De Döschkassen

So, nu is dat amtli. Ut Annegret Kramp-Karrenbuuer ward keen AKKanzler mehr. Dat weer je ook keen eenfachen Posten, den se as CDU-Chefin övernohm hett. Un dat Frie’ch Merz, Armin Laschet oder Jens Spahn dat beter mokt, is lang noch ni rut. Op’t letzt‘ weer dat je de Landdagswohl in Thüringen un wat dor so anhung, de AKK dorto bröcht hett ehr’n Hoot to nehm. Dorbi gifft dat dor je an un för sick keen Partei, de sick un de Demokratie dor ni blameert hett. De CDU hett dor twor de mehrsten Stimm‘ overs glieks dorachter kümmt de Linken un de Rechten. Un mit de will man sick as CDU ni afgeeven, annerlei wat dat Volk wählt hett. Demokratie heet bi uns anschien’d, dat dat veer oder beter geseggt fief Partei’n gifft, de in Bund regeern dörft. De Greunen, de FDP un natüürli de SPD, de CDU un de CSU. Dat blangbi de CDU un de CSU bi Bunnesdags-Wohln as een‘ Partei optreden doht, üm möglichst veele Stimmen aftogriepen, ansünsten overs jümmers ehr eegen Supp an kooken sünd, dat heff ick vör 30 Johr jüst so weni verstohn

Wat weer dor vörigen Dünnersdag un Friedag los? Dat gung so fix, dat ick dat meist ni mitkreegen heff un intwüschen snackt dor al keeneen mehr vun. So kann dat ni blieven! Also: Los gung dat mit Alexander Gauland, den se de politische Immunität wechnohm hebbt. He schall, bi de Stüüer 6000 Euro an Fiskus vörbischummelt hebben.  Süssdusend! Ick much ni weeten, wo veel Geld sien Kollegen vun de CDU, de SPD, de Greun‘ un so wieder al an’t Finanzamt vörbimogelt hebbt. Nu bin ick wiss keen Fründ vun Gauland un mit de AfD heff ick ook nix an Hoot. Overs mootig finn ick dat je vun de annern Afgeordneten, för de Opheevung vun Gauland sien Immunität to stimmen. Mi wurr blots mol interesseern, wo veel vun de Afgeordneten sick vör de Afstimmung noch gau ehr Konto-Utzüge trocken un sick den Sweet vun de Stirn wischt hebbt. Dorno keem glieks de näste Afstimmung in Sooken Immunität. Dütmol bi Karin Strenz vun de CDU. Ehr hebbt se de Immunität wegen Besteekung wechnohm. Aha. 22000 Euro schall se vun Lobbyisten ut As

In Oogenblick löppt in de USA je dat Amtsenthebungsverfohrn gegen Donald Trump as Präsident, ne. De Medien sünd sick je al vör düssed Verfohrn seeker ween, wat dat Trump nix anhebben ward, weil in‘ Senat, de in düsse Sook entscheed‘, mehr Republikaner sünd. Man harr dat Ganze also ook eenfach loten kunnt. Overs de Demokraten wulln weenstern to’n Utdruck bring‘, dat se mit düssen Präsident, de allns so „wunnerbor“ un „grootoarti“ finn’d, ni tofreeden sünd. Ännern ward dat liekers nix. Is dat ni dösig? Worüm is dat so? Worüm ward ganz eenfache Lüüd, de Mist mokt, bestroft, wiel de Grooten, de veel grötter’n un veel slimmerer’n Mist mokt, achteran in de Fernsehkameras grient, as wenn gor nix losweer? Tscha. Dat is an un för sick ganz eenfach. All de Trumps un Putins op de Welt künnt sick so verholn, weil wi dat so wüllt. Wi wüllt groote Lüüd över uns hebben, de dat Seggen hebbt. Wi wüllt ’n Kaiser, ’n König, ’n Präsident. Ni blots weil de uns Regeern doht oder weil wi hopt, dat dör ehr allns beter ward.

Vun „Industrie 4.0“ oder vun de näste industrielle Revolutschoon heuert man je jümmers mol wat in de Norichen un so. Wat dat dormit overs op sick hett, dat mokt veele sick je gor ni so recht klor. So as de Dampmoschien fröher de Welt ümkrempelt hett, sünd dat nu de Compjuters un allns wat dor mit tosomhangt. So goht de Spezialisten dorvun ut, dat noch veel mehr as nu automatiseert ward. Lastwogens ward in’ poor teihn Johr sülmsstänni fohrn un överhaupt ward de ganze Verkehr un de Logerhaltung sülmsstänni apfloopen.  De Sachbearbeidung op’t Finanzamt un in annere Behörden ward bald komplett vun Compjuters mokt, jüst so as veele, veele annere Sooken. Den meehrsten Ünnerricht an den Schooln ward künstliche Intelligenz övernehm‘. Dat hett je ook wat för sick. Keen Schööler fallt mehr dör’t Raster, weil den Schoolmaster de Nees vun’t Kind ni in Kroom passt. Överall in de Industrie, wonehm nu noch Minschen an’t Band stoht, ward man bald blots noch Roboters sehn. De süht man hier un dor je ook al bi de Lüüd to Huus:

Sünd Ju al mol in so’n „Schnell-Restaurant“ ween? Dor gifft dat in de Hauptsook je twee Keeden vun. Bi de eene steiht so’n groote geele Möwe vör de Döör, un denn gifft dat noch de annere Keed, de heuert anschien’d een Fruu oder Herrn König to, blots op Ingelsch. Jedenfalls gifft dat dor „Fast Food“. Dat is ook Ingelsch un heet översett, glööv ick, „fast Eeten“, also ni so ganz richtiged Eeten, overs even fast. Ick weer nu annerletzt in een vun de Lodens mit de geele Möwe. Un dor keem ick in’t Nodinken. Tied to’n Nodinken hett man dor nömli riekli, denn schnell oder gau, as man meen‘ kunn, geiht dor gor nix. Wenn man dor rinkümmt, kann man sick utsööken, wat man an Tresen oder an so’n elektroonisched Törminell bestelln will. Ick heff an’t Törminell bestellt. Un so as all de annern kreeg ick denn erstmol ’n Zeddel in de Hand, wo ’n Nummer opstunn, jüst as op’t Verkehrsamt, wenn man ’n Auto anmellen will. Man mutt denn ook tööven, bet düsse Nummer op so’n Fernsehn anwiest ward. Mien Zeddel harr de Numme

Enn Januar is je weller Winterschlussverkoop, ne. Fröher heff ick mit düssed dösige Woord nix anfangen kunnt. De Winter weer je man jüst süss Weeken old. Overs denn – zack – schull meern in Winter al weller Schluss ween mit den Verkoop vun de warmen Sooken. Dat is je jüst so, as wenn man in Sommer keen Bikinis kööpen kunn. Na jo, ick bün an un för sick ook keen, de gern Bikinis antreckt. Ick meen je blots – so as Bispeel. Ick heff düchti rescherschiert, in Bööker un in’t Internet. Overs worüm de Winter-Schlussverkoop op’n halven Winter un ni an’t Enn dorvun, also würkli an Schluss losgeiht, dor heff ick keen anstännige Antwoord op funnen. Liekers doht all de Lüüd so, as wenn sick dat so heuert. Veellicht wüllt all de annern blots ni togeeven, dat se dor jüst so wenig vun af weet as ick. Man weet dat ni. Op’t Letzt‘ hett dat anschien’d wat dormit to kriegen, dat de Hannel dör düsse Beteeknung mehr verdeen‘ kann. Na jo, worüm ni. De Tüüch-Hökers un all de Angestellten in düsse Brangsche mööt je ook

Moin moin un frohed nieded Johr. Jungedi. 2020. Mi kümmt all de Johrestohl’n de no 1999 keem’ jümmers noch as Seinz Fiktschen för. Overs anners, as ick mi dat vör 30 Johr vörstellt heff, flücht jümmers noch keen Autos dör de Gegend. Man good so, wenn man sick blots mol ankiekt, wo veel‘ Maleschen mennige Lüüd alleent mit dat Inparken hebbt. Wenn düsse Talente nu ook noch fleegen schulln, denn wurr ick blots noch mit Helm vör de Döör gohn. För fleegende Autos mööt wi düssed Johr overs in de Regel noch keen Bang hebben. Overs üm ruttofinnen, wat 2020 so bringt, hebbt wi nu bummeli twölf Monot Tied. Dorför hebbt wi sogor mehr Tied as 2019, denn 2020 is je ’n Schaltjohr. So hett je ook de Papst een Dag mehr, üm doröver notodinken, wat he eegentli will. Jüst erst hett he seggt, dat man de Fruunslüüd mehr inbinnen schull, weil de op’t Letzt‘ je ook Minschen sünd. Üm se in’t Preester-Amt to beropen, dorför sünd se denn overs anschien’d doch ni Minsch genog. Un as an Silvester een‘ vun düsse ominöse

So, nu hebbt wi dat bald achter uns. Dingsdag is düssed Johr vörbi. Un denn kümmt ’n frisched Johr. Dat ward 2020 heeten – so veel kann man al mol seggen. Veel anners as düssed ward dat Johr wohrschienli ook ni. Allns ward weller ’n beten düürer, as dat so is. De Briten ward sick wieder doröver strieden, wann se ut de EU uttredeeden wüllt un ansünsten jault all wieder op ’n ganz hoged Niewo. In Februar ward klor, dat dat mit de gooden Vörsätze ni klappt hett, in März ward dat to kold in April to natt, in Mai to hitt un in Juni künnt wi uns al mol Gedanken över de gooden Vörsätze för 2021 moken. Trump blifft Präsident vun de USA oder ook ni. Dat speelt overs ook keen Rull, denn de Verrückten, de dat op de Welt gifft, hebbt wi noch lang ni opbruukt. Dor gifft dat noch ’n ganzen Barg vun, de Präsident warrn künnt. In Juli kümmt de Wiehnachsdeko denn langsom in de Geschäfte, in August is dat weller to hitt. De Iesenbohn sett sick wieder mit ehr veer groote Problemen ut’neen: Fröhjohr, Sommer, Harvs un wat

Wat löppt de Tied, ne. Näste Week is al weller Wiehnachen. Weer dat ni jüst erst? De Wiehnachsmann is wohrschienli al düchti in Stress. He mutt je allns in sien Sack kriegen, wat he düt Johr ünner de Dann’bööm packen schall. Dorbi froog ick mi, wat de Wiehnachsmann ni ook mol mit de Tied gohn will? De kunn doch elektrisch fohrn. Nohaltig, ümweltfründli, modern, vörbildli. De Autos fohrt je bald ook al ganz vun alleent. Dor seggt man blots noch: „Fohr mi mol dor un dorhen.“ Un zack, geiht dat los. Över sülmsfohrn’de Autos heff ick annerletzt ook mit mien Fründ Piet snackt. Piet is fröher Buuer ween. He hett mi ut sien Erfohrung bericht‘ un dormit hett he mien Weltbild düchti oprüttelt: „Dat mit dat autonome Fohrn“, seggt he, „dat is doch kol’n Kaffe. Dat hett dat för hunnert Johr al geeven.“ Erstmol wull ick dat natüürli ni glööven, denn dormit dat vun alleent fohrn kann, bruukt so’n Fohrtüüch doch Sensor’n un Kameras un all so’n figelienschen, niemodschen Krom. Dat mach ween, hett he seggt, overs l

Ju hebbt dat je wohrschienli mitkreegen, dat bi uns in’t näste Johr Bon-Plicht is. In Supermart ward man nu je al frogt, wat man ’n Kassenzeddel hebben will. Dat ward man no Niejohr ni mehr frogt, dor kriegt man sien Zeddel, annerlei, wat man em hebben will oder ni. So’n Zeddels kriegt man denn overs ook bi’n Friseuer, bi’n Eeiermann an de Stroot, an jeden Stand op’n Weekenmart, in de Iesdeel, in Imbiss, bi’n Slachter, in‘ Dörpskrog, bi’n Bäcker un so wieder. Dat kann man sick denn so vörstelln: „Moin, ick harr gern ’n Stuten.“ Denn seggt de Bäcker: „Gern, dat mokt sounsoveel Euro.“ Denn ward betohlt un de Bäcker seggt: „Hier is dien Kassenzeddel.“ Mitmol fallt den Kunnen in, dat Nomeddags je noch Tant‘ Erna to Besöök kümmt: „Och, geev mi man noch ’n poor Stück Kooken mit!“ Weller ward inpackt, betohlt, un de Bäcker seggt: „Hier is dien Kassenzeddel.“ Nu kümmt noch ’n Kolleg bi’n Bäcker rin. „Moin, na wo geiht? Schüllt wi noch gau ’n Tass‘ Kaffe hebben?“ „Jo lot uns man.“ „Good – mokst uns noch tw

To’n Nikolaus wüllt wi hüüt mol ’n lütted Gedankenexperiment moken: Stellt sick vör, süss Lüüd, dree Fruuns- un dree Mannslüüd, all 30 Johr old, de sick ni kinnt, schüllt ’n Auto verschinkt kriegen. Eenfach so, egol wat för een. Overs blots een Auto vör all tosom. Se mööt sick nu blots tosom döröver eenig warrn, wat för ’n Auto se hebben wüllt. So. Nu geiht los. De erste will ’n Sportwogen, de tweete ’n Bus, de drütte ’n Kombi, een will ’n lütten Stadtflitzer, een ’n Gelänneauto un een is annerlei, wat för ’n Auto dat ward – Hauptsook, dat fohrt. Irgendwann sünd de süss lüüd sick overs veellicht doch eenig. Nu geiht dat üm de Farv; De een seggt direkt „blau“ un denn heuert man noch fief annere Farven. Un denn kümmt wiedere Frogen. Benzin, Diesel oder elektrisch? Stohl oder Alufelgen un so wieder. Ick kunn mi vörstelln, dat düsse poor Lüüd sick so lang över dat dammelige Auto an strieden sünd, bet dat al gor keen Autos mehr gifft. Sowiet dat Gedankenexperiment. Overs jüst sowat, künnt wi uns

Wat hett Angela Merkel vörgüstern noch bi de Generaldebatte in Reichsdag seggt? Ach jo, wi as groote Instrienatschoon schulln de annern wiesen, wat man gegen den Klimawannel dohn kann, ook wenn wi blots een Perzent vun de Weltbevölkerung sünd un gor ni so dull sünnigt, as annere Länner. Dor kann man je nix gegen seggen. De ut de Oppositschoon, de vörher unkt hebbt, wat dat Klimapaket vun de Regeerung veels to lasch weer, seggt nu, dat düssed lasche Paket veels to streng för de Wirtschop is un ehr utbremst. Aha... Mutt man ni verstohn, is overs so – oder so ähnli. Annerlei. Merkel hett je al ’n ganz annern Plon, vun den man overs blots wat mitkreegen hett, wenn man bi de annern Norichen düsse Week genau toheuert hett. Wenn dat nömli so is, dat veele annere Länner veel mehr för den Klimawannel künnt as wi, denn mutt man kieken, dat de Dorsten dormit opholn doht dat Klima to versau’n. Intwüschen ward je ook al vun „Klimanotstand“ snackt. Nu wüllt de annern overs gor ni mit ehr Klimasünnen opholn, denn se

Wenn man grient, also lächelt, mutt man 17 Muskeln in’t Gesicht anspann‘. Kiekt man gnegeli, mutt man dorför 42 Gesichsmuskeln anspann‘ – twee’nhalv mol so veel! Nu stellt sick de Froog, worüm dat Lüüd gifft, de mehr gnegeli as fründli kieken doht. Dat is je ni blots unscheun för all de Lüüd, de jüst üm so‘ gnegeligen Minsch rümstoht – ook för den Gnegel sülms is dat anstreng’d un kost veel Energie. Un to Gnegeln, dat hett je ook noch keeneen op de Welt tofreeden mokt. Man kann gnegeln, so dull as man will – glückli ward man dorvun ni. Dorüm frog ick mi al lang, worüm mennige Minschen anschien’d leever gnegeli as tofreeden sünd. Overs ick krieg dat eefach ni rut. Wenn man so’n Gnegel nömli frogt: „Segg mol, worüm büst du eegentli so gnegeli?“, denn kriegt man as Antwoord: „Kleih mi an Mors“ oder „lot mi tofreden“ oder wat anners in de Oart. De wüllt een gor ni vertelln, worüm se gnegeli sünd. Worüm mokt se dor blots so’n Geheemnis üm? Weet se wat, wat blots Gnegels weeten dörft? Wohrschienli ward ma

Hebbt jüm al mol wat vun „Containern“ heuert?. Bi düssed dösige Woord geiht dat dorüm, dat Lüüd sick dat ut de Mülltünn‘ achter ’n Supermart holt, wat noch to bruuken is. Nu schull dat vör ’n poor Weeken je’n Gesetz geeven, dat dat Containern legal mokt harr – dat is overs ni dörkom‘. In de Aflehnung vun dat Gesetz gung dat üm Hügjene un Minschwürde un all sowat. Hmm. Wennt no mi gung, schull dat ni verboden warrn, dat Lüüd in Mülltünn‘ rinkiekt, dat schull verboden warrn, gooden Krom in Müll to smieten. Bi’n Sperrmüll is dat je ook in Ordnung, wenn sick dor annere rutsöcht, wat se noch bruuken künnt. Nu is in de Aflehnung vun dat Gesetz je overs ook vun Eegentum de Reed‘. Dat is würkli eegenoartiged Eegentum. Is mien Müll würkli mien Eegentum – ook wenn ick em gor ni mehr hebben will? Bi uns to Huus is de Müll op’t Letzt’ je sogor dorför dor, dat he afholt ward. Eenmol de Week kümmt dor so’n witten Lkw un de Lüüd dorbin holt den Müll af. Jüst so, as in Supermart. Dor ward denn overs ni över schimpt. Nu s

Muulwörp sünd ni politisch! De Muulworp (Maulwurf) is vun de Düütsche Wildtier-Stiftung to’n Tier vu’t Johr 2020 ernennt worrn. Oogenblick mol – 2020 is je noch gor ni! Hebbt se bi düsse Stiftung keen Kalenner an de Wand? Dat is je meist so, as wenn man de DDR 1989 to dat beste Land 1990 ernennt harr. Dat Johr hett de DDR je gor ni dörholn. Dormit, irgendwat to dat Beste vun’t näste Johr to verklorn, schull man also bannig vörsichti ween. Wenn wi nu overs al mol bi’t Thema sünd: Morn is dat je genau 30 Johr her, dat de Muuer fulln is. Düsse Muuer, de Walter Ulbricht al 1961 opstelln loten hett, liekers je „keeneen de Afsicht“ harr ehr to buun. Mit de Muuern un all den Wierdroht rund üm’t Land weer de DDR seeker vör’t imperialistische Utland. Vör allns is se seeker ween. Vör exotisched Oovt un Autos ut’n Westen, vör Musik ut alle Welt un noch veel mehr. Jo, man weer dor würkli för allns seeker – blots ni vör Muulwörp! Dor geev dat dormols je ganz ünnerscheedliche Oarten vun. Dor geev dat to’n een de Muulwörp m

 Wat ’n Demo an Dingsdag. All de Treckers op’n Dutt. Sowat kinnt se in de Stadt gor ni. Mennig een hett wohrschienli dacht, de Marsminschen sünd lannd‘. Dat mokt Indruck. Dummerwies‘ mokt dat overs ni besünners veel Indruck op de, de wat to entscheeden hebbt. För de is dat blots ’n Demo. „Jung, kiek mol ut‘ Finster. Al weller ’n  Demo.“ – „Jo, lot se man. De kriegt bald Hunger oder Heimweh un denn sünd se weller wech.“ Hmm. Wo weer dat noch mit de dorste Demokratie? Och jo: Man dörft af un to mol wähl’n gohn, man dörft so tehmli allns seggen, wat man will, un ook denonstreern, wenn man vörher bescheed seggt. Dat is allns wat, wat man in veele annere Länner ni dörft. Un dor kann man ook dankbor över ween, dor sünd Lüüd för storven.   Wenn sick de in de böberen Etoschen overs de Ohrn vör dat verstoppt, wat vör de Döör los is un Entscheedungen dreept, de keeneen ut‘ Volk verstohn kann, denn sünd dor je veellicht Lüüd mit dat verkehrte Verstännis vun ehr Arbeid op’n verkehtern Arbeidsplatz. Overs dorför gi

De Dubbelmorol, de in Oogenblick dör’t Parlament geistert, mokt Kabarettisten un Satiriker je bald arbeidslos. De Satire mokt de Politik intwüschen je al ganz alleent un veel beter, as man sick dat utdinken kunn. Un wenn man all de Husarenstücke opschrieven wurr, kunn man dormit den ganzen Reichsdag tapezier’n. To’n Bispill ward je jeden Dag seggt, dat man ennli wat gegen Utlänner- oder Fremmenfiedlichkeit dohn mutt. Aha. Un worüm ward denn nix gegen Erdogan mokt, de in Oogenblick je weller – ook mit düütsche Waffen – an de Endlösung, wat de Kurden angeiht, arbeidt? Ganz eenfach: Weil he de Utlänners bi sick logert, de man bi uns ni hebben will. Dor ward twor seggt, dat de düütschen Waffenproduzenten leever nix mehr an de Türkei verkööpen schulln, besloten oder verboden ward dat overs ni. Dat is nix anners as ganz opene Fremmenfiedlichkeit op Distanz. De Fremmen ward al fiendlich behannelt, eher se överhaupt hier sünd. So hölt man dat hier mit de Utlänners. Un dor is je ook noch düsse annere Utlännerin – Gr

„Lot uns doch mol so’n scheun‘ Speeleobend moken.“ Dat heuert sick je an un för sick ganz harmlos an. Een stellt sien Stuuv to Verfögung un mokt Platz, dormit all sitten künnt, wat to Knabbern un to drinken ward ransleept – natüürli vun allns veels to veel. Un denn geiht dat los. So. Nu kunn man je wat speeln, wat jedeneen kinnt: Minsch arger di ni, Monopoly, Mau Mau oder sowat. Dorto kümmt dat overs ni, denn nu besinnt sick de Gastgeevers op dat Speel, dat se Wiehnachen vör fief Johr verschinkt kreegen hebbt. Un de Katong mit düssed Speel dor bin ward nu ganz ünnen ut‘ Schapp wöhlt un to’n ersten mol opmokt. „Hier, dat is ’n ganz dulled Speel! Is ook ganz eenfach.“ Denn ward dor allns ut den Katong wöhlt, wat dor bin steekt un all fangt sick dat Wunnerwarken an, wat man mit den ganzen Krom anstelln schall. Dat Speelbrett ward henleggt, so’n Plastik-Dings to’n Dreihn kümmt in de Merrn, denn kriegt jeden Mitspeeler een Speelsteen, süss vun de Koarten, dree vun de Koarten un fief so bunte Dingers,

 „Seggt se mol ‚Aaaah‘, jo, un nu de Tung wieder rut. Oh ha, allns entzünnd. Tscha, wat schall ick seggen, se hebbt sick düchti een opsackt.“ Sowat heuert düsse Doog wohrschienli mennig een vun sien Dokter. Liekers hoopt man je doch, dat de Medizinmann dütmol wat patot hett, mit dat so’n dammelige Verköhlung gauer wechgeiht. Overs nää – he seggt jedet Mol datsülbige: „Ick schriev se mol ’n beten wat op, dat nehmt se morns un obends, denn blievt se scheun in’t Bett un veel drinken is wichti – an leevsten Tee...“ Jo, un denn wurr een dat bald weller beter gohn. Dat Dumme bi so’n Krankheit is je, dat se nie to‘n richtigen Oogenblick kümmt. Na jo, den würkli richtigen Momang to’n krank warrn gifft dat je so un so ni, overs anschiend weet de Viren un Bakterien ganz genau, wann se een an düllsten argern künnt. Mi to’n Bispill erwischt dat je gern mol, wenn ick jüst ’n poor Doog frie moken will. Pünktli twee Doog eher de erste friee Dag dor is, fangt dat in Hals to kribbeln an. Een Dag vörher ward een den

Sooken gifft dat... Annerletzt weer ick op ’n Beerdigung, un no de Truuerfier in de Kapell gung dat no de Graffsteed. Wi weern so bummeli 50 Lüüd, all in swatt – wat mit uns losweer kunn man also an un för sick sehn. Nu weer direkt an den Weg, den wi loopen sünd, een Fruu borbi Unkruut op ’n Graff uttorieten. Se keem as wi op ehr toloopen sünd mol kort hoch, hett no uns henkeeken, sick den Sweet vun de Stirn wischt un denn hett se sick weller no vöör bückt, so dat se uns den Mors todreiht hett. Un ehrn Mors hett se uns wiest, bet wi all, also de ganzen 50 Lüüd an ehr vörbi weern. Achteran bi’n Kaffe wurr noch mehrmols vun düsse Fruu snackt. Ick heff mi ook Gedanken mokt. Wat hett se uns dormit seggen wullt, dat se uns ehrn Mors wiest hett? Veellicht wull se to’n Utdruck bring‘, dat wir ehr dor all mol an kleihn kunnen. Dorbi hett keeneen vun uns de Fruu kinnt. Wi hebbt ehr je ook nix dohn. Un üm sick an Mors to kleihn, mutt man sick doch tominst ’n beten kinnen. Dat mach ook ween, dat se ut’n Ku