De Döschkassen

„Och Minsch, good, dat ick di dreepen doh, ick versöch al siet dree Doog di antoroopen!“ „Jo, dat hebbt al mehr Lüüd versöcht, overs min Telefoonleitung is in Dutt un de Monteur kümmt ni in de Puschen...“ Na, hebbt Ju so’n Klöönsnack ook al mol holn? Kinnt Ju dat Malleur, dat kümmt, wenn man ’n Malleur mit sien Telefoon hett? Wenn dat mol passeert, denn mutt man je bi de „Hotlein“ vun sien Telefoonanbeeder anroopen. Bi de Mehrsten is dat je desülbige Sellschop. Ick glööv de fangt mit „T“ an oder so. So as aftööven un Tee drinken. Allent dat is je al ’n Treppenwitz: Wenn dat Telefoon in Dutt is, schall man de dorste Hotlein anroopen – frogt sick blots womit, ne. Un wenn man denn vun ’n annern Apparot ut anröppt, denn kann man sick erstmol ’n Viddelstünn Musik anheuern, eher man mit een an’t Snacken kümmt. De Fruu oder de Mann an’t anner Enn frogt denn bilütten sogor: „Rufen sie jetzt von dem Anschluss aus an, um den es geht?“ Hä? Wo schall dat denn gohn? Ick segg in so’n Situatschoon den sowat

Ennli mokt sick mol een stark för de unminschlichen Bedingung‘ in de Textil-Industie. Dat wurr würkli heuchste Tied. Unsen Entwicklungsminister Gerd Müller hett an Mondag so’n greun‘ Knoop as Qualitätsteeken vörstellt. Wat scheun. 26 Kriterien mööt de Ünnernehm, de Tüch verköfft, nu inholn. Süss-un-twindig! Jungedi. Un de Ünnernehm‘ de den Knoop hebben wüllt, wiest dormit, dat se sick „friewilli sülms verplicht“, sick an de Regeln to holn. Na, denn man to. Blangbi: Wenn de Boomwull för dat Tüch vun Kinner in arme Länner plöckt ward, de dorför keen Geld, sünnern blots ’n poor an de Ohrn kriegt, is dat wiederhen in Ordnung. Dat heuert ni to de Regeln. Erst in de Tüchfabrik tellt dat. Hmm. Dulle Idee. So dull, dat sogor veele Tüchhökers dat för dumm‘ Tüch hölt. Ick wurr dat veel beter finnen, wenn man jedeneen, de Minister bi uns ward, so’n greun Knoop an’t Ohr neiht. Rechs oder links, annerlei, dor, wo se dat lieden möögt. Vun mi ut mööt de Knööp ook ni all gröön ween. De Farv kann sick jeder utsööken, as’e lus

Junghedi, wat dor in England afgeiht, dor kannst Di hannen un Fööt an warmen. As an 29. Mai 2017 besloten wurr, dat dat mit den Uttritt vun England ut de EU an 29. Mai 2019 losgohn schull, dor weer doch irgendwie al klor, dat an 29. Mai 2019 överhaupt nix passeert.   Denn gung dat hen un her un op’t Letzt‘ wurr de 31. Oktober as Termin för den Berexit ansett – geregelt oder ungeregelt, ganz egol.   Intwüschen weer de drullige Boris Johnson je al Premjeminister, de je – wenn man sick sien Hoor ankiekt – so’n lütt beten utsüht, as weer he de uneheliche Broder vun Donald Trump. Annerlei.   Johnson wull nu also glieks erstmol sien Muskeln speeln loten, de vun buten gor ni to sehn sünd un den ungeregelten Brexit Enn Oktober dördrücken. Un dat mit jeden smeerigen Trick, de em infull.   Un ick Döspaddel heff al weller keen Wett afsloten, denn ook dat an 31. Oktober gor nix passeern ward, harr ick al in’t Geföhl.   Na jo, lusti is dat la lang ni mehr, besünners för all de ganz normolen Lüüd vun de

Na – wat kümmt nu denn al weller? Güstern heff ick leest, dat jüst de Auto-Firma, mit de de Diesel-Schandol vör veer Johr losgohn is – Nooms will ick hier ni schrieven – nu weller ’n Diesel op’n Mart bringt. Un dat Auto schall nu ohn‘ Schummel-Softwäär dorbin so weni Stickoxide achter rutpusten, dat man dat meist gor ni mehr meten kann – weniger jedenfalls as de mehrsten Benziners. Jungedi, dat is di wat. Wo dat geiht? Ganz eenfach, de Autos ward blang Diesel noch mit Harnstoff optankt, man kunn ook Addel dorto seggen.  Dat man de Addel nu overs frisch ut’n Kohstall in Tank schüffeln oder dor ook mol sülms rinmiegen kann, dat glööv ick weniger. Den Krom mutt man scheun extra kööpen. Wat heet dat nu overs för uns? Mööt wi nu de Benziners weller wechsmieten, de wi uns holt hebbt, no dat wi jüst erst de Diesels wechsmeeten hebbt? Elektro-Autos kann man je jümmers noch ni so recht betohln, un de Herstellers tüftelt je leever an niede Diesels, as dat se wieder versöcht Strom-Autos to buun, de man ook in Alld

Liekers wi in swore Tieden levt, wat de Besettung vun Lehrplätze mit Uttobillende angeiht, freut man sick je doch, wenn man ’n goode Arbeiststeed kriegt, bi de man veellicht sogor good verdeent. Nu is dat overs so, dat man ook arbeiden mutt, wenn man so’n Steed afkreegen hett – dat heet: twüschendör mutt man wiesen, dat man sien Geld wert is. Dor sitt in Oogenblick je ook Andreas Scheuer mit to, de unsen Verkehraminister is. Un de hett sick wiss freut, as he no Huus keem un seggen kunn, wat he nu Verkehrsminister weer. Un wat för’n Minister dat is. Dull is dat. Man mutt sick jümmers anschnall’n wenn de losleggt. Nu hett he je weller so scheune Idee’n op’n Mart smeeten, üm to wiesen, wat he noch dor is. Düsse lütten Elektorullers „E-Scooters“ seggt man je dorto, de al veel Stoff opwirbelt hebbt, will he nu je op Busspoorn fohrn loten – also in de Stadt. Bi uns hebbt wi je keen Busspoorn. Un ni blots de will he dor fohrn loten. Ook Pkw schüllt dor fohrn, overs blots, wenn mehr as dree Lüüd in’t Auto sitten

Mi is jüst mol weller wat opfulln. För allns gifft dat bi uns Regeln – blots för den Dag ni so richti. Dat passt gor ni to Düütschland. In England to’n Bispeel is dat so: Vun den Oogenblick, an den dat hell ward bet Klock twölf is dat „Morning“, also Morn. De Meddagstied vun twölf bet een is „Noon“, denn kümmt de Nomeddag, de „Afternoon“ heet, un wenn dat düster is, is „Night“ also Nacht. Un twor so lang, bet dat hell ward, denn is weller „Morning“. Bi uns is dat ganz anners. Morn is dat bi uns so bummeli af Klock süss in de Fröh, kümmt so’n beten dorop an, wann man opsteiht. Hier geiht de Morn overs ni bet to’n Meddag. Twüschendör kümmt nömli noch de Vörmeddag, de fangt bi den een Klock negen, bi den annern Klock teihn oder noch loter an. Denn is Klock twölf Meddag, dat is blang Middernacht un de Geisterstünn, de eenzige Tied de würkli fastleggt is. Direkt no’n Meddag kümmt dat Wichtigste: De Meddagstünn. De kann gor ni lang genog ween. So bi Klock dree rüm, fangt denn de Nomeddag an un de Obend geiht denn

Hebbt Ju dat ook leest? Dor kümmt ’n Asteroid op uns to. De NASA warnt vör Gefohr. Bald is he dor – 570 Meter is he lang un 16000 Kilometer in de Stünn is he gau. Morn is dat sowiet! Tscha. Wat heet dat för uns? Rosen meih’n lohnt sick anchien’d ni mehr. Auto waschen ook ni. Man kunn Fruu un Kinner noch mol seggen dat man ehr leev hett. Un de een oder anner Börsenmokler kunn de Lüüd, de ehr Leven he ruineert hett, seggen, dat em dat leed deiht. Wat noch? Graue Arfen – de ick an leevsten vun allns eeten mach – gifft dat ni mehr, de mööt je een Dag inweeken. Wat schoodt. Vellicht kunn‘ wi all an den letzten Dag, den wi op de Welt hebbt, je ook mol keen Tüch kööpen, dat vun lütte Kinner in Indonesien oder so vör twee Cent de Stünn tosomneiht ward. Denn hebt de ook mol ’n Dag frie, üm sick vun de Börsenmoklers antoheuern, dat ehr dat leed deiht. Över Wiehnachsgeschinke mööt wi uns keen Gedanken mehr moken.  Dor heff ick jüst nochmol Glück hatt. Dormit bün ick nömli jümmers loot. Wat de Lüüd, de seggt, dat da

Jungedi, wat vergeiht de Tied. Zack – is dat al weller Hochsommer. De Oarn is ook al düchti ingang. De Gassen (Gerste) is al meist överall vun de Felder. Un wenn ick an Gassen dink, denn mutt ick an Beer dinken. Dink ick an Beer, denn mutt ick an kommodig mit Kollegen tosomsitten un an Klönsnack dinken. Un wenn ick an all dat dink, denn mutt ick doran dinken, dat ick annerletzt mol mit’n poor Lüüd tosomseeten heff. Vör mi op’n Disch stunn ’n Buddel Beer, mit de ick mi jüst anfrünn’d harr. Ick weer so’n beten in Gedanken an dat Etikett vun de Buddel an puuln, as mi wat opfull: Op dat Etikett stunn dat Woord „Urquell“. Un as ick dat so leest heff, fung an mi to frogen, worüm „Quell“ Quell schreeven ward, wenn man dat doch „Kwell“ utsnackt. Wat schall dat? Wat hett düssed dösige „Q“ överhaupt in uns‘ Abc to sööken? Allent is dat dusselige Q för nix to gebruuken. Nu gifft wiss klooge Lüüd de seggt, dat dat je „Kuell“ utsnackt ward. Overs ook dat kann man mit K schrieven – heff ick je jüst dohn. Komisch, ne...

Den Notroop, de 112, wählt je jümmers weller mol wülk, de sick dor ’n Spooß mit moken wüllt. De schulln sick overs eher mol vun‘ Seel’nklempner ünnersööken loten.  Dat gifft ook genog Lüüd, de op’n Sünndag no’n Notdeenst rennt, liekers se gor nix hebbt. Veellicht doht se dat je, weil se an’t Dokter speeln mit ’n richtigen Arzt eenfach mehr Spooß hebbt. Veellicht ook, weil se eenfach blots alleent sünd. De mehrsten röppt overs ’n Rettungswoog‘, weil se dorvun övertüücht sünd, dat ’n Notarzt komen mutt oder se goht no’n Notdeenst, ohne dor vörher antoroopen. Un all dat – Överraschung leever Herr Spahn – ward ook ganz genau so blieven. Jens Spahn, unsen Gesundheitsminister hett sick nömli jüst ’n eegene Idee utdacht. He will, dat bi’n Notroop in de Telefonzentrol „fachkunnige“ Lüüd sitt, de rutfinnen schüllt, wat de Anroopers würkli ’n Notarzt bruukt, blots no’n Notdeenst oder an nästen Dag no ehrn Huusarzt gohn schulln. So schüllt de Notdeenste entlast‘ warrn un de Rettungsautos blots noch denn losfohrn, we

Dat is ni eenfach, overs op’t Letzt heff ook ick begreepen, dat dat ni jümmers Sinn mokt an dat fasttoholn, wat jüst dor is. Ick meen – wenn sick nie wat ännert harr, denn wurr’n wi jümmers noch op de Bööm sitten un uns de Lüüs ut‘ Fell keihn. Fröher weer dat wiss so, dat ’n Barg Lüüd seggt hebbt, wat wi je gor keen Teerstrooten bruuken wurrn, weil de Peer dat je ook gor ni afkünnt mit ehr Fööt, wenn dor keen Sand op’n Grund is. Düt un dat överlevt sick mit de Tied nu mol. In Oogenblick geiht dat je bi uns dorüm, dat wi to’n een weniger Energie verbruuken schüllt – un ook wenn mi as Motorradfohrer, de dör de Gegend fohrt un Benzin verbrennt, weil dat Spooß mokt, weet ick dat dat wohr un richti is. So’n anner’d grooted Thema is in Momang de Digitaliseerung. Dor künnt sick unse Kinner veel mehr ünner vörstell’n as wi. Overs ook dat is wohr. Dor liggt de Tokunft bin. Un wenn man dat mit den Digital-Krom richti anpackt, denn hebbt wi dat op de een‘ Sied bequemer, op de anner Sied künnt wi overs ook vee

Gor ni so licht, de Sworkraft Och, wat weer dat ’n romantische Idee, noch mol mit’n Zelt in Urlaub – so as fröher. Overs anschiend hett sick wat an de Sworkraft ännert – Gravitatschoon seggt man dor je ook to. De is düller worrn oder so – tominst wenn man dicht an Grund is. As ick dor jedenfalls blang mien Fruu in düssed Zelt leegen heff, dor harr se mi vull in Griff, de Sworkraft. Dorbi weer dat al ’n richtiged Kunststück överhaupt in düssed Zelt rintokom‘. An Enn heff ick dor jedenfalls leegen. Dat weer overs blots de erste Deel vun de Opgoov. Nu wull ick mi vör’t Slopen je ook noch uttrecken. Un dat Utplünnern is dor op’n Grund in so’n Zelt je opwenniger, as’n Mondlannung. Overs jüst, dat ick „goode Nacht“ seggen wull, heff ick markt, dat ick noch mol op Tant‘ Meier mutt. Dat ganze Kommando weller trüch. Zelten, dat is je an un för sick as buten slopen. Blots dat man ni sehn ward un dat man ni glieks natt ward, wenn’t regend – man ward erst loter natt, wenn de Regen al lang vörbi is un dat Wo

In de Religion ward je oft dorvun snackt, dat wi allns Bröder un Swestern sünd. Düsse Bröder- un Swestergeschicht is natüürli mehr in överdrogenen Sinn meent. Bilütten ward je ook in Vereene vun Bröder un Swestern snackt – bi’t Kegeln is dat so oder in Schüttenvereen. Bröder un Swestern dat schall so’n Geföhl vun Verbunnenheit utdrücken. Aha. Na denn. Ick weet je ni, wat Jüm mit ’n Swester oder Broder in’t glieke Öller opwussen sünd, vellicht hebbt Ju ook sülms twee oder mehr Kinner to Huus. Wenn dat so is: Hebbt Ju bi echte Swestern un Bröder al mol över’n längere Tied sowat as Verbunnenheit beleevt? Bi uns in’t Huus rennt je ook ’n Jung un ’n Deern rüm, de sick regelmäßi de Döörn vör de Nees toknallt. Ni mol dat Swatte ünner de Fingernogels günnt de beiden sick. Blots wenn dat gegen de Öllern geiht, verdreegt se sick mol för ’n poor Minuten. Dorno geiht dat overs ook al wieder mit Kloogschieten, sick gegensiedi argern, beschimpen un all sowat. In Oogenblick sünd de Twee mang 14 un 16 Johr jung. Dor s

Verrückte Herrschers hett dat je jümmers al geeven. Dor gifft dat veele Bispeele: Calligula, Ivan de Schreckliche un so. Mit Nooms as düsse kunn ick ohn‘ Problemen ’n ganze Sied vullschrieven. Nu seggt man intwüschen je, dat de Minschheit opkloart is. Dat heet, an un vör sick schulln Verrückte dat je ni mehr schaffen an de Macht to komen. So ganz seeker bün ick mi dorbi overs ni. In Gegendeel: Mi schient dat wi jüst in de mächtigsten Länner jümmers weller mol Lüüd an de Spitz böörn doht, de ni so ganz sauber tickt. Achteran seggt wi denn: „Na jo, de is je demokratisch wählt, dorüm künnt wi em nu ni so eenfach dat Zepter ut de Hand nehm, weil de Gesetze dat ni toloten doht.“ Aha!? Jo, denn wurr ick seggen, dat wat mit de Gesetze ni stimmt. Dor mutt ’n frischen Pragraphen hen, wo binsteiht: „Wenn de Chef een an de Pann hett, denn ward dat heuchste Tied för ’n frischen Chef.“ Overs so opkloart sünd wi denn anschien’d doch ni. Kiekt man sick an wat de dorste Trump in Oogenblick weller vun sick gifft, denn fall

Mit de Bestelleri, dat hett je düchti tonohm‘, ne. Un allns wat no dat Bestelln to groot, to lütt, to greun, to blau oder to sünstwat is, dat ward eenfach weller trüchschickt. Dat is je ook so eenfach – man sitt to Huus op’t Sofa, bestellt sick düt un dat, un ni veel loter ward dat bröcht. Wenn dat overs no de Hannels-Multis geiht, denn bringt de Pakete in Tokunft ni mehr de Postbüddel oder ’n Paketfohrer. De Sooken schüllt bald anflogen komen – mit Drohn‘. Dor sünd se all an testen. In England hett sick annerletzt een Popkorn bestellt un 13 Minuten no dat Bestelln, weer de Krom al bi em to Huus. Tscha. Gooden Appetit, wurr ick seggen. Nu frog ick mi overs, wo genau dat gohn schall. Kloppt de Drohne, wenn se wat leevert, denn bi een an de Döör? Un wat deiht se, wenn man ni to Huus is? Flücht se denn no’n Nover un snackt mit den? Un wat, wenn man op’n Buuernhoff leevt – wo schall de Drohne denn dat Wohngebüüd vun’n Kohstall ünnerscheeden? Ni dat de Koh sick noher noch Mudders Lockenwicklers indreiht un de

So, nu is de EU-Wohl je vörbi, un nu segg ick ook mol wat dorto. Noch hebbt wi je Meenungsfrieheit. Wo weer dat denn? Och jo: So veel Lüüd as selten sünd losloopen, üm ehr Krüüz op den Zettel to moken, de je meist so groot weer as ’n Wulldeek. Un wat op de 90 Zentimeter Poppier allns opstunn.  Vun de mehrsten Partei’n heff ick noch nie wat heuert. De hebbt wohrschienli keen Reklame mokt. Overs wo wi al bi de Wohlreklame sünd: Harr ick mi dör de Wohlreklame in Rundfunk un so wieder för een Partei entscheeden schullt, denn harr ick vörigen Sünndag wohrschienli narms mien Krüüz mokt. Wenn man sick nömli ankiekt, wat de eenzelnen Partei’n verännern wüllt, denn wüllt se ünnern Streek meist all datsülbige. Dor harrn sick denn je ook de mehrsten Partei’n tosomslüüten kunnt üm blots een Reklame för all to moken. Dat weer ook recht wat günstiger ween.  Un düsse Reklame harr denn so utsehn: „Wi sünd de Partein, de in’t EU-Parlament wüllt. Un wi stoht all tosom dorför, dat de Himmel blau is, dat Woter natt is, dat dat

Menniged, wat man good finn’d, dat ännert sick je bilütten je mit de Johr’n. Wat mi angeiht, kann man dat scheun an‘ „Tatort“ in’t Fernsehn verklorn: As ick sowat bi teihn, twölf Johr old weer, dor heff ick gern Tatort keeken, wenn ick denn mol so lang opblieven dörfst. Wenn dor Schimanski de Spitzbooven prügelt hett, dat weer geheueri opreegend. Loter denn, as ick so 18 oder 20 Johr old weer, dor much ick mi dat ni mehr ankieken. Tatort, dat weer doch blots wat för ole Lüüd, un dat keem ook bi de Frünnen ni so good an, wenn man sick dat ankeeken hett. Dor weer erstmol Paus‘ mit’n Tatort. Denn overs, as ick an de Veerdi rankeem, heff ick mol tofälli ’n Tatort sehn un faststellt, dat mi dat weller gefulln hett. Mennige Frünnen hebbt twor jümmers noch seggt, dat dat langwieligen Krom is un een meent, dat Tatort nix anners is, as sick anderthalf Stünnen antoheuern, dat dor een op’n kaputted Klavier rümklimpert, wegen de dösige Musik.  Annerlei. Jeden Sünndag seet ick nu weller mit mien Famielje for’t Puschenkino

Annerletzt heff ick ünnerwegens ’n Kolleg‘ vun mi dropen, de jüst mit sien Hund vör de Döör gohn weer. Toerst heff ick dacht, dat he ’n nieden Hund kreegen harr. Dat weer overs ni so. He is mit dat Tier blots no ’n Putzbüddel henween. Nu weer de Hund düchti an Zittern, dor seet meist keen Hoor mehr an un dat weer recht kold an den Dag. „Worüm hest em denn glieks all dat Fell afsnieden loten? De freert doch“, heff ick to em seggt. „Och“, hett he meent, „dat is blots ’n poor Doog. Siet wi em kasrteern loten hebbt, wasst dat Fell so gau, dat man no teihn Weeken al weller ni mehr weet, wonehm bi dat Tier vöör un achter is. Dorüm mutt de Wull dor dree-, veermol in’t Johr hendohl.“ As he mi dat so vertellt hett, keem ick in’t Nodinken. Bi mi wasst de Hoor op ’n Kopp je al lang ni mehr so dull. „Bi di kümmt de Kneeschiev dor boben ook al dör, wa?“ Snacks as düsse kann ick mi meist jedet Mol anheuern, wenn ick mien Mütz afnehm. Dor heff ick mi al lang an gewöhnt. Ick lach‘ denn mit. Wat schall ick ook anners mo

Jeden Dag fohrt veele Autos mit wiet över 50, mennige sogor mit 100 an uns Huus vörbi, liekers ’n Barg Famieljen mit Kinner in uns Stroot wohnt. Dat is de Hauptstroot dör uns Dörp. Pielgrood, as mit ’n Lineol trocken un dat över so’n knappen Kilometer. Dor künnt mennige Fohrers dat anschien’d ni bet no‘t Ortsschild utholn un patt al vörher op’t Gas. Overs Blitzerautos süht man bi uns selten. Dat lohnt sick ni, weil ni genog Lüüd to gau fohrt, heet dat. Un ’n „Unfallschworpunkt“ is dat angeevli ook ni. Dat schall dat wohrschienli erst noch een warrn. Nu bün ick je keen, de will, dat anner Lüüd bestroft ward. Ick wünsch mi blots, dat de Lüüd vernünfti fohrt, dormit dor ni noch mehr dootfohrt ward. Passert is dat al. De Gemeend‘ bi uns hett sick nu overs wat ut’ Noverdörp afkeeken, dat dat in Dänemark al lang gifft: Düsse Hultdingers – twee Pöhl op jede Strootensied un dor sünd vun buten no de Stroot hen dohloopende Latten annogelt. Dat ganze is denn witt anmolt un schimpt sick „Baken“. Un de Dingers hebbt ’

Dat schient je Lüüd to geeven, de den ganzen Dag nix anners doht, as sick Wöörd uttodinken, de möglichst wiet wech vun de ganz normole Welt sünd, weil se jümmers noch hopen doht, dat de Bürokratie irgendwann ook ganz ohn‘ Minschen utkümmt. „Anleiterborkeit“ heuert to düsse Wöörd. Weet Ju wat dat is? Heuert sick dat ni ’n beten no Elektronik an oder hett dat wat mit Vörgesetzte, also mit Anleiters, to kriegen? Nä, ganz kold. De Anleiterborkeit gifft an, wo good man ’n Ledder (Leiter heet dat) an ’n Wand oder ’n Gerüst oder sünst ’n Gebüüd stell’n kann. De, den düssed Woord infulln is, de hett sick op sien Infall wiss ’n Buddel Sekt opmokt. Besünners bürokratisch geiht dat je to, wenn Juristen tosom snackt. De „leest“ Gesetze nömli ni, de leggt ehr ut. Dat heet, „se konstrueert ‚Weetensrohmens‘, üm de Sachverhalte ut de Levenswelt so ‚optobereiten‘ dat rechtsseekere Entscheedungen dropen warrn könt“.  Tscha. So ähnli hett Pippi Langstrump dat ook seggt, overs dor kunn ick dat beter verstohn. Dat gifft je noc

Fröher hett man je man je meent, dat allns, wat in Osten vun uns liggt, so’n beten unmodern, so’n beten vun güstern weer. De Autos seh’n öller ut, as de bi uns, de Farven weern ni so schmuck bunt as hier un all sowat. Dat schient sick nu overs to ännern – in de Ukraine ännert sick dat. Blangbi weet ick bet hüüt ni, wat dat „ai“ bi dat Land as „a-i“, also Ukra-ine, oder as „ei“, also Ukreine, utsnackt ward. Na jo, in de Ukraine oder Ukra-ine ward se dat wohrschienli weeten. Jedenfalls geiht de Ukraine nu mit de Tied, denn dor hebbt se nu ook ennli ’n Komiker as Präsident. Wolodymyr Selensky heet he. Overs mit den as Präsident geiht de Ukraine ni blots mit de Tied, se överholt sogor noch den Rest vun de Welt, denn Selensky hett sien Handwark in Gegensatz to all de Annern Staatschefs würkli vun de Pike op lehrt – also dat Komiker ween. Dorüm hett dat Volk em ook mit över 70 Perzent wählt. Dor künnt annere blots vun dröömen. So veel anners, as de Annern ward Selensky dat an Enn wohrschienli ook ni m