De Döschkassen

„Hebbt se Päibäck? Sammelt se Punkte?“ Tscha. Oftmols wenn ick inkööpen goh oder an de Tanksteed betohln will, frogt mi de Kasseerer oder de Minsch achtern Verkoopstresen so dösige Frogen. Wenn dat so kümmt, denn segg ick jümmers: „Nä. Ick heff keen Päibäck un sammel keen Punkte. Un üm dat glieks vörut to schuuven: So’n Düütschlandkoart un wo dat allns heet, heff ick ook ni. Dörf ick nu bidde eenfach blots betohln?“ Mennig een seggt denn to mi: „Worüm sammelst du denn keen Punkte? Dat lohnt sick doch. Dat mutt man doch mitnehm!“ Na jo. Mach ween, dat sick dat lohnt. Overs lohnt sick dat würkli för mi, oder doch eher för de Dorsten, de düsse Koarten op’n Mart smieten doht? Dat dörft man sick doch mol frogen oder ni? Mi is dat mien Levdag noch ni ünnerkom‘, dat irgendeen wat to verschinken hett, bet op mien Omas veellicht. Un wenn dat mit düsse Koarten billiger ward oder man mit de dorsten Plastikdingers Geld trüchkriegt, worüm nehmt de Kooplüüd denn ni eenfach so weniger Geld för dat, wat se verköfft un lot‘ d

Dösige Entwicklung’ in’t Muul Dat gifft je kuum twee Fraktschoon, de sick so dull vertörnt hebbt as de Darwinisten un de Kreatschoonisten. De een seggt, dat allns, wat op de Welt so rümkruupt, schwümmt un flücht, dat Ergeevnis vun Mutaschoon över Milliarden vun Johr un vun dat Överleven vun de Stärksten is. Wenn man dat mol genau nehm‘ deiht, denn sünd wi allns Mutanten. Dat lot ick eenfach mol so stohn. De annere Fraktschoon seggt, dat is allns Tüünkrom. No de ehr Övertüügung is de Eer man jüst ’n poor Duusend Johr old un de Planten, Tiern un Minschen sünd all tosom vun leeven Gott mokt worrn. Ick weet ni wat dorvun stimmt. Wenn ick mi overs in Speegel bekiek, fallt mi dat licht, dat mit de Mutatschoon to glööven. Un wenn ick vun‘ leeven Gott mokt worrn bün, denn hett de anschien’d ’n ganzen Barg Humor. Overs annerlei wat nu de Wohrheit is, över een Sook, de dorbi rutkom‘ is, kann ick mi mitünner den ganzen Dag argern. Un dat sünd de Tähn. Wenn Darwin Recht hatt hett, worüm hett sick bi dat ganze Muteern nix

Tööv mol even... Wenn man no’n Dokter mutt oder no’t Amt oder so, denn mutt man je tomeist erstmol tööven, eher man mit de Lüüd snacken kann, wegen de man kom’ is, ne. Bilütten töövt man bi düsse Gelegenheiten ’n ganze Stünn oder noch länger.  Wenn dat overs bi mi an de Huusdöör kloppt oder an’t Telefoon bimmelt, denn schall ick jümmers sofort Tied för de hebben, de wat vun mi wüllt. Mennigmol geiht dat Telefoon teihnmol in de Reeg, eher dat glieks achteran an de Döör kloppt un dor twee Lüüd stoht, de mi wat vun’t Enn vun de Welt vertelln wüllt. An so’n Doog kümmt man eenfach to nix.  Un so keem ick op de Idee, dat ick mi to Huus veellicht ook so’n Beriek to’n Tööven inrichen schull, so’n „Wartezimmer“, ’n Töövkommer also.  So’n ganz lütten Ruum, ni allto kommodig mit twee, dree Stöhl dorbin, de overs veels to hart sünd, üm dor lang op to sitten. Wat to Leesen kümmt dor overs ni rin, heuchstens veellicht ’n Putt mit koln Kaffe. Un wenn denn mol weller een an de Döör kloppt, de mi vertelln will, dat dat Enn ba

To kloog för de Welt Man mutt sick je jümmers weller mol wunnern, wo se all de Lüüd herkriegt, de uns in de Medien as „Experten“ vörstellt ward. To jedet, overs ook würkli jedet Thema gifft dat Experten. Un mennige vun düsse Experten, doht mitünner ganz scheun schlau. Düsse besünners kloogen Experten-Expemplare doht so, as wenn blots se wat vun ehr Thema verstoht un dat all de annern veels to dumm sünd. Overs se versöcht denn jümmers doch noch een letzted Mol, all de Dummen to vertelln, wat se so un so ni begriepen ward. Un een vun genau düsse extra kloogen Experten schient mi Christian Danner to ween, de in’t Fernsehn de Formel een kommenteert. Sogor sien Kommentator-Kolleg‘ Heiko Waßer schient em op’n Geist to gohn, wenn Chrischan den Dorsten mol weller vertelln mutt, dat een vun de Autos in’t Renn‘ gegen de Wand ballert is, weil de Fohrer ni rechtiedig op de Brems patt hett. Dorbi snackt he denn gern Ingelsch, weil sick dat no mehr anheuert. He sabbelt denn wat vun „Grip“ un „Downforce“ un wat ni allns. Da

Ordnung is je dat halve Leven, seggt man. Mach ween, wat dat sogor stimmt. Nu is Overs Ordnung un Ordnung lang ni datsülbige. För den een heet Ordnung, allns, wat he hett, gliekmäßi op’n Footborrn to verdeeln, för den annern heet dat, allns akroot aftoheften un wechtorüüm. Dat gifft dor ook Mischform‘ vun. Bi Mennige süht dat op’n ersten Blick allns schier un oprüümt ut, wenn man dor overs de Schappen opmokt, finn’d man dor datsülbige Dörnanner as bi de annern op’n Footborrn. Na jo, Hauptsook, man weet wo allns is, wenn man’t bruukt. Keddeli ward dat blots, wenn Lüüd mit ünnerscheedliche Oarten vun Ordnungssinn tosomkümmt. Dat beleev ick to Huus jümmers mol weller: Wenn ick mi obends wat op’n Köökentresen legg, dat ick nästen Morn bruuk, denn kann ick mi meist dorop verloten, wat dat an nästen Dag ni mehr dor is. Dat hett miem Madam denn nömli wechsorteert. Un wenn ick ehr denn froog, wonehm se dat henpackt hett, denn seggt se oftmols: „Weet ick ni.“ Mennigmol kann se sick overs doch dorop besinn,

So. Nu is dat sowiet. De Mehrwertstüüer is senkt worrn. Denn ward nu je allns weller good. Overs tööv mol. Wat seggt denn veele Lüüd ut’n Hannel över de Idee mit de Minnerung vun de Mehrwertstüüer? De seggt doch all datsülbige, nömli wat düsse Senkung över ’n halved Johr nix overs ook gor nix bringt. För de, de weni Geld hebbt al gor ni. Olaf Scholz overs reekend vör, dat man vör ’n Auto, dat betlang 30000 Euro kost hett, nu över 750 Euro weniger betohlt. Dat is richti. Un wenn man mang Anfang Juli un Enn Dezember dusend Autos köfft, denn hett man’n dreeviddel Millioon spoort. Dor kann man nix gegen seggen. De Reeken stimmt. Olaf hett in Mathe je ook wiss good oppasst. Dat Probleem overs is, dat no de Monot‘ de nu achter uns liggt, sick blots de Wenigsten dusend Autos kööpen ward. Bi de Mehrsten langt dat ni mol för ’n frisched Fohrrad. De Eenzelhannel overs, in de Supermärte un so, kann de Ännerung vun teihnduusende Artikels gor ni ümsetten, ward seggt. Dor blifft de Priese to’n gröttsten Deel as se

Nu, wo je in Momang ni so veel Lüüd in de Büros sitten dörft, ward weller düchti no de Digitaliseerung gröölt. Digitaliseerung – wat weer dat nochmol? Ach jo, dat gung al in de 70er Johrn los, an un för sick noch fröher. Also ick meen de 70er Johrn vun’t vörige Johrduusend. Dor keem‘ de ersten Kompjuters op, un mit düsse Reekners schull allns ganz anners warrn. Vörher wurr je allns mit Poppier mokt, un vun allns wat op irgendeen Formular smeert wurr, sünd denn noch dree Dörsläge mokt worrn. Dat weer ni ganz so scheun vör de Ümwelt un för de Schappen ook ni, denn dor hebbt sick Aktenordners vull mit Poppier in stopelt. So weer dat dormols. Un nu, föffti Johr loter, is dat noch ganz genau so. Mennige Lüüd seggt sogor, dat hüüt noch veel mehr mit Poppier hanteert ward. Wo kann dat angohn? All de Elektroonik is doch ook al ’n halved Johrhunnert old. Ist dor irgendwat scheev loopen? Dat schient meist so, ne. Wenn ick bi uns to Huus kiek, mit de veer Lüüd, de dor wohnt, kümmt dor ’n ganzen Barg Elektroonik to

Veellicht is Jüm dat al mol opfulln: Wenn twee Busse, annerlei wat dat Linien- oder Reisebusse sünd, sick op de Stroot entgegen kümmt, denn grööt‘ sick de Fohrers. Fröher, as dat noch ganz weni Autos geev, hebbt sick all grööt de mit so’n Auto ünnerwegens weern. As dat overs ümmer mehr Fohrtüüch wurrn, hett dat mit dat Grööten ook afnohm. Bi de Busfohrers hett sick dat overs holn. Un wenn mol op’n Parkplatz oder so ’n poor Busse tosomstoht, denn ünnerholt sick de Fohrerin‘ un Fohrers oftmols. Se snackt denn över den Verkehr, över de Busse, de se fohrt, över ehr Chefs un all sowat. So kümmt Lüüd ut ganz ünnerscheedliche Region‘ in’t Snacken. Dat is al sowat as ’n Traditschoon. Nu gifft dat overs noch ’n Grupp‘ in Strootenverkehr, de sick grööten deiht, un dat sünd de Motorrad-Fohrers. Dor heuer ick ook mit to. Blots hier verstoh ick dat mit dat Grööten ümmer weniger. Mi dücht, de mehrsten Motorrad-Fohrers grööt‘ annere Fohrers blots dorüm, weil se bi de Fohrt so gern den linken Arm vun’t Stüüer n

In dat Viddeljohr, dat nu achter uns liggt, gung Politik bi uns je so gau, as ick dat noch ni beleevt heff. Keen Schoolünnerricht, keen Kino un Theoter mehr, Kneipen un Restaurangs dicht, blots noch so un so veel Lüüd hebbt sick in de Öffentlichkeit dreepen dörfst – erst ohn‘ Masken, weil de je so un so nix döcht, denn mit Masken, weil de je ganz veel döcht – no de Bunnesgrenzen wurrn ook fuurts de Lannesgrnzen dichtmokt, denn wurr mit Millioon un Milliarden rümsmeeten as mit Söötkrom op’n Karneval un noch’n ganzen Barg mehr wurr meist in Minutentakt besloten. De Afgeordneten in de Parlamente harrn al meist Tennisarms vun dat ganze Afstimm‘. Intwüschen ward je all de Verbote so langsom weller trüchfohrt. Man snackt sogor al vun de „Nach-Corona-Zeit“, dorbi is dat in Afrika un in Noord- un Südamerika to’n Bispeel allns annere as vörbi. Dösig ne. Overs so is dat nu mol. De een‘ oder anner‘ in de Politik snackt sogor al dorvun, dat man bald no de „Tagesordnung“ trüchkehrn kann. Wat schall dat bedüüden? D

Tscha, ick warr ook ni jünger. Un mennigmol ertapp‘ ick mi sogor dorbi, dat ick mit so’n anstännige Portschoon Nostalgie an fröher dink. Dorbi ward mi klor, dat ick mi düchti verännert heff. Ni blots dat Utsehn is anners, ook de Hormone sünd ni mehr dat, wat se mol weern. As ick so mang 15 un 20 Johr jung weer, kunn ick an mennige Doog an nix anners dinken as an ’n Deern in de ick mi jüst verkeeken harr. Düsse Gedanken hebbt alls annere blockeert, as wenn dor ’n Feller uthokt weer. Un wenn dat Fröhjohr keem un de Plünn‘ vun de Deerns körter wurrn, weer dat ganz un gor vörbi mit dat Dinken. Dor hung mi blots noch de Tung rut un ick heff mi tiert as so’n Hohn op’n Misthuupen, de Indruck op de Heuner moken wull. Intwüschen is dat recht wat weniger worrn. Dat is op de een Sied good, denn mit dat Dinken klappt dat recht wat beter. Op de anner Sied weer dat overs doch ’n scheuned Geföhl, wenn dat Bloot so richti togang keem. Dor heff ick annerletzt ook mit ’n Kumpel över snackt. Bi em weer dat jüst so,

Wwit mibw-wwkm... Nä, so geiht dat ni. Wenn ick mien „Alldagsmaske“ opheff, denn besleiht mi jümmers de Brill‘, un richti to verstohn bün ick ook ni. Also wech dormit – in Oogenblick bün ick je allent. Siet Middeweeken mööt wi nu also ook bi uns ganz in Noorn Muulkörf dreegen. In Bus, in de Iesenbohn, bi’t Inkööpen un so wieder. Mennige Weetenschoplers seggt je, wat dat gor nix bringt – wat dat sogor gefährli weer, weil dat den falschen Indruck ertüügen kunn, dat wi dordör seeker weern. Annerlei. Hest‘ den Plünn ni vör de Nees, denn gifft dat ’n Stroof. Dat mutt ick ook ni hebben. De Karnevalsfrünnen ward de Maskenplicht jedenfalls freu’n. Un noch mehr ward de Bankräubers düsse Entscheedung begrööten oder extreeme Demonstranten – wenn de denn weller demonstreern dörft. Nu is dat je so, dat man de Masken oder den Schutz över Mund un Nees je in bestimmte Situatschoon dreegen „mutt“, op de anner Sied dörft man ehr dreegen, wenn man „will“. Dor kann man je in’t Nodinken komen: Keen sick in sien eegen’t

Jedet Johr in Mai...   Bald is je Mai, ne. De Maifüüers künnt wi düssed Johr je so tehmli vergeeten. Overs dat gifft noch wat, dat jümmers in Mai kümmt. In de Norichten ward doröver bericht‘: Zecken. So bummeli twee Weeken lang Zecken hier, Zecken dor. Jümmers in Mai. Jedet Johr. Nu sünd wi je overs in ’n recht spezielle Tied. Dat is ’n Tied in de all ’n beten mehr an’nanner dinkt un mehr op’nanner oppasst as sünst, so schull dat tominst ween. Overs dat kann man je veellicht ook op Tiern betrecken. Dorüm heff ick mol versöcht, mi in so’n Zecke rintodinken. Dat gifft Zecken, de kümmt fief Johr ohn‘ wat to eeten ut. Fief Johr! Ick warr no fief Stünnen al zappeli. Af un to sogor al no fief Minuten. Overs irgendwann mutt also ook so’n Zecke wat eeten. An leevsten mach se dat, wat wi as Swatsuuer kinnt. Un ehr is annerlei, wonehm se ehr Eeten herkriegt. Vun ’n Koh, vun ’n Hund, vun ’n Katt oder ook vun ’n Minsch. Dor mokt se keen Ünnerscheed. „Dat Oog itt mit“, dat gült för ehr ni. Se bruukt keen Dischdee

Kinnt Jüm dat noch: Wenn man lütt is, denn frogt de Grooten je gern: „Na, wat wullt du denn loter mol warrn?“ Jo, ick geev dat to: Ook ick heff Kinner düsse Froog bilütten al mol stellt. Un de hebbt mi denn jüst so dösig ankeeken, as ick keeken heff, as ick noch ’n lütten Stackel weer. Irgendwann heff ick denn overs anfungen, mi ’n Antwoord op düsse leidige Froog to överleggen. Veele vun mien Kumpels wulln Astronaut warrn oder Lokomotivföhrer. Astronaut, jo, dat hett sick spannend anheuert. Mit’n Raket‘ no Mond henfleegen oder so, dat weer al wat. Overs wat schall man as Astronaut moken, wenn man jüst ni op’n Mond is? Un överhaupt: Wat gifft dat op den Mond denn grootoarti to holn? Blots Sand un Steen. As op’n riesiege Buusteed, blots dat dor nix buut ward. Nä. Astronaut is doch ni so dat Geele vun’t Ei. Un Lokomotivföhrer, dat heff ick mi jümmers al bannig langwieli vörstellt. Dor kann man ni mol no Stüüerbord oder Backbord afbeugen, wenn dor wat Interessanted to sehn is. Blots Gas geeven un Bre

Risikogruppen an jede Eck   Veele Lüüd sünd düsse Doog je alleent, ne. Se sünd alleent, weil se to ’n Risikogrupp‘ heuert. Dat mutt man sick mol vörstelln: Dor heuert man to Gruppe un liekers is keeneen to’n Snacken dor - ’n feine Grupp‘ is mi dat. Overs ni blots wat den dorsten Virus anheiht – ick segg den Noom nu mol ni, den heuert man je oft genog – hebbt wi Risikogruppen bi uns in’t Land. To de gröttse Risikogrupp, de al siet Johrn dör de Gegend geistert, heuert de, de jümmers op den Apparot kieken doht, den se in de Hand hebbt, op ehr Smartfoon. Wenn se dor eenfach blots so mit op’n Börgerstieg löppt, denn geiht dat je noch. Dat gifft overs ook wülk, de fohrt op‘t Rad meern op de Stroot un kiekt op ehr’n Ackersnacker. Mennige stoht dorbi sogor op so’n elektrisched Rullbrett. Dat is twor ’n zirkusriepe Leistung overs verstohn kann ick dat ni. Wenn man so’n Akrobat nömli mit‘ Auto breedmangelt, denn kann man seeker ween, dat man ook de Schuld dorför kriegt. De mööt gor ni krank ween, üm sick d

Tscha, in Oogenblick hebbt wi – also de Mehrsten vun uns – je ’n Barg Tied, ne. To Anfang is dat je gor ni so slecht. Man kann mit de Kinner speeln, wenn man wülk in’t Huus hett, den Goorn kann schier moken, wenn een dor is un de Bood‘ kann man ganz kommodig oprüüm un saubermoken. Mit de Tied hett man dat overs allns dör un in’t Fernsehn kümmt blots slimme Norichen, dor mach man ook nix mehr vun heuern. Wat kann man also moken, wenn een eenfach nix mehr infallt un een langwieli ward? Dor heff ick mi mol Gedanken över mokt. Ick heff ook sülms utprobeert, wat mi so infulln is. To’n Bispeel dat hier: Mi hett jümmers al mol interesseert, wo veel Boorsten an so’n Tähnböss an sünd. Dor stoht je jümmers so lütte Bünnels vun de dorsten Plastik-Hoor tosom. Bi mien Tähnböss sünd dat 21 Bünnel un een Bünnel hett 19 Boorsten. Dat mokt 399 Stück. 209 dorvun sünd witt, de annern blau. Aha. So, de ersten fief Minuten sünd rüm. Nu stoht dor je noch mehr Tähnbössen. De vun mien Madam hett mehr Boorsten as mien, 420 nöm

Mehrmols an Dag rummelt dat bi mi in de Büx. Dat is mien Smartfoon, dat vibreert, wenn ick ’n Noricht krieg. Tomeist is dat denn so’n Wottsäpp-Noricht. Mol is dat ’n lütten Text, to’n Bispeel: „Kannst du vun ünnerwegens Botter mitbring‘?“ Ick schriev den trüch – „jo“ oder „nä“ – dat is ganz praktisch. Af un to krieg ick ook so lütte Videos oder Biller. To 99 Perzent sünd dat Sooken, de lusti ween schüllt. Fief Perzent dorvun finn ick ook würkli lusti, overs dat Mehrste lösch ick glieks weller. Wenn man dor mol över nodinkt: An Dag bruuk ick veellicht dree Minuten, üm Tüünkrom vun mien Ackersnacker to löschen. Dat mokt meist 1100 Minuten in’t Johr. Över 20 Johr tosomreekend sünd dat ganze 15 Doog, över twee Weeken, de ick blots dormit beschäfti bün, Bleudsinn vun mien Telefoon to löschen. Wenn ick dat so seh, denn much ick an düsse Steed mol all, de jüst vörhebbt, mi lustige Videos to schicken, seggen: Lot‘ dat bidde no! So. Dat hebbt wi. Nu is dor overs noch ’n anner Sook, bi de ick de Wand hochgohn kann:

Also ick kann mi ni hölpen – dat mit de Panik wegen dat Corona-Virus kann ick eenfach ni begriepen. De ganze Week heff ick allns leest, wat ick to düsse Angelegenheit mang de Fingers kreegen heff. Rutfunnen heff ick overs blots, dat an un för sick keeneen so ganz genau weet, wat dat mit dat dorste Virus op sick hett. Woröver sick de Experten eenig sünd, is, dat Corona wiet wech vun de Gefohr is, de vun Ebola oder so utgeiht. Wenn man vun Corona krank ward, bewegt sick dat mehr in den Beriek vun ’n lichten Snööben bet hen to’n Lung’entzünnung. Wegen de Grippe to’n Bispeel ward overs lang ni so’n Theoter mokt. Wat also is dor los, frog ick mi? Wat is dat för’n dösige Krise? Güstern hett ’n Experte in’t Radio vun ’n „Naturkatastrophe“ snackt, gegen de wi mit alle Middel kämpfen mööt. Genau desülbige Experte hett vörige Week noch seggt, dat wi uns keen Gedanken moken un eenfach so wiedermoken schüllt, as jümmers. Gediegen, ne. Mi kümmt allns, wat sick nu op de Welt wegen Corona deiht, vör, as harr sick

Annerletzt seet ick an Disch un för mi leeg ’n ganzen Schwung Krom. Ick tell mol op: Een dörsichtigen Büddel, so 25 mol 35 Zentimeter groot, een Stück dörsichtiged, stieved Plastik, dat utseh, as de Flünken vun ’n Wüps un noch ’n längered Stück ut datsülbige Materiol, dat to’n Kring opdreiht weer. Denn ’n Stück Papp, jüst so opdreiht, noch ’n Pappstück, 35 mol 20 Zentimeter groot, twee dörsichtige Plastikklammern un veer blanke Klammern ut Metall. Nu noch twee Stück Poppier, so ganz dünned Seidenpoppier, tosom ’n halven Quadrotmeter groot. Denn weern dor noch twee dicke Pappstücken, as Visitenkoarten seh’n de ut, een mit’n dicke Kordel, dat annere mit ’n dünned Plastikband doran. Dat weer’t. Un nu dörft Ju mol roden, worüm de ganze Krom vör mi op’n Disch leeg. Na, hebbt Ju ’n Idee? Nä? Na denn pass op: Ick heff jüst mien niedet Hemd utpackt. Dat Hemd treck ick an, overs all den annern Krom, de op’n Disch leeg, heff ick wechsmeeten. Bi’t Wechsmieten heff ick mi würkli schomt vun wegen Natuurschutz un so. Ov

Fröher heff ick je dacht, Corona is ’n Zigarrnmarke oder ’n Beer ut Mexiko. Intwüschen heff ick overs dortolehrt. As dat mit den Virus in China losgung un glieks vun Pandemie un sowat snackt wurr, dor heff ick mi würkli so’n lütt beten Sorgen mokt. Denn keem overs all de Experten togang un de Mehrsten vun de hebbt seggt, wat dat allns gor ni so wild is un dat veel mehr Lüüd an Grippe dootblifft. Na jo. Mi is dat je annerlei woan ick dootbliff, doot is man achteran so oder so. Veellicht, heff ick mi överleggt, hett dor je ook blots ’n Pharma-Konzern Lunte rooken un is anfungen, mit Hochdruck ’n Middel gegen dat Virus tosomtokleihn. Un dormit se de Medizin denn ook düüer ünnert Volk bringen kunnen, hebbt se ehr eegen‘ Experten vör de Kameras stellt, üm de Lüüd bang to moken. Nu kruupt dat dorste Corona-Schiet je overs ook al bi uns rüm. In Italien geiht keeneen mehr vör de Döör, as man heuert, in NRW fangt se ook al an de Kinnergoorns un Schooln dichttomoken un so wieder. Un ick? Jo, ick weet ook

Dat gifft je Sooken, de Mannslüüd doht un de Fruunslüüd ni verstohn künnt, jüst so, as dat Sooken bi Fruun gifft, de man as Mann ni begriepen kann. Dat is genau de Beriek, de Gletschersplate, an de de Gliekmokerie mang de Geschlechter dat „Gender Mainstreaming“, as dat op Düütsch heet, sien Grenzen hett. Un een vun düsse Grenzen deiht sick op Tant‘ Meier op. Ni to Huus. Dor gebruukt man de Boodstuuv je tomeist Geschlechterövergriepend. In Dörpskrog oder in Restaurant to’n Bispeel, also in öffentlichen Ruum, is dat ganz anners. Dor sünd de Tant‘ Meiers för Fruuns- un Mannslüüd trennt. Un achter de Döörn vun de Tant‘ Meiers för Fruunslüüd, fangt för mi as Kirl dat groote Geheemnis an. Wenn Mannslüüd nömli in Krog oder so op Tant‘ Meier goht, denn goht se dor ganz alleent hen, mokt ehr Geschäft un kümmt weller trüch. Ferti. Bi Fruunslüüd is dat anners. De goht jümmers to tweet oder to drütt op ehr Tant‘ Meier. Ganz opgereegt sünd se, wenn se dor hengoht. Un wenn se denn no’n Tied mang dree un 20 Minute