De Döschkassen

Un weller is Ostern. Mi dücht, dat geiht ümmer gauer, dat so’n Johr rüm is. In de eene Hand hett man noch de Wiehnachsboomkugeln, in de anner Hand al de Ostereier. Na jo, denn kümmt man weenstern ni ut‘ Gliekgewicht. För Kinner duuert so’n Johr je veel länger. Un steiht Wiehnachen Ostern oder de Gebuurtsdag vör de Döör, denn will de Tied överhaupt ni mehr wiederloopen. Overs all to lang mööt de Lütten je ni mehr tööven, denn köönt se weller Eier sööken – tominst, wenn dat bi ehr to Huus noch Eiersööken gifft. Vun een‘ kann ick mi op jeden Fall vörstelln, dat he nu dör’n Goorn löppt un söcht. Olaf Scholz. De löppt dör’n Goorn un söcht no goode Begrünnungen dorför, dat he sien so un so al riesiged Kanzleramt noch grötter buun kann. „Dat heff ick doch jümmers al seggt“, passt ni so recht. Un „dat hebbt je ook alle wusst“, ook ni würkli. „Ick kann mi ni erinnern“, kunn klappen. So ähnli hett dat in Berlin al mol klappt. Veellicht schull Olaf dat eenfach kombineern un seggen: „Niemand hat die Absicht das Kanzlera

Wi mööt Energie spoorn. Un dor kann jedeneen för sick wat dohn. Dor kann man ook kreativ warrn. In Schwerin op’t Finanzamt heizt se intwüschen al mit Poppier. Dor hebbt se je annerletzt je de kompletten Stüüerünnerlogen vun de dorste Russenstiftung, de Manuela Schwesig vörstohn hett, in Kamin opbrennt. Overs Poppier oprenn‘ dat is ni good för de CO2-Bilanz. Wenn Ju also arger mit‘ Finanzamt hebbt, denn schulln Ju den Stüüerbescheed leever in de blaue Tünn smieten, dor ward denn nohaltiged Poppier vun mokt. Liekers, man weet je gor ni wat man noch schall. Eenmol schüllt wi de Gas- un Ölheizung‘ ut‘ Huus smieten, denn weller ni. Mol schüllt de Verbrenner-Autos wech, denn weller ni un denn overs doch – veelleicht irgendwann tominst. In de Sennung mit de Muus heff ick mol sehn, dat man ut Kalk un Quark richti gooden Liem moken kann. De kleevt so good, dat man dormit sogor’n Lastwogen anbörn kann. Dat is ’n gooden Tipp för de Klima-Aktivisten. De schulln sick ehrn Kleever also leever sülms anröhrn, denn Sekunne

Gewöhnungssooken Man gewöhnt sick an allns, heet dat je, ne. Un wi mööt uns nu an’t Weekenenn weller an de Sommertied gewöhn‘. In de Nacht vun Sünnobend op Sünndag ward de Klock vun twee op dree vörstellt. „Jo, fein“, ward denn weller vun Mennige schimpt, „denn hebbt wi je ’n Stünn weniger!“ Dat is natüürli dumm‘ Tüch, de Dag hett jümmers noch 24 Stünnen. Liekers: So’n Stünn fröher optostohn, dat geiht den een oder annern düchti in de Knooken. Un jedet Mol, wenn de Klock op Sommertied ümstellt ward, denn markt man dat ook een twee Weeken an de Gnegeligkeit vun mennige Mitminschen. Dat gifft natüürli ook Gnegels, de jümmers gnegeli sünd, annerlei, wat de Klock jüst anwiest. Un weller annere is dat lang as breed. De seggt sick: Egol, wat wi Sommer- oder Normoltied hebbt, de Hauptsook is doch, dat wi Tied hebbt. Un dor hebbt se Recht. Wenn man nömli keen Tied hett, denn kümmt man düchti in Sweet. Nu ward je al siet veele Johrn in de EU doröver verhannelt, de Sommertied intostampen. Overs as dat so is, eeni

Frank Schätzing is splitteri. Sien Book „Der Schwarm“ is verfilmt worrn. Na jo, so’n beten tominst. Dat Book heff ick leest. Un de achtdeelige Reeg in de ZDF-Mediathek heff ick ook al bet to Enn sehn. Tscha, ick mutt seggen, wat ick Schätzing verstohn kann. He hett seggt, dat wat ut sien Geschicht morkt worrn is, hett mehr vun Rosamunde Pilcher as vun sien Book. Dor hett he recht. Överhaupt stimmt blots dree, veer Sooken mit dat övereen, wat in’t Book steiht. Ick heff bi’t Fernseh kieken bet to’n Sluss dorop töövt, wat dat ennli losgeiht. Op de anner Sied: Schätzing wull sülms veel verännern: He wull de Geschicht in de Tokunft speeln loten. Dor schulln ook de „Fridays for Future“-Demos in vörkom un so. He wull dor wat politisched ut moken. So no dat Motto: „Heuert op mi un Greta Thunberg oder ju kümmt all in de Höll‘ to’n Schiet schippen.“ Ick weet ni so recht, wat mi dat beter gefulln harr – also de Idee, ni dat Schiet schippen. Ick harr eenfach gern sehn, wat in’t Book steiht, sowiet man even duusend Sieden

Man wunnert sick je mitünner över so mennige Erfinnungen, ne. Un mennige Erfinners hebbt wohrschienli gor ni dor över nodacht, wat ehr Erfinnungen allns noch no sick treckt. Mit een so’n dösige Erfinnung heff ick Bekanntschop mokt, as ick so bummeli süss Johr jung weer. Dormols geev dat besünnere Schruuv-Deckels bi Bruus- un Cola-Buddeln. De Buddeln weern noch ut Glas un de Deckels weern ut Metall. Dormit de overs dichtholn hebbt, weer dor vun binn‘ so’n beten Gummi rinkleevt. Un üm jüst dat Gummi geiht dat. Dor keem nömli mol een‘ op de Idee, dat Gummi ni fast in de Deckels rintokleeven, sünnern dat so antobring‘, dat man dat dor rutpuuln kunn. Op de anner Sied weern lütte Biller. Mol weern dat Sportlers, mol ole Autos un all sowat. Knibbelbiller hebbt de Dingers heeten, weil man ehr ut de Deckels „rutknibbeln“ schull. Dor kunn man sogor Sammel-Alben för kööpen, wonehm man de Knibbelbiller rinbacken kunn. De Hefte kreeg man noher gor ni mehr to, weil de Rand vun de Gummidichtun‘ je so dick weer. So richti t

All, de to’n Johrduusendwessel 25 oder öller weern, kinnt dat noch: Fierobend in’t Fernsehn. In de dree Programme de dat geev, keem nachts, bummeli Klock twölf – nix mehr. Dor weer blots noch so’n Grimmeln to sehn, „Snee“ hebbt wi dorto seggt. Weet Ju noch? Dat weer de „Sendeschluss“. Jo un in de Week, also vun Mondag bet Friedag, geev dat ook in de Meddagstünn nix to sehn, wenn ni jüst wat besünnered as de Olümpiade oder so ingang weer. Na, dat stimmt ni ganz: Nix kunn man ni sehn, man kunn dat „Testbild“ sehn. Dorno kunnen Fernsehtechnikers instelln, wat dat Bild vun so’n oln Röhrn-Fernseher genau in de Meern un de Farven good to sehn weern – wenn dat denn överhaupt ’n Fernsehn mit Farv weer. To dat Testbild weer so’n Fleuten, so’n Piepen to heuern. Jo. Un allns tosom hett sick „Sendepause“ nöömt. Wenn man allns tosomreekend, denn kunn man vun 24 Stünnen heuchsten 16 Stunnen Fernseh kieken. Hüüt kiekt mennige Lüüd in 24 Stünnen 37 Stünnen op de Mattschiev, weil se blang dat Fernsehn ook noch ehr Smartfohn

All, de to’n Johrduusendwessel 25 oder öller weern, kinnt dat noch: Fierobend in’t Fernsehn. In de dree Programme de dat geev, keem nachts, bummeli Klock twölf – nix mehr. Dor weer blots noch so’n Grimmeln to sehn, „Snee“ hebbt wi dorto seggt. Weet Ju noch? Dat weer de „Sendeschluss“. Jo un in de Week, also vun Mondag bet Friedag, geev dat ook in de Meddagstünn nix to sehn, wenn ni jüst wat besünnered as de Olümpiade oder so ingang weer. Na, dat stimmt ni ganz: Nix kunn man ni sehn, man kunn dat „Testbild“ sehn. Dorno kunnen Fernsehtechnikers instelln, wat dat Bild vun so’n oln Röhrn-Fernseher genau in de Meern un de Farven good to sehn weern – wenn dat denn överhaupt ’n Fernsehn mit Farv weer. To dat Testbild weer so’n Fleuten, so’n Piepen to heuern. Jo. Un allns tosom hett sick „Sendepause“ nöömt. Wenn man allns tosomreekend, denn kunn man vun 24 Stünnen heuchsten 16 Stunnen Fernseh kieken. Hüüt kiekt mennige Lüüd in 24 Stünnen 37 Stünnen op de Mattschiev, weil se blang dat Fernsehn ook noch ehr Smartfohn

Hüüt is de internatschonale Dag vun de Muddersprook. Nu much ick overs mol weeten, wat denn mit „de“ Muddersprook meent is. Dor is je vun een Sprook un ni vun mehrere de Reed‘. Wat mien Mudder sprooken hett, dat weet ick. Wenn ick overs ’n Japaner froog: „Segg mol, hett Dien Mudder ook Plattdüütsch snackt?“ denn wurr de Minsch ut dat Land vun de opgohnde Sünn mi so lang dösig ankieken, bet de Sünn weller ünnergohn is. Dorüm wurr ick seggen: Entweder de Dag ward ümbenennt in den Dag vun de Mudderspooken – plural – oder man schull de Lüüd even vertelln, wat mit de eene Muddersprook denn meent is. Veelicht je Babylonisch. In de Bibel steiht, dat de leeve Gott de Lüüd in Babylon, de all een Sprook sackt hebbt, ganz veele verschedene Sprooken anhext un ehr op de ganze Welt verdeelt hett, domit se blots ni nochmol op de Idee kom‘ wurrn, ’n Turm bet in Himmel to buun. Gott wull anschiend keen Besöök hebben. Tscha. Un dorüm verstoht mennige Völkers op de Welt sick hüüt ni mehr so recht. Man mutt je ni mol op ünners

Allns ward düürer. Dat weet wi. För dat Geld, för dat man sick vör twee Johr den Inkööps-Korf noch vullpacken kunn, is dor nu meist blots noch de Hälfte bin. Annerlei wat man op’n Weeken-, in Supermart oder bi’n Hööker an de Eck inköfft. Na jo, düt un dat kann man je plon‘. Bi menniged kann man sick ook Tied loten, üm Priese to verglieken un so. Wat overs is, wenn een wat in de Mööt kümmt, mit dat man ni reekend hett, dat krieg ick nu jüst to spöörn. Mien Warksteed, de mien Auto jüst in de Mook harr, üm dor frischen TÜV op to moken, hett mi anroopen: „Heiko“, hett de Warksteed-Chef seggt, „hol di fast, dien Woog‘ is op’n Weg in de ewigen Jagdgrünn‘.“ Bet dat de TÜV uns scheed‘, ne. Nu heff ick jümmers al to de Lüüd heuert, de sick Gebruukte köfft. Fröher, to D-Mark-Tieden, hett man för’n Handvull Duusenders jümmers wat Anstänniged kreegen, wo man good un gern fief, süss Johr mit fohrn kunn. Un ick fohr veel. Ook mol mit’n Wohnwoog achter an Hoken. Denn, as de Euro keem, hebbt sick de Priese tehmli gau verd

„Mann, wer hätte das gedacht? Dass es einmal soweit kommt – wegen 99 Luftballons…“ Jo wokeen harr dat dacht? Wiss hett Nena, as se ehr Leed 1983 sungen hett, sülsm ni ohnt, wo dicht an de Wohrheit se mit den Text leegen hett. Na jo, se hett dat meern in Koln Krieg bi Dieter Thomas Heck in de Hitparade sungen. Un de harmlosen Luftballongs de ’n groote Krise utlöst hebbt, de weern ’n scheuend Bild. Se weern ’n Bild dorför, wo sick de lütten Lüüd vörstellt hebbt, wat in de Köpp vun Kriegsministers, Generols un Stoots-Chefs vörgeiht. In Würklichkeit geef dat 1983 al so veel „High Tech“, dat man mit Ballongs keeneen Bang moken kunn. Jo. Un hüüt gifft dat noch mehr Technik. All de grooten Länner hebbt intwüschen so veele Spionage-Satelliten in‘ Orbit rümsuusen, dat de Dingers sick al meist gegensiedig över’n Huupen fleegt. Agenten bruukt ook al lang keen „Wanzen“ mehr, de se anner Lüüd in’t Huus schummelt, üm ehr aftoheuern. Wanzen hett intwüschen jedeneen vun uns in de Tasch. De künnt ni nur den Ton opteeken, s

So, nu is dat sowiet. Siet güstern mutt man in Bus un in de Iesenbohn keen Maske mehr opsetten. De Gefohr is vörbi – seggt man. Na jo, wenn Experten sowat seggt, denn stimmt dat ook. Besüüners, wenn düütsche Experten sowat seggt. 2007 to’n Bispeel, dor hett Joseph Ratzinger, de düütsche Papst Benedikt, de Vörhöll dichtmokt. De hett he eenfach afschafft. De Lüüd in Vatikan weern sülms ni so ganz övertüücht dorvun, wat dat de Vörhöll, to de man ook Limbus seggt hett, överhaupt geev. Overs to Seekerheit hebbt se ehr afschafft. Wat ganz bestimmt wech is, mit Stempel un Siegel un Vörgangsnummer, dat mokt ook keen Arger mehr. Tscha, un Corona mokt nu ook keen Arger mehr. Dat is je wunnerbor. Man kann seggen, de Gefohr dör Corona is afschafft worrn. Dat hett man so besloten. Un dorüm mutt man nu ook in Bus un Bohn keen Maske mehr opsetten. Dat bringt overs wat anners mit sick. Nu markt man no meist dree Johr weller, wo de Lüüd eegentli rüüken doht un wo se in Würklichkeit utseht. Dor mutt man för schwärm‘. Kann a

Vörigen Sünndag is bi Christine Lambrecht in ehr Stuuv in Berlin Füüer utbroken. Dor hett ’n Adventskranz brennt. Nu weet ick ni, wat se den Kranz een Monot to lot oder ölben Monot‘ to fröh ansteekt hett. Is ook annerlei. Wichti is, dat se den Brand al sülms löscht harr, as de Füüerwehr mit 40 Lüüd anrückt is. Kiek an: Se kann je doch verteidigen. Dat se dat wiest hett, keem overs leider ’n beten to lot för ehr. Intwüschen is Boris Pistorius Verteidigungsminister, den sien Noom Annalena Baerbock un mennige annere vun ehr Kollegen noch ni so recht utsnacken künnt. Nu geistert in’t Internet overs Mellungen rüm, no de mennige Privotlüüd meent, dat Boris Pistorius in Würklichkeit Armin Laschet is, de ünner annern Noon nochmol versöcht, sick op de Regeerungsbank to schummeln. Un tatsächli süht Laschet un de niede Chef vun‘ Bendlerblock sick tehmli ähnli. Dorbi seggt Olaf Scholz je overs, dat Pistorius ’n Fründ vun em is. An un vör sick mutt Scholz denn je ook weeten, wo sien Fründ utsehn deiht. Op de anner Si

Hebbt Ju hüüt al mol op’n Kalenner keeken? Nä? Na jo, wi hebbt Friedag. Un wi hebbt den 13. Januar. Friedag de 13., glieks in Januar. Dat fangt je good an, kunn man seggen. No dat verdreihte Johr 2022 hebbt wi nu al in ersten Monot so’n Unglüksdag. Tominst, wenn man den Overglooven nohangt un doran glöövt, dat düt un dat Unglück bringt. Mennige Historikers meent je, dat de ganze Sook mit Friedag den 13. mit de Tempelritters tosomhangt. In’t Johr 1307 hett de Französche König Philipp IV sien Truppen losschickt, üm de Templers all ehr Gold un Geld wechtonehm‘. Philipp wull den Mammon nömli sülms hebben. Annere seggt, dat de Lüüd al veel länger dinkt, dat Friedag ’n Unglücksdag is un de 13 ’n Unglückstohl. Tosom schall dat sick denn richti slimm op dat Glück utwürken. Tscha. De Lüüd snackt veel, wenn de Dag lang is. Ick persönli heff dat je ni so dull mit den Overglooven. In mien Leven heff ick nömli al ’n ganzen Barg Dörteihnste belevt, de op’n Friedag fulln sünd. Un siet ick op de Welt bün, heff ick wiss al

Jo, dat wünsch ick Jüm. Mit Gesundheit un allns, wat dor sünst noch so toheuert. För Katholiken is dat Johr overs ni so scheun anfungen. Papst Benedikt de 16. hett för ümmer sien Hoot nohm. Nu gifft dat also keen düüschen Papst mehr is‘ Vatikan. Denn ook, wenn he ni mehr in Deenst weer, Papst hett he je noch heeten. Un weet Ju noch, wo dat mit em anfungen hett? An 20. April 2005 stunn de Johrhunnert-Överschrift in de Zeidung mit de veer grooten Bookstoben: „Wir sind Papst“. As wenn de Natschonolmannschop ünner ehrn Kaptein Joseph Ratzinger de Meisterschop wunnen harr. Wunnerbor. Nu weer Ratzinger overs ni half so extroverteert as de Football-Legende Olli Kahn to’n Bispeel. Dat weer wat ween, Olli Kahn as Papst. De harr den Ostergottesdeenst ganz scheun in Schwung bröcht. De harr dor wohrschienli grölt, dat de Putz vun‘ Petersdom rieselt weer. Overs dat is natüürli dumm‘ Tüch. Joseph Ratzinger weer ’n ganz Liesen. Man hett meist den Fernehn luuder dreihn musst, wenn he op de Kanzel stunn un sick wat in Boar

Lüüd, wat weer dat blots för’n Johr? Harr mi vör fief Johr een vertellt, wo 2022 utsehn ward, denn harr ick em seggt, wat he sick mol ünnersööken loten schall. He harr je, dat de Greun‘ den Wirtschopsminister stellt, de gliektiedig för den Klimaschutz verantwoordli is. Un düsse greune Minister sorgt dorför, dat de Atomkraftwerke länger löppt un he besorgt Gas ut Katar. Gegen sowat hebbt de Greun‘ fröher mol demonstreert, dor wulln se noch Windkraft un Solar no vörn bring‘. De Kanzler heet ni mehr Merkel, sünnern no dat 16 Johr CDU an Chefsessel stohn hett, kümmt he vun de SPD. Dormit hebbt de SPD un de Greun‘ doch 1998 al mol Pech hatt, ook wenn dormols de FDP noch ni mit in’t Boot seeten hett. Dormols sünd se ook no 16 Johr CDU-Kanzlerschop an de Regeerung kom‘. Un so tehmli dat erste, worüm se sick kümmern musst hebbt, dat weer de Krieg op’n Balkan. Nu harrn se kort no de Regeerungsbillung weller mit Krieg to dohn. Se hebbt doröver entscheeden musst, wat se Militärutrüstung no de Ukraine hen schickt. Dor

Wiehnachen 2019 – dat weer ’n ganz normoled Wiehnachen: Veele Lüüd weern trech mit Jack un Büx – no dat op’n letzten Drücker noch de Geschinke besorgt un inwickelt worrn sünd, gung dat dorüm to plon‘ bi wülken Deel vun de Verwandschop man an wülken Dag in de Stuuv sitt. Un an jede Statschoon wurr man mit Eeten stoppt as’n Wiehnachsgoos – mitünner sogor mit Wiehnachsgöös. Liekers kreeg se tominst mi denn overs doch tofot‘: De Besinnlichkeit. Sick an den Glanz un de bunten Lichter freun, mol över sick sülms un de Minschen üm sick rüm nodinken, Dankbor ween, över dat, wat dor is. Heiligobend 2020 weer al Corona. Oma un Opa besööken schull man ni. Överhaupt schull man an leevsten to Huus blieven. Een Johr wieder, also 2021 weer dat jüst so. Intwüschen weern al ’n Barg Fründschopen toschann gohn, de al siet ’n halved Johrhunnert oder länger bestohn hebbt. Blots weil de een‘ an Corona un Impen glöövt hebbt un de annern ni. Denn keem de Krieg in de Ukraine. Weller hett sick de Sellschop opdeelt, in de, de för düt

All, de dat noch ni mokt hebbt, schulln nu langsom mol dormit anfangen – besünners de, de dat ni so good köönt: Geschinke inwickeln. Wokeen nu op’n letzten Drücker noch Geschinke in ganz lütte Geschäfte oder in de grooten Koophüüs inköfft, de kann Glück hebben: Glück dormit, wat ehr oder em de Geschinke professchonell inpackt ward. Dor fallt mi in: Mien Madam hett to den Verkööper in ’n Speeltüüchloden mol seggt, as se em ’n Katong mit ’n Speeltüüch bin över’n Tresen langt hett: „Köönt se mi dat mol ’n beten inpacken?“ Dor hett de Mann so’n lütten Fitzel Geschinkpoppier nohm, de dor noch rümleeg un dat Stück Poppier mit ’n beten Backeband an den Katong fastmokt. Denn hett he sien Kunstwark ümdreiht, so dat mien Seute dat sehn kunn, un seggt: „So, nu is dat ’n ‚beten‘ inpackt.“ Jo man mutt sick vörsehn, bi dat, wat man sick wünscht. So’n Wunsch kann ook wohr warrn. Overs trüch to’n Geschinke inpacken: All, de nu noch in Supermart inköfft oder veellicht in’t Internet oder de ehr Geschinke al lang to Huus hebb

Is ni lang her, dor weer ick in so’n grooten Elektroonik-Mart. Mien Madam weer ook mit. An un för sick wull’n wi dor blots wat an Info-Stand afgeeven, wat wi uns utlehnt harrn. Dorbi harr ick je noch wat anners vör, dor heff ick overs leever erstmol nix vun vertellt. Dat harr vörher al Diskusschoon‘ geeven, un vör mi weer dat ganz un gor genog, wenn de Diskusschoon erst dor in Mart losgohn wurrn. Dat gung ook fuurts los. Glieks as ick vun‘ Info-Stand wieder rin in‘ Loden loopen bün: „Wat wullt du denn nu noch?“, keem de Froog, mit de ick al reekend harr, vun achter. Ook, dat „Wi“ doch an un för sick loswulln. „Ick will mi noch wat bekieken“, heff ick seggt. Vun Wieden heff ick al dat Schild sehn, op dat „Staubsauger“ stunn. Dor bün ick direkt op toloopen. „Wat wullt Du denn mit’n Huulbessen? Wi hebbt doch een in’t Huus. Langt dat ni?“ Jo, ick heff wusst, vör düssed Verhanneln wurr ick mien ganze Diplomatie bruuken. Ick wull nömli ’n Extra-Huulbessen mit Akku in de erste Etoosch hebben, dormit ick mien Schriev

Annerletzt harr ick mol weller Gerbuurtsdag. Ick weet gor ni genau, wo old ick doröver worrn bün. Tehmli old wohrschienli. So föhlt sick dat mitünner jedenfalls an. Un weil ick so lot in’t Johr Gebuurtsdag heff, fier ick bilütten leever in nästen Sommer no. Dor kann man nömli buten fiern, ohn‘ sick de Schwindsucht intohanneln, weil dat denn warmer is as in November. Dorüm bün ick düssed Johr to mien Gebuurtsdag mit mien Madam in‘ Korturlaub fohrt. So richti wiet wech sünd wi ni ween. Bummeli 30 Kilometers. Vun Windbargen ganz bet no Büsum. Dat gifft je ook Dithmarschers, de no Mallorca reist. Dat gifft overs ook Lüüd, de vun Bayern no Büsum reist. De dorsten Bayern seggt, wat dat so scheun is in Büsum. Dat wulln wi nu mol sülms rutfinnen. So sind wi also an dat nördliche Enn vun de Dithmarscher Bucht verreist. Dorbi hett uns‘ Auto blots 20 Kilo Co2 produzeert. Weern wi no Bayern verreist, weern dat mehr as 400 Kilo ween. Wi sünd also mit ’n eenigermoten reinet Geweeten in uns‘ Hotel in Büsum ankom‘. Ick w

So langsom froogt sick veele Lüüd weller: Wat schall man to Wiehnachen blots verschinken. De wat to verschinken, de geföhlt al allns hebbt, is jüst so figeliensch, as de wat in’t Poppier to wickeln, bi de man gor ni so recht weet, wat se möögt. Natüürli, man harr sick je rechttiedig informeern kunnt, overs dat gifft je jümmers so veel annern Krom to nusseln. Bet vör’n poor Weeken harr ick noch ganz wunnerbore Idee: Meist all, de ick wat verschinken will, harr ick dat verschinken kunnt. Un dat weer ’n Gasbuddel ween – so een, de man to’n Kämping bruukt. Nu heff ick overs jüst ut de Norichen to weeten kreegen, dat de Gas-Spiekers bi uns in’t Land to „mehr as hunnert Perzent vull“ sünd. Dor heff ick mi erstmol frogt: Wat kann den överhaupt to mehr as hunnert Perzent vull ween. Kippt man ’n Glas Beer to mehr as hunnert Perzent vull, denn löppt dat Beer dor överhen. Vör ’n poor Johr bün ick in‘ Frietiedpark mol mit so’n Holtachterbohn fohrt. Dor harr ick geföhlt de Büx to mehr as hunnert Perzent vull – overs