De Döschkassen

Un zack – is dat al weller Ostern. Weller so’n Punkt, an den man aflesen kann, wo gau so’n Johr rümgeiht. Dat erste Osterfest, op dat ick mi besinn‘ kann, dat mutt so 1979 ween hebben, dor weer ick bummeli fief Johr old. Dormols geev dat noch keen groote Geschinke to Ostern, as dat hüütigendoogs Mood is. Ick kann mi overs noch genau dorop besinn‘ dat mien Öllern mi noch vör’t Fröhstück seggt hebbt, dat ick mi ’n Jack un Steebeln antrecken schull. Dat heff ick dohn, dorbi weer ick doch noch so mööd. Un denn stunnen de beiden vör de opene Huusdöör un weer’n an Grien‘. Dat seh‘ irgendwie dösig ut. Ick wusst gorni, wat ick dorvun holn schull. Se hebbt denn seggt, dat ick mol in Gorrn gohn schull, dor harr de Osterhoos wat för mi versteekt. Vun den harr ick al mol wat heuert. Düsse Hoos leggt Eier ut Schokolod‘. Worüm he dat deiht un woso he de Eier in Gorrn versteekt, dat heff ick dormols ni wusst un ick weet dat bet hüüt noch ni. Is je ook annerlei, denn Schokolod‘ kann man jümmers bruuken. Nu weer ic

Hebbt Ju dat ook mitkreegen? Düsse Week hebbt Forschers to’n ersten Mol ’n Swatted Lock fotografeert. Ganz swatt is dat Lock. Muttst di wunnern. Un düssed Lock is bannig wiet wech vun de Eer, in’n ganz annere Galaxie. De Forschers hebbt ook vertellt, mit wat för’n grooten Opwand se dat Foto knipst hebbt, op dat so’n Lichtkring to sehn is. In’e Merrn vun dat Licht süht man nix. Dat is dat Lock. Dull! Overs ick glööv, so’n grooten Opwand harrn se gor ni drieven musst. De harrn de Teleskope gor ni in’t All, sünnern eenfach op de Eer richen kunnt, denn mi dücht, dat dat hier in Europa jüst so’n swatted Lock gifft. In düssed Lock ward Dag un Nacht Geld rinschüffelt un goode Ideen un op’t Letzt‘ ook dat Vertruun vun de Börgers in de Politik. Un jüst as bi de Swatten Löckers in’t Weltall, ut de je ni mol mehr Licht rutkümmt, kümmt ut düssed Lock in Europa ook nix mehr rut, wat dor erstmol bin sitt. Jo, mi geistert mol weller de Brexit dör’n Kopp. Dat dat mit den Utritt vun de Briten ut de EU an 29. März nix warrn wu

De Politikers in Europa mokt je ’n ganzen Barg för uns, ne. Se sorgt to’n Bispeel dorför, dat England jümmers noch ’n beten länger in de EU blifft, un överhaupt kümmert se sick in Momang je üm de Tied, de wi hebbt. De Sommertied meen ick, also dat Klocken vördreihn, so as vöriged Weekenenn. Dormit schall nu bald schluss ween. So richti eeni sünd se sick dor overs noch ni över. Se weet noch ni, wat wi denn op Duuer de Sommertied hebben schüllt oder doch leever de Normole? Man weet dat ni. In Westen vun Spanien un in Portugal wurrn se dat ni so scheun finnen, denn wurr dor in Winter nömli erst Klock teihn de Sünn opgohn. Hmm. Wat kann man dor moken. Ick bün je för mien eegened Modell, to dat ick „Individual-Tied“ segg. Bi düssed Tied-Modell kann jeder sick de Klock so henstelln, as he dat hebben mach. Un dat geiht so: Wenn man to’n Bispeel Klock söben op de Arbeid ween schall, denn kann man de Tied Klock süss nochmol op dree trüch- un sick sülms ümdreihn. Un wenn man denn Klock söben op de Arbeid ankümmt, den

Fruchtfleesch verdeeln Lüüd, wat gifft dat ’n Barg Wöörd op de Welt. Veele Wöörd kinnt man je gor ni – oder noch ni. Kinnt Ju dat ook, dat man ’n Woord ni kinnt, overs so deiht, as wenn man dat doch kinnt, dormit dat ni pienli ward? Denn is man an nicken un deiht so, as wenn man genau bescheed weet. Ganz besünners geiht mi dat so mit all de nieden Wöörd, de je tomeist op Ingelsch anflattert kümmt. Ingelsch is je anschien’d dat niede Düütsch. Bilütten sünd dat ingelsche Wöörd, de man in England oder Amerika gor ni kinnt. Tominst ni in densülbigen Tosomhang. „Handy“ för Ackersnacker is so’n Woord. Dat kinnt man in England ni as Telefoon för ünnerwegens. De seggt dor wat anners to. Oder „Mobbing“. Heuert sick ingelsch an, is dat overs ni. De Briten un de Amis weet gor ni wat man will, wenn man vun Mobbing snackt. Na jo. Mutt man ni verstohn. Een Woord, vun dat ick lang ni wusst heff, wat dat bedüüden deiht, is „Podcast“. Ick heff overs jümmers so dohn, as wenn ick wusst heff, wat meent is. Irgendwann heff ick

Bilütten goh ick ganz gern mol no’t Kino. Gern mit anner Lüüd, so dat man achteran noch över den Film snacken kann un an leevsten in een vun de lütten Kinos mit blots een Saal, vun de je noch so’n poor in uns‘ Gegend sünd.  Dat gifft an un för sick gor nix Bestimmted, wat ick mi besünners gern ankiek. Mol is dat ’n Drama, mol wat Lustiged, mol wat mit veel Fantasie oder ook mol wat Gruseliged.  Tomeist sett ick mi in’n Film, wenn in de Zeidung steiht oder wenn in’t Radio seggt ward, dat sick dat lohnt oder ook wenn ’n Fründin oder’n Fründ to mi seggt: „Dat kiek di mol an, ward di gefalln!”  Dat gifft overs ook Lüüd, de mi hunnertperzentig dorvun afbringen künnt, no’t Kino to loopen. Un dat sünd de, de een praktisch den ganzen Film vun vöör bet achter vertellt. Un wat amüseert se sick dorbi. Se sülms hebbt denn wiss jede Explosioon un jede dramatische Szene för’t binnere Oog.  Dat kriegt man je overs vun buten gor ni mit, wenn man ehr toheuert. Natüürli tellt düsse Oart vun Vertellers een ook all de Nooms vun