De Döschkassen

Middeweeken weer dat sowiet: Bi uns to Huus is de Spöölmoschien in Dutt gohn. Ick heff de Minna noch ünnern Tresen rutreeten un ehr dörmeeten, overs se is ganz un gor in Mors. Uns‘ Minna hett je al to de Famielje heuert. Un se weer so flieti. Un de Truuer üm uns ole Kamerodin weer groot. Natüürli keem ook Bang op, dat to Huus nu Pütt, Pann‘ Töllers, Tassen, Messen un so weller mit de Hand rein mokt warrn mööt. Dat is nu ook ’n poor Doog so. Intwüschen steiht overs al fast: Minna twee-punkt-null ward bald bi uns in de Köök ehrn Platz kriegen. Dat bringt mi in’t Grübeln: Wat ward de niede Spöölmoschien för ’n Gerät? Hett se noch Knööp oder mutt man mit ehr snacken? Dor dink ick över no, weil dat je ’n Trend is, Moschiens dat Snacken bitopuul. Vun ChatGPT hett worschienli jedeneen al mol wat heuert. Vun dat Programm in’t Internet, dat Gedichte schrieven kann un all sowat. Jo, un in Lübeck an de Uni ward jüst ’n Roboter Plattdüütsch bibröcht. Pepper heet he – an un för sick harr he je „Peeper“ heeten musst,

Keen Platz för Fachlüüd Vöriged Johr bün ich mol mit‘ Auto no Stuttgart fohrt. Op de A5 bi Frankfurt an‘ Main heff ick ehr dorbi to’n ersten Mol sehn: De Teststreck för elektrische Lastwogens, de sick den Saft mit Stromafnehmers as ’n Strootenbohn vun ’n Böberleitung trecken schüllt. So’n Streck gifft dat je ook op de A1 mang Hamborg un Lübeck un noch een op’n Bunnesstroot in’t Badische. Op de A5 weer ’n Barg Verkehr, as ick dor langfohrt bün. Ick glööv so veel Autos as op de achtspoorige Autobohn heff ick vörher noch nie op’nmol sehn. Nu heff ick bi de Fohrt dör’t Gewusel mol tellt, wo veele elektrische Lastwogens dor ünnerwegens weern. De Fingers heff ick för’t Telln ni vut Stüüer nehm‘ musst, denn ick heff ni een‘ eenzigen Strom-Laster to sehn kreegen. Null. Nu is dat je so, dat allerhand Ingenieure un so al 2019 seggt hebbt, wat dat dumm‘ Tüch weer, mit de Stromleitung‘. Overs de Meenung vun de Fachlüüd wull man in’t Verkehrsministerium eenfach ni heuern. Man harr sien eegene Experten, Experten de veel v

Oha, in de Bunneswehr hebbt se ’n russischen Spioon tofot‘ kreegen. Dat hannelt sick üm ’n Offizier, de för de Anschaffung vun Soldaten-Utrüstung‘ un gröttere Waffensüsteme tostänni is – oder beter geseggt – tostänni ween is. Un man mach gor ni glööven, wodör de dorste Spioon sick verroden hett: He is in’t russische Generalkunsulat in Bonn un in de russische Botschaft in Berlin ween. Dor hett he sien Tosomarbeid anboden un he hett ook al düt un dat verroden. Dor fallt een echt nix mehr to in. Jüst so good harr he sick ’n russische Flagge an de Wand in sien Stuuv hangen kunnt. Oder he harr in de Kantine jümmers Borschtsch statt Swattsuuer eeten kunnt. Mit de AfD hett he ook al lang op Du un Du stohn. Wo kann dat angohn, dat ’n Offizier mit so’n Opgooven, de sick so un so al verdächti mokt hett, eenfach so mit de russiche Botschaft un dat Konsulat tosomarbeiden kann. Dat is so, as wenn man weet, dat de Marder ünnerwegens is, man over nix dorgegen deiht, sünnern ook noch de Döör vun‘ Heunerstall wiet opmokt. D

Dormols, dat is al lang her, in’t Johr 1977, dor hett de Nasa de Sonde „Voyager 2“ in den Unennlichkeit schickt. Nu 46 Johr loter, bebbt de Lüüd, de den dorsten Apparot Kommandos gifft, de Sonde so’n poor falsche Informatschoon tofunkt. Voyager twee hett jüst wegen de dorsten Kommandos de Antenn‘ vun de Eer wechdreiht. Nu is de Kontakt wech. Dat hett wiss düchti Larm för de geeven, de düsse Kommandos rutjogt hebbt. Dat gifft noch de lütte Schangs, wat dat Dorste Dings sick in Oktober vun alleent weller op de Eer utricht‘. Man ward dat sehn. Wat mi overs veel mehr Gedanken mokt, is, dat de Sonde no 46 Johr man jüst bummeli 80 Milliarden Kilometer vun uns wech is. Anners geseggt: 75 Lichtstünnen. De näste Stern blang de Sünn is overs veer Lichtjohr wiet vun uns wech. Dat heet rund 470 mol so wiet, as Voyager twee al flogen is. De wurr dor erst in 21000 Johr ankom‘. Jüst dorüm glööv ick je ook ni doran, dat wi irgendwann mol Lüüd to sehn kriegt, de vun ’n annern Planet‘ no uns kümmt oder wi no ehr. Seeker,

Also, wenn ick ehrli bün, denn heff ick bi de Verpackung‘ vun Levensmidels fröher nie op de Listen mit de „Inhaltsstoffe“ keeken, de dor je achter opdruckt sünd. Nierdings doh ick dat overs doch. Ni jümmers, overs af un to. Menniged, wat dor steiht, versteiht man je gor ni. Tominst heff ick vun düt un dat, wat dor steiht mien Levdag noch nix heuert. Ick glööv ook ni allns wat dor to leesen is. Veellicht wüllt de Lüüd, de dat Eeten herstellt, je ook gor ni, dat man würkli weet, wat se dor allns rinsmeeten hebbt. Overs dat Gesetz schrievt ehr nu mol vör, dat se dor wat opschrieven mööt. Un dat is mitünner recht dösige Literatur. Nehmt wi mol Muuermanns-Marmelod‘, also Zwiebelmett as Bispeel. De Marke segg ick nu ni. Overs ick, as Verbruuker, wurr erstmol dinken, wat dor Fleesch un Zwiebeln bin sünd. Wieder nix. Achter steiht overs op: „94 Perzent Swienfleesch, Kooksolt, Gewürze un Gewürzextrakte“. Aha. Un denn: „0,3 Perzent Zwiebeln.“ Jungedi! Un wieder: „Säuerungsmittel: Melksäure, Stabilisator: Natrium

Wenn man in Dithmarschen dör de Gegend fohrt, gifft dat blots wenige Steeden vun de ut man keen Windenergie-Anlog sehn kann. De Dingers haut bi uns al meist mit de Flünken tosom. Mit Photovoltaik-Anlogen ist dat al meist jüst so. Un genau so stellt Robert Habeck un sien Truppe sick je de Tokunft vör. He kümmt je ook ut Sleswig-Hulsteen. Dor hett he sick wohrschienli dacht: Wat hier geiht, mutt annerwegens jüst so gohn. Annerwegens süht dat overs noch ganz anners ut. In Bayern to’n Bispeel gifft dat geföhlt mehr Dörpskarken as Strom-Windmöhln. Dor kann man weenstern an jede Eck de Hannen falten un för mehr Strom beeden, wenn dat Licht utgeiht. Mit de Atomkraft – annerlei, wat man dorvun hölt, – is dat hier vörbi. Dorför ward Gas mit Scheep rankoort, un de Bruunkohle hett je ook fröher al funktschoneert, üm den Saft in de Steekdosen to kriegen. Un wat denn noch fehlt, köfft wi in’t Utland to, dat noch Atomkraft hett. So’n Öko-Bilanz harrn de Greun‘ fröher jede Regeerung üm de Ohrn haut, dat dat blots so rök

Wenn man no’n Dokter kümmt, denn ward een je toerst oftmols de Blootdruck meeten. Un dat is ’n echt figeliensche Sook. Wenn man ’n richti gooden Blootdruck hett, denn is de 120 to 80. Overs wat heet dat överhaupt? 120 to 80? Tscha, dat hett mit Quecksülber un mit Heuern to dohn. Dorüm hebbt de Dokters fröher ook jümmers ehr Stethoskop in de Ohrn hatt bi’t Blootdruck meeten. Un dat gung so: In de Manschette, de man üm‘ Arm kriegt, ward so lang Luft rinpumpt, bet keen Dropen Bloot mehr dör de Odern kümmt. Denn ward de Druck langsom afloten, de wurr ganz toerst in Millimeter op’n Quecksülbersüül meeten – mm/Hg, so heet dat jümmers noch. Wenn denn bi jeden Hartslag weller ’n beten Bloot dör de Odern kümmt, heuert sick dat in’t Stethoskop an as ’n Goorn-Schlauch mit ’n Knick bin. Wenn dat so dat Rauschen anfangt, hett man den ersten Wert, also 120, wenn man Glück hett. Op’t Letzt‘, wenn de Druck in de Manschette jümmers weniger ward, is weller so veel Platz in de Odern, wat man dat Bloot ni mehr heuern kann. Düss

Kinner to hebben is bilütten jüst so fiegeliensch as dat weer, sülms Kind to ween. Un wenn de „Lütten“ denn 18 Johr un öller ward, anfangt Auto to fohrn un ’n eegene Wohnung hebbt, denn föhlt sick dat ganz dösig an. So lang se noch to Huus wohnt, seggt man je jümmers noch: „Kannst Du dien Stuuv ni mol oprüüm?“ Oder: „Muttst Du dien Schoh jümmers meern in’t Gelach stohn loten?“ Oder: „Hest Du Dien Schoolarbeiden al trech?“ Oder: „Muttst Du jümmers op dien Smartfohn kieken?“ Bi all de Froogen rullt se denn natüürli mit de Oogen. Se ward overs ook slagferti: „Wat schall ick nu toerst moken? Mien Stuuv oprüüm, de Schoh wechstell oder de Schoolarbeiden moken? Dat Handy wechpacken? Un worüm hest Du Dien Schoh eegenli ni anstänni wechstellt?“ Dor ward denn noch achteran schooven: „Wenn Ju fiern goht, worüm schall ick dat denn ni?“ Tscha, gor ni so eenfach. Ick heff fröher jümmers luud „Indioner-Musik“ heuert, as mien Vadder dat nöömt hett. Vun all dat, wat passert is, wenn ick an’t Weekenenn ünnerwegens weer, wil

Dat gifft je veele Sellschopsspeele to kööpen. Wülk mit Breed‘, mit Würfels, mit Koarten, wülk to de man Batterien un noch meh Tobeheur bruukt oder ook allns tosom. Dor kann man richti veel Geld för utgeeven. Mien Madam un ick speelt overs oftmols ’n Speel, dat gor nix kost‘. Över den Noom vun dat Speel hebbt wi uns noch gor keen Gedanken mokt. Seggt wi mol, dat heet „Een ween“. An un för sick is Dat ’n Afwannlung vun „Was bin ich“, blots ohne Robert Lemke – wenn den överhaupt noch een kinnt. Ook ohne Swien, wo fief Mark rinkümmt. Un wenn mi un mien Fruu mol langwieli is, denn froogt se bilütten: „Wullt Du een ween?“ Un ick segg denn: „Ick bün al een.“ Denn heff ick mi al ’n prominente Person utsöcht, de se roden schall. Wenn se de Person roden hett, tuuscht wi. Denn is se een un ick mutt roden. Nu finnd mien Sonja dat overs beter, wenn se een is un ick roden mutt. Blangbi heuert ehr je de Stimm to, de in de Titelmusik to den Pocast, den „Podkassen“ to düsse Kolumne in’t Internet to heuern is. Wenn ick al

No de Wohln in Mai hebbt veele Dörpers un Städte in Dithmarschen niede Gemeendevertredungen (GV) oder ’n frischen Stadtrot kreegen. Mennige Dörpers hebbt nu ook ’n niede Börgermeisterin oder ’n nieden Börgermeister, wenn dat denn wülk geev, de düssen Posten övernehm‘ wulln. Dat weer ni överall so. Bi uns in Windbargen hebbt wi nu overs ’n nieden Börgermeister. Christian Hanßen heet he. Chischan is Schoolmaster un man jüst 38 Johr jung. Noch dorto hett he vörher noch ni veel mit Kommunalpolitik an Hoot hatt. Chapeau! An Dingsdag weer de konstitueernde Sitzung vun de niede GV un de Verafscheedung vun all, de sick ut de GV trüchtrocken hebbt, no dat se sick in de vörigen Johrn hunnerte oder gor duusende vun Stünnen för ehr Dörp insett hebbt. Wat mi overs ümmer weller wunnert, un ick heff al in mennige annere Dörper GV-Sitzungen mitbelevt, is, dat in de Versammlungsrüüm tomeist blots de Gemeendevertreders, een vun’t Amt un veellicht noch ’n poor Dörpsbewohners togegen sünd. Un düsse Dörpsbewohners sünd oder wee

An un för sick sünd Katten je ni veel anners as Minschen. Jede Katt hett ehrn eegenen Charakter. De een‘ sitt gern op’n Schoot, lött sick striegeln un snurrt, de anner‘ kleiht een de Oogen ut, wenn man ehr blots anfot‘. Bi’t Eeten is dat ook ni anners. De een‘ itt gern un veel, de anner‘ ni so. De een‘ nehmt twee Pund to, wenn se blots an Freetnapf vörbilöppt de anner‘ anner kann ’n halved Swien in een Rutsch wechneihn, blifft overs liekers rank un slank. So as bi unse Katten, ’n Katt un ’n Koter, ümgenau to ween. De Katt süht ut as ’n Medizinball, de Koter as ’n Athlet bi Olümpia. Nu mutt de Katt overs dohl vun ehr Gewicht. De kann sick al gor ni mehr richti röhrn, so pummeli is se. Dorüm hebbt wi Diät-Fudder köfft. Dat kriegt beide, denn, man kann den een‘ Tiger je ni vertelln, dat he wat anners eeten schall as de annere. Dat Ergeevnis: De Katt is so dick bleeven, as se weer un de Koter ward jümmers dünner. He mach den Diät-Krom nömli ni. De lött dat liggen. So haut de Katt sick sien Portschoon ook noch

Vöriged Weekenenn weer je dat Beschleunigngsrenn‘ op’n Floogplatz in Hopen. Robert Habeck un Greta Thunberg harrn Hannen un Fööt övern Kopp tosomhaut, wenn se mitkreegen harrn, wat dor an Benzin ut’neenfohrt worrn is. Na jo, för mi sülms is dat twor ook nix – in veerhunnert Meters op meist tweehunnert Sooken hoch to brettern. Dorbi totokieken finn ick overs doch interessant. Wat mi overs an mehrsten faszineert, dat is de Kreativität, de de Fohrers in ehr Flitzers rinsteekt. Wat dat Schruuven angeiht, bün ick nömli ook noch een vun de ole School. Ick bün mit de „Werner“-Böökers vun Brösel opwussen, de je in Würklichkeit Rötger Feldmann heet. Un dat Vörbild för Werner, dat is sien Broder Andi, de blangbi in de Werner-Filme den Meister Röhrich sien Stimme utlehnt hett. Andi hett würkli Klempner lehrt un sien Meister Röhrich hett dat ook in echt geeven. Un sien Moped hett Andi würkli so as in Film friseert. Intwüschen is ut Andi Feldmann al lang ’n „Metall-Künstler“ worrn. Jümmers weller buut he niede Motorrööd

Siet över 20 Jor heff ick al’n Ackersnacker, ’n Mobil-Telefoon. Un siet mehr as Teihn Johr heff ick sogor ’n Smartfohn, mit dat man veel mehr as blots telefoneern kann. Nierdings heff ick sogor twee Smartfohns. Dat eene heff ick in de Tasch, dat annere wicht bummeli twee Tünn‘ un löppt mit Diesel. Dor kann ick mi sogor rinsetten. Jo, richti, mien frisched Auto is dat, dat hett nömli ’n Steekplatz för ’n Sim-Koart. Ick weet gor ni, wat „Sim“ heeten deiht. Is ook annerlei. Jedenfalls heff ick bi mien Mobilfunk-Anbeeder anroopen, dormit ick an so’n tweete Koart för mien Auto keem. „Keen Probleem“, hett de Mann bi de Firma seggt. So’n tweete Koart weer je bi mien Verdrag dorbi. Overs ick kunn je ook op ’n annern Tarif wesseln. So harr ick desülbigen Leistung‘, för dat halve Geld. Dor heff ick natüürli ni „nä“ seggt. Also wurr dat klor mokt un allns schull sien Loop nehm‘. Dat uttoklabüstern hett good ’n Dreeviddelstünn duuert, denn mien Fründ bi mien Mobil-Anbeeder weer anschiend noch ni so lang in de düütsche

Is Ju eegentli al mo de Galle rutsneeden worrn, also de Gall’nbloos? Mi jo. Jüst erst. Ick harr mitmol Wehdoog in Buuk, so’n Pien heff ick mien Levdag noch ni hatt. Tähnweh is ’n Strandurlaub dorgegen. Op’t Letzt‘ gung dat mit Blaulicht un düchti Morphium in Kopp no Heid‘ in’t Krankenhuus. Overs dat Morphium hett ook ni holpen. De Wehdoog wulln ni weniger warrn. Ick bün denn erstmol ünnersöcht worrn. Un veele Sprütten heff ick kreegen un denn bün ick weller ünnersöcht worrn. Mi wurr no ’n poor Stünnen vertellt, dat ’n Operatschoon nödig weer. Un mi weer intwüschen allns annerlei. Ick kreeg noch’n Sprütt un denn gung dat Licht bi mi ut. As ick weller opwokt bün, harr ick veer Löcker in Buuk un ’n Schlauch hung mi ut de Kiep – mit ’n Büddel doran, wo Bloot bin weer. Overs de düllsten Wehdoog weern wech. Ick weer de glücklichste Minsch op de Welt. Un ick bün ümmer noch ganz begeistert dorvun, wat de Dokters allns moken künnt. Mi wurr vertellt, dat de OP wunnerbor loopen is un dat ick in Tokunft ook good ohn‘

Na, weller klor in Kopp? De Froog geiht natüürli an de Mannslüüd. Güstern weer je Vadderdag. An un för sick je Himmelfohrt. Overs för den een oder annern Vadder un ook för Mannslüüd, de noch gor ni Vadder sünd, ward de dorste Dag mitünner ook to’n Himmelfohrtskommando. Dorbi gifft dat den Dag as Vadder- oder Herrndag, as man ook seggt, noch gor ni so lang. Erst 1931 hatt dat den ersten Vadderdag in Düütschland geeven. Un de Idee dorto kümmt an un för sick ut Amerika. Dorbi geev dat in’t 19. Johrhunnert al een Dag, an den de Vadders ehr Söhns in de Sitten un ook de Unsitten vun’t Mannween inföhrn schulln. Jesus un sien Vadder Josef – eegentli mutt man je Steefvadder to Josef seggen – de beiden sünd also worhschienli noch ni mit ’n Kist Beer oder ’n Buddel Wien un ehr Kollegen vun de Buusteed dör Nazareth trocken. Overs veellicht geev dat för de Mannslüüd dormols je sowat Ähnliched. Man weet dat ni. In de Bibel steiht je, dat man Vadder un Mudder ehrn schall. Vun Vadder- un Mudderdag steiht dor overs nix, so

Veellicht warr ick nochmol Buddhist. Blots wegen de Idee mit dat Karma. Un denn wurr ick allns dorför dohn, dat ick in’t näste Leven ’n Katt wurr. Also wenn’t geiht, ’n Koter. Ick mutt mi overs noch mol erkunnigen, wat man sick bi de Karma-Sook denn utsööken kann, an wat för ’n Steed man dat näste Mol op de Welt kümmt. Denn in Gegenden, in de Katten opfreeten ward, wurr ick dat denn wiss ni so scheun finnen. Ick weer leever hier bi uns ’n Koter, so’n Stuuventiger in ’n fründliche Famielje mit Kattenklapp in de Döör, so dat ick jümmers rin- un rutloopen kunn as ick lusti weer. To Huus kreeg ick denn kostenlos to freeten. Un wenn mi een Kattenmfudder ni smecken deh, denn wurr ick dor blots eenmol an rüüken de Snut vertrecken un dat Eeten liggenloten. Intwüschen wurr ick kieken, wat de Novers mi so henstellt, wenn ick ehr jümmers weller mol üm de Been strieken wurr. No twee Weeken wurr to Huus denn betered Fudder stohn. Ut Mitleid vun mien Minschen. Overs ook ut Bammel dorför, dat ick ganz no de Novers hentrecke

An 20. April is Elon Musk sien Raket‘ „Starship“ losflogen. De gröttste Raket‘ de dat betlang geeven hett. Sünnerli wiet is de Damper overs ni kom‘. No ’n poor Minuten is dat Dings explodeert. Musk hett sick liekers freut. Sogor vun ’n „grooten Erfolg“ hett he snackt. Jo. Man mutt sick blots oft genog seggen, dat allns good is, denn is allns good. Dat hett de Luftfohrtverwaltung vun de USA, de FAA overs ganz anners sehn. De hett moneert, dat de Schrott vun dat dorste Sternschipp bi’t Rünnerfalln no den „erfolgrieken“ Test veel Natuur in Dutt haut hett. Mi hett je wunnert, wat de Raket‘ överhaupt losfleegen dörfst hett. De Afschussramp weer nömli noch gor ni ganz ferti. Dor hett de Deel fehlt, de de Hitten vun de Düsen opnehm‘ schull. Dat is de FAA anschiend gor ni opfulln. Veellicht wull man dat ook gor ni sehn. Man weet dat ni. Dat Füüer vun de Düsen hett jedenfalls blangbi ook noch de halve Afschussramp un düt un dat in de Ümgeevung inschmulten. Nu seggt de FAA overs, dat Musk erstmol ni noch een vun

Kinnt Ju anne Will? De kümmt mit ehr Sennung tomeist no’n Tatort an Sünndag in’t erste Programm. Bi Anne Will tummelt sick jedet Mol Lüüd ut de Politik, ut de Wirtschop, ut’n Journalismus un ook ut de Weetenschop. Mol ganz bekannte, mol wülk ut de drütte oder veerte Reeg. Anne nehmt allns, wat se jüst vör de Flint‘ kriegen kann. Nu kann man sick je frogen, wat Anne Will eegentli will. No ehr „Mimik“ to urdeeln, mokt se meist jedet Mol al to Anfang vun ehr Sennung ’n Gesicht, dat seggt: „Ick bün Ju all över un weet allns veel beter as all de annern.“ Dor kann an un för sick blots Markus Lanz noch een opsetten. De will gern allns noch beter weeten as Anne Will. Nu froog ick mi overs: Worüm lod‘ sick Anne un Markus överhaupt Lüüd in, wenn se doch allns beter weet? Se kunnen doch eenfach mol seggen: „Moin, leeved Publikum, hüüt heff ick mi mol keen Gäst inlod‘, hüüt will ick mol vertelln, wo sick dat würkli verhölt un wat de Lösung is.“ Dor mutt man doch keen Geheemnis vun moken, wenn man weet, wo de lockers

So langsom wasst dat Gras je weller. Dorüm geiht dat ook weller los mit dat Rosen meih’n. Fröher harrn wi to Huus je ’n Benzin-Meiher. Overs de hett irgendwann den Geist opgeeven. Nu weern wi an överleggen: Nochmol ’n Benzin-Meiher kööpen? Dat weer ’n Risiko. Noher seggt de Politik noch, dat blots noch Meihers op’n Rosen dörft, de mit Luft un Leevde löppt. Dorüm hebbt wi uns vöriged Johr al rechttiedig för ’n elektrischen Meiher, ‘n Rosenmeiher-Robotter entscheed. Wi hebbt dacht: Dat Dings stellt man op’t Gras un denn hölt he de Huuskoppel CO2-neutral in Schuss. Dat keem overs anners: Man mutt dor erstmol so’n Droht verleggen, dormit de Robotter weet, wonehm he langmeih’n schall. Nu hebbt wi overs dree Rosenstücken, de ni direkt tosomhangt. Dor mutt man erstmol överleggen un sick schlau moken, wo man den dorsten Droht an besten verleggt. De Droht, de bi den Robotter dorbi weer, hett gor ni langt. Also: Frischen Droht tokööpen un ook noch wülk vun de Klammern, mit de man den Droht fastmokt. Irgendwann is

Vör 23 Johr, in’t Johr 2000, heff ick mien erste E-Mail kreegen, vun ’n Fründ. Vörher heff ick sülms een schreeven. An densülbigen Fründ. Intwüschen bün ick meist jeden Dag in’t Internet togang. Privot un bi de Arbeid, to Huus un ünnerwegens. Ick krieg E-Mails und annere Norichen, kiek düt un dat no, wat ick ni weet un so wieder. So as dat bi de Mehrsten annern ook is. Overs even blots bi de Mehrsten un ni bi all. Süss Perzent oder 3,4 Millioon‘ vun de Düütschen mang 16 un 74 Johr sünd nömli noch nie in’t Internet ween. Dat heff ick jüst erst in’t Internet leest. De 3,4 Millioon‘ Lüüd weet veellicht noch gor ni, dat se to de süss Perzent heuert, de noch nie in’t Intenet ween sünd. Se hebbt je keen Internet. Overs dat is je ook weller ’n Statistik, de hinkt. Wat is denn mit de Lüüd ünner 16 un över 74. De sünd gor ni ünnersöcht worrn. Na jo, irgendwat ward sick de Statistikers dor je wohrschienli bi dacht hebben. Annersrüm heet dat jedenfalls, 94 Perzent vun de Lüüd mang 16 un 74 sünd al mol in’t Internet