Ben Van Der Burg | Bnr

Ik citeer uit het boek Mijn Gevecht van Dekker en Thijs Zonneveld: Om één uur 's nachts staan er een paar Oost-Europese hoeren voor de deur van onze kamer. [...]. We kiezen er allebei een uit. Om een uur of drie gaan we slapen. Om zes uur gaat de wekker alweer. Thomas Dekker vertelde dit fragment afgelopen week in DWDD. Ik wist niet wat ik hoorde. Ook Erben Wennemars, Matthijs van Nieuwkerk en Frits Barend voelden zich gechoqueerd. We weten inmiddels dat doping in de wielersport gemeengoed was of is. Het is verweven in de haarvaten van de sport. Het blijft twijfelachtig of de sport daar ooit los van komt. Wij meenden echter wel, dat wielrenners leefden als topsporters: veel rusten, goed eten, het lichaam goed verzorgen en monomaan iedere dag stappen zetten om de mogelijkheid te vergroten om koersen te winnen. Drie uurtjes slapen voor een belangrijke wedstrijd? Dekker opende onze ogen. Vele opwekkers van de schijn van inzichtelijkheid veroordeelden hem. Het was zogenaamd niet chic. Hij had geen namen mogen

Een opvallende supporter van Donald Trump is Facebook-boardmember en venture capitalist Peter Thiel. Trump mag dan de schrik van Silicon Valley zijn, Thiel is een trouwe fan. Om Trump te steunen, stak hij een zwak verhaal af op de Republikeinse conventie in juli. Terwijl ik de teksten van Thiel altijd zeer waardeer, leek hij de laatste maanden de weg kwijt te zijn. Om eleven nine te laten landen, pakte ik het boek From zero to one van Thiel erbij. Ik las het boek in het najaar van 2014. Ik bekeek afgelopen week welke passages ik in die tijd gearceerd had. Om zo te snappen waarom Trump won. Op pagina 29 legt Thiel uit dat we in de startup-wereld vier principes kennen. Thiel verafschuwt deze startup-principes en zet die van hemzelf daartegenover. De eerste gaat over het maken van kleine incrementele verbeteringen als je ergens aan werkt. Thiel vindt dit onzin. Hij schrijft dat je beter met grof geschut risicos kunt nemen dan triviaal in de marge je activiteiten ontplooien. In de campagne bleek Trump inderdaad

Ook ik sta dagelijks in de file op de A1: prima. Ik houd er rekening mee dat mijn aankomsttijd in de ochtend- en avondspits varieert. Ik heb dagelijks meer tijd om te mijmeren, radio te luisteren of te bellen en accepteer de vertraging. Als er een ongeluk gebeurt en de vertraging loopt op tot een uur dan vind ik dat jammer, maar niet erg. Ik heb ten eerste gekozen om de weg op te gaan in de spits. Ten tweede zorg ik dat mijn gevoel over de file verandert. Want de file kan ik niet veranderen, mijn gevoel over de file wel. De derde is een cliché, maar klopt wel: het bereiken van de eindbestemming is niet het belangrijkste; zorg dat je de tussentijd ook optimaal benut. Het probleem dat sommigen met files hebben, komt vooral door mensen die belang hebben bij verkeersproblemen. Neem het Kennisinstituut voor Mobiliteitsbeleid (KiM). Onlangs kwamen ze met hun jaarlijkse Mobiliteitsbeeld. Ze schrijven: het reistijdverlies is fors gestegen, in 2015 met 22%, ten opzichte van 2014. Wat nu verlies? Tijd kent geen winst

De banengroei loopt gelijk met de inzet van 1200 industriële robots. Zo kan de robot en de mens in Limburg dankzij deze deal met BMW zich verder ontwikkelen. Vorige maand op een podium in Rotterdam: Wim van der Leegte. Hij vertelde honderden ondernemers hoe hij het familiebedrijf VDL Groep de afgelopen 50 jaar uitbouwde tot een conglomeraat met 87 werkmaatschappijen en een omzet van 3 miljard euro. De les die hij meegaf: Wees goed voor je mensen en goed voor je geld. Volgende week neemt Van der Leegte afscheid, zijn zoon Willem neemt het stokje over. Zijn kleinkinderen noemen hem opa VDL. Van der Leegte heeft trouwens een goed verhaal voor zijn kleinkinderen als ze vragen: opa, wat hebt u met uw leven gedaan. Ik luisterde naar Van der Leegte en dacht aan de slechtste standaardvraag die investeerders stellen aan entrepreneurs: wat is de exit-strategie? Ze vragen dat om erachter te komen wat het rendement op hun geïnvesteerde geld zou kunnen zijn. Maar je bent ten eerste al vrij zielig als je met een vermoge

Ik keek tot deze week hoofdschuddend naar dit soort tafereeltjes. Ik geloofde dat de wisselwerking van mens tot telefoon minder waarde oplevert dan van mens tot mens. Ik had het vooroordeel dat jongeren minder empathisch worden doordat ze meer tijd doorbrengen op social media. Orthopedagoge Helen Vossen onderzocht dat vooroordeel en ze gooide mijn beeld omver. Ze bevroeg een kleine 1000 jongeren tussen de 10 en 14 jaar. Een jaar later stelde ze dezelfde vragen over mediagebruik en het vermogen emoties van anderen te herkennen. Wat bleek? In de Volkskrant vertelt ze dat jongeren die veel sociale media gebruikten, het jaar daarop een tikkeltje meer empathisch waren geworden. Dat komt volgens Vossen omdat jongeren op social media erg open over zichzelf zijn. 'Sociale media verruimen de mogelijkheid om sociale contacten te hebben en daardoor kun je meer oefenen, zegt Vossen. Vossen benadrukt dat er nog vervolgonderzoek moet komen na haar eerste bevindingen. Toch laten haar resultaten zien dat meningen over de

Schaats je zelf een wereldrecord, dan weet je dat weinigen over je heen zullen komen. Maak je de beste koffie van de stad, dan komen mensen langs. Ben je als bank het meest klantgericht, dan behoud je je klanten. Bouw je de beste telefoons, dan opent de meute gemiddeld 46 keer per etmaal jouw telefoon en niet die van de concurrent. Als je uitgaat van je eigen kracht, dan hoef je geen concurrentieanalyse te doen, want dan maakt het niets uit wat je concurrentie onderneemt. Je blijft acteren aan de frontlinie. De afgelopen weken vonden ontploffingen plaats van de Samsung Galaxy Note 7. De batterij van dit vlaggenschip raakte oververhit. De productie werd stopgezet uit het oogpunt van consumentenveiligheid. Het akkefietje levert slachtoffers op. Klanten krijgen gedoe doordat ze een ander toestel moeten regelen. Beleggers zagen de beurswaarde van Samsung dalen met 20 miljard euro. In deze val zullen leveranciers, telecomproviders en personeelsleden meegenomen worden. Het akkefietje leverde Apple een koerswins

'En dan ook nog het gevoel hebben dat ze op een persoonlijke manier zijn geholpen.' Deze verwachting kost 7000 ING-werknemers hun baan. Deze verwachting zal negen miljoen ING-klanten blij maken. Ik maakte een screenshot van de tekst en las het aan mensen voor. Niet iedereen deelde mijn enthousiasme voor de visie van Hamers. Hoe kun je 900 miljoen euro bezuinigen op personeelskosten als je een nettowinst boekt van 4,2 miljard euro, was de veelgehoorde kritiek. Als de aandeelhouders van ING echter blijven verlangen dat het rendement van de bank op peil blijft, dan ontkom je niet aan personeelsreducties, hoe pijnlijk dat ook lijkt. Ook begrepen weinigen hoe je een taxiritje van tien euro kunt vergelijken met een krediet van een paar ton. Toch heeft Hamers gelijk. Mensen die een huis in Utrecht of Amsterdam willen kopen, beslissen op dit moment sneller over het kopen van een huis dan het kopen van een spijkerbroek. Bij een broek heb je nog de tijd om in de spiegel te kijken. Om een huis in de binnenstad te bem