Spaanstaligen, etc), maar ze kómen in elk geval. En dat bezoekers herkenning bij elkaar zoeken, dat is een universeel gegeven (soort zoek soort). Dat ze dat überhaupt samen in één ruimte doen, is al pure winst. En dat ook de buurtbewoners de drempel over gaan? Dat gaat vast goed komen. De kinderen geven alvast het goede voorbeeld.

Project Pahud is een podcastserie over de huiskamer van het nieuwe azc aan de Pahud de Mortangesdreef in Utrecht Overvecht, kortweg De Pahud. In aflevering 2 gaat Misha Koole op bezoek bij verschillende buurt- en wijkcentra. Hij spreekt met coördinatoren, met bezoekers én met mensen van The Social Collective, een organisatie die onderzoek doet naar o.a. de huiskamer van De Pahud. En dat is een belangrijke toevoeging aan de verhalen en ervaringen. Bij de centra en buurthuizen lijkt de bereidheid om de eigen fijne plek om samen te komen te verlaten niet zo groot, zelfs niet voor een keertje. Maar is dat niet eigenlijk heel begrijpelijk? Elk buurthuis of andere verbindingsplek heeft toch een bepaald publiek. Is dan een huiskamer willen creëren voor alle mogelijke doelgroepen in de buurt niet een illusie, zoals Eva en Rachella van The Social Collective denken? En zou het misschien wel werken als het werd omgedraaid? Het werd onderweg door een paar mensen geopperd: misschien moet het azc op bezoek bij de buurth

In een nieuwe driedelige serie podcasts staat het azc op de Pahud de Mortangesdreef in Utrecht Overvecht centraal. In aflevering 1 gaan we naar de huiskamer in op de nieuwe opvanglocatie. Het idee is dat deze huiskamer een plek is voor ontmoetingen tussen bewoners van de wijk en bewoners van De Pahud. Maar hoe zorg je dat dat idee ook echt gaat werken? Wat zijn de hobbels op de weg naar verbinding? Zoeken mensen niet vooral naar andere mensen waar ze al een verbinding mee voelen? En... is er wel hoop voor de huiskamer? In deze eerste aflevering spreekt Misha Koole een keur aan mensen over deze vragen. Vragen die natuurlijk even goed over heel Nederland zouden kunnen gaan en niet alleen over (een huiskamer) in Overvecht ...

In deze aflevering maakt beeldend kunstenaar Anne Meijer een portret van en voor Zahraa uit Irak. Vlak voor de overhandiging van Het Cadeau is Zahraa 19 geworden. Ze vluchtte op haar elfde met haar familie naar Nederland. Weg uit een wijk in haar stad, die er op de kaart ‘doorsnee’ uitziet, maar die gekleurd werd met explosies, verkrachtingen en geweld.  Zahraa was elke dag bang dat haar vader niet terug zou komen uit zijn werk. De rust die het gezin in Nederland hoopte te vinden, blijft uit. Ze verhuizen in 8 jaar 14 keer van azc naar azc. Met vrijwel nooit privacy of een eigen kamer. En met angsten en trauma’s. Toch is Zahraa enorm sterk. Ze vertelt over wat ze graag wil voor de andere jonge vluchtelingen. Voor hen wil ze wel terugdenken aan haar verleden. Dat doet ze in diverse media. Niet voor zichzelf, maar om aandacht te vragen voor deze groep jonge mensen die nog weleens vergeten worden of niet de zorg krijgen die ze nodig hebben. En ze wil vooral dat hen nooit gebeurt wat haar wel is overkomen. Ann